"Hey, Alice."tawag sa akin ni Noah.
Gulat akong napatingin sa kaniya.
"Hey."hindi lang pala siya nag-iisa. Kasama niya pala ang bestfriend kong si Leah.
"Woi, hehe."naagaw ng pansin ko ang kamay ni Leah na nakapulupot sa braso ni Noah.
"Anong ginagawa n'yo dito?"tanong ko sa kanila.
"Wala. Napadaan lang."saad ni Noah.
"Noah, pwede ba tayong mag-usap?"tanong ko kay Noah.
"Sure. Leah, una ka na sa parking lot. Susunod ako."nagpaalam si Leah sa amin.
"K-kayo na ba?"nabasag ang tinig ko. Hahawakan sana ako ni Noah kaso lumayo ako kaya tumigil siya.
"Yeah. Matagal na."aray.
Matagal na? Wow.
"Alam kong huli na pero, Noah, gusto kita. Matagal na. Ako ang naunang nagkagusto sa'yo pero nanalo pa pala si Leah"naiiyak akong tumingin sa kaniya.
"Sorry, Alice.."napayuko siya.
"No, it's okay. Ano ka ba? Nasaktan lang ako. Siguro, kung nauna akong umamin sa'yo, tayo siguro ang magkasama ngayon. Kung hindi lang siguro ako naduwag akin ka ngayon. Pero hindi eh. Hindi ako umamin kasi nalaman ko na gusto ka ng bestfriend ko. Ewan ko ba kung bakit mas pinili kong magparaya para sa kaibigan ko.."nabasag ang tinig ko. Ang sakit naman kasi!
"Ayaw kong masira yung pagkakaibigan namin ng dahil lang sa iisang dahilan. Tangina, nahulog siya sa kinahulugan ko. Ako ang nauna pero siya ang panalo. Ang sakit naman magmahal eh. Noah, please, 'wag mo sasaktan yung kaibigan ko."nakangiting saad ko sa kaniya ngunit patuloy ang pag-agos ng luha ko.
"Maasahan mo. Sorry, siya kasi yung mahal ko eh. mauuna na'ko. May darating din para sa'yo. You don't deserve me, Alice. You deserve someone better than me. I'm sorry. Goodbye."
Pinanood ko ang pag-alis mo.
Kahit masakit, kakayanin ko. Papalayain na kita kahit mahirap para sa akin. Makakalimutan kita. Hindi ako magagalit kasi ikakasaya naman iyon ng kaibigan ko.
Pero ang sakit kasi. Ang sakit naman mag-mahal eh. Tangina.
A few years later...
Nabalitaan ko ang paparating na kasal ni Noah at Leah.
I'm happy for them. Really, I'm happy. Ang tagal din ng panahon bago kita malimutan.
Leah gave me an invitation para pumunta sa kasal nila.
Ang dami ko ding pinag-daanan. Ang hirap pala.
Finally, you're name didn't hurt me anymore.
"Mommy!"nabigla ako sa pagtawag ni Janice mula sa labas ng kwarto.
"Yes, baby?"tanong ko dito.
Yes, I already have daughter na. Pero ang asawa? Wala. I've been raped by someone noong palayain ko siya. Napalaki ko ng maayos ang anak ko. Napalaki ko kahit mag-isa lang ako.
"Mom, my boyfriend is here po. Gusto ko siyang ipakilala."nakangiting saad ng anak ko.
So, makikilala ko na pala ang kasintahan niyang kinuwento niya sa akin.
"Good morning ma'am. Nice to meet you po."nag-mano sa akin ang binata. Mukang mayaman. Mukang mabait din.
Nang dumating ang hapon ay tumungo ako sa kwarto ni Janice. Nag c-cellphone pa talaga siya at ngumingiti.
"Mommy. Why po? May problema po ba?"mabilis niyang inilapag ang cellphone niya at dinaluhan ako para maupo sa kama niya.
"Nothing, Janice. Anak, payo lang ha? Don't love too much the boy you love right now. I know he's right for you. Mabait at maginoo. Pero, wag mo ibigay lahat ng pagmamahal na nasa iyo. I treasured you, baby. I love you. Mahal ka ni mommy. I will do everything para sa'yo at para sa ikabubuti mo. Stop being so nice to other kasi sa huli, sakit ang mararamdaman mo. Treasured the man you really love. Mabait si Nicko. Gusto ko siya para sa'yo."nakangiting saad ko.
"I love you more mommy. Opo, gagawin ko po lahat ang sinabi mo. You're the best mother I've ever known. Ako naman ho ang bahala sa'yo, mommy. Mahal po kita."she hugged me so tight.
Kung gaano kasakit ang naranasan ko in my past, dobleng saya naman ang kapalit noon.
I am the mom who've been experience a lot of things. Just like loving someone I can't have.
WAKAS.
"
