anemoia|hyunlix

8

Yorumlari unutmayin

Felix elinde duran telefonunu cebine atmış,anahtarıyla eski evinin kapısını açmıştı.Artık evi değildi burası.Felix zaten burayı hiç evi olarak görmemişti.Buradan hep kurtulmak istemişti.

Hyunjin ile evlenmişti Felix.Belki bir hataydı,yanlış yapmıştı ama pişman değildi,ölmek istemiyordu.Bu yüzden evlenmişti.Yoksa 18 yaşında evlenmeye meraklı biri değildi Felix.

Hyunjin ile evlendiği için mutluydu.En azından sevdiği adamlaydı fakat Felix'i huzursuz eden bir şey vardı.Hyunjin'in Felix'e olan duyguları.

Emin değildi Felix.Hyunjin'in onu sevdiğine inanmıyordu.Bir günde sevmeyi bırak nefret ettiği bir kişiye aşık olur mu insan?Evet belki de hoşlanıyor olabilirdi ama evlenecek kadar sevdiğinden emin değildi.

Geçici bir hevesti Felix,Hyunjin için.En azından Felix böyle düşünüyordu.Bu evliliğin ölene dek sürecek bir evlilik olmadığını biliyordu.Hyunjin onu sevmiyordu.

Belki de seviyordu?

Bu soruları boşverip eve girdi Felix.Babasının sesi mutfaktan geliyordu.Yine telefonda bir kadına cilve yapıyordu.Her zaman yaptığı şeydi bu ama Felix bir şey demiyordu.Annesi bile sesini çıkarmıyordu o neden çıkarsın?

Babası kapının sesiyle arkasını dönmüş,üç haftaya yakındır eve uğramayan oğlunu görmüştü.Gördüğü gibi kaşlarını çatmış,telefonu kapatmıştı.Salona gitmişti,Felix'te takip etmişti babasını.Evet başlıyordu...

"Neredeydin sen üç haftadır?"sakince sormuştu.Tabii,şömineye gidip içindeki kızgın demirler ve kemeriyle oynarken sorması durumun tam tersi olmasının en büyük göstergesiydi.

"Ben de sizinle bunu konuşmaya geldim."Felix kafasını eğmiş bir şekilde konuşuyordu.Babası gülmüştü.

" Ne o?Artık evlere gidip mi götünü veriyorsun millete?Orospu."
Bir babanın çocuğuna bunları söylemesi ne kadar doğruydu?

"Ben artık burada yaşamayacağım."babasının dediklerini umursamadan konuşmuştu.Kalbi ne kadar kırıldıysa yüzü o kadar ifadesizdi.

"Ne diyorsun lan sen!"babası kemerini çıkarmaya başlamıştı bile...

"Ben bir daha sizinle görüşmeyeceğim.Artık bir yetişkinim ve kendi isteklerimi yapmakta özgürüm.Bana karışamazsınız."

Babası buna bile sinirlenmişti.Evliliğe ne tepki verecekti?

"Özgürsün,özgürsün öyle mi?"babası elinde duran kemeri sallayarak yaklaşmıştı.Artık sakin değildi.

"Sen kendini ne saıyorsun?SEN BENİMSİN GERİZEKALI!BU AİLE BENİM!BEN İSTEMEDİĞİM SÜRECE ADIM ATAMAZSIN LAN DIŞARI!OĞLUM OLACAKSAN DÜZGÜN DAVRANACAKSIN!"

Kemerini Felix'in rastgele bir yerlerine vurarak konuşuyordu.Ona göre hem Felix hem de annesi kuklaydı.O ne derse onu yapacaklardı.

"Ben zaten senin oğlun olmak istemiyorum.Artık yetişkinin ve bana karışamazsın.Ben zaten sana sormaya gelmedim.Eşyalarımı almaya geldim."

Ne kadar canı acısada konuşmaya devam ediyordu.

"Öyle mi?Sen baya kurmuşsun kafanda.Sırtındaki yaraları çabuk unutmuşsun sen."dedikten sonra elindeki kızgın demiri sırtına bastırmıştı.