taekook/welcome Back To Seoul

8. bölüm sonsuza denk...

"Taehyung birşey soracağım Kekik sever mi-"

Jungkook'un babası odaya dalıyordu, hemen bir hamle yaptı Jungkook, Taehyung'u gereksiz bir objeymiş gibi savurmuştu, ondan yardım alarak daha hızlı kalkmıştı Jungkook.

"Aaağğ?!!"

"Hım? İyimisin Taehyung?"

"A-evet bayım Kekik severim! Âğğ?!"

"Aahh! Bunu duymak güzel bu yemek en çok Kekik ile yeniyor!"

"Evet evet!"

Jungkook'un babası azdaha akılalmaz bir şeye şahit olacaktı, ama Jungkook gergin sessizliğin arasında babasının ayak seslerini duyabildiği için çok şanslıydı.

Taehyung açısından yine kötü bir şey olmuştu, nasıl oluyorduda her seferinde planları suya düşüyordu? Yerdeki halindan ne kadarda mutlu olmasada hiç birşey olmamış gibi fırladı betondan.

"Niye beni yere fırlatıyorsun ki?!"

"Bunu soruyor musun gerçekten? Vaaaaağğ! İnanılmazsın gerçekten Taehyung!

Taehyung pişkin pişkin gülüyordu harika olduğunu çokğu kişi söylüyordu ama aynı sözlerin kimin dudaklarından döküldüğüne göre Taehyung üzerindeki duygular değişiyordu.

"Hehe yani kısmen doğru bi tahmin."

"Biraz bile ciddiye almıyorsun Taehyung. Bir daha sakın böyle birşey yapma, artık sevgili bile değiliz!

Ortam çok ciddileşmişti, Taehyung onu yeniden kazanmak için elinden geleni yaparken Jungkook adım bile atmıyor ve Taehyung'un kalbini kırıyordu, Taehyung'un da ciddileşme zamanı gelmişti.

"Beni gerçekten istemediğine inanmıyorum Kook!"

"Neden?! Neden inanmıyorsun? Yüzüne mi söylemem gerekiyor?!"

"Yapma Jeon! Bana olan aşkını ikimizde biliyoruz, haksızlık ediyorsun! Gözümün içine bakarak söyleyemiyorsun bile!"

"Bence gitme zamanı geldi Tae."

Taehyung haklıydı bu sözlerin tek bir tanesinde bile Taehyung'un güzlerine bakamamıştı.

Jungkook'un gözleri, Taehyung'u çaresizce kovduğu için, Taehyung'un gözleri ise, kalbi artık Jungkook'un onu gerçekten sevmediğini inandığı için dolmuştu, sessizliği birinin telefonu bozdu.

Taehyung'un telefonu bangır bangır çalmaya başlamıştı. Taehyung'un annesi arıyordu, eve geç kalmıştı tabi, başına gelecekleri biliyordu Taehyung.

Birşey demeden hızlıca çekip gitti Taehyung, aşağı kata hızlı ve sinirli bir şekilde indi.

"Nereye gidiyorsun Taehyung?!"

"Gitmem gerek bayım. Annem arayıp duruyor, eve geç kaldım daha sonra belki."

"Yemek hazırdı ama... tabi sonrakine bakalım."

"Anlayışınız için teşekkürler."

"Çok resmi konuşmana gerek yok Taehyung, kendine dikkat et."