Whispers Of The Heart

Simula

Walking down the street is really relaxing. I like strolling around at night. I appreciate the bright moon with scattered stars. I usually go here at the playground just to breathe and embrace the silence. I am still wearing my uniform and just got home from school, and went straight here. I look around and I am the only person here at the playground. So I go to the bench and put my bag.

As I sat at the bench I didn't notice that there was a tail under the bench I was sitting on.

Nanlaki ang mga mata ko at napaatras atsaka tinignan ang aking binti na may mahabang kalmot.

"Ouch..." Mahina kong daing at tinignan ko 'yong ilalim at may nakita akong itim na pusa kasama ang dalawa niyang bagong anak.

Napabuntong-hininga ako at umupo kaharap ng mga ito alintana ang hapdi na nararamdaman sa binti.

"Sorry, Hindi ko napansin 'yong buntot mo."

Subalit, matapang itong tumingin at tila'y handang mangalmot sa kung ano manggalaw ang gawin ko habang prinoprotektahan ang kanyang anak, dahil nakaangat ng pataas ang buntot pati na rin ang mga malahibo nito.

"You should treat your wounds na, Miss."

Nagulat ako ng may magsalita sa likod ko kaya napatingin ako rito. Nakatingin s'ya sa akin habang nakabaling ang ulo sa kanan niya tila'y kuryuso kung bakit ko kinakausap 'yong pusa.

She is also wearing the same uniform as me. So, I conclude we're in the same school. She has this long hair with bangs while there's a clip on the side of her hair and I think I am taller than her.

Tumayo ako sa pagkaupo ko at tama nga ako mas matangkad ako, siguro hanggang baba ko lang s'ya. Cute.

Did i compliment her? Wala sa sariling napailing ako.

Isang hakbang nalang ang pagitan namin ng tumayo ako. Kaya napatitig ako sa mukha niya. She has a round face and thick eyebrows and eyelashes, her chubby cheeks that it looks so soft and sarap kurutin atsaka ang matangos niyang ilong at her pouty lips na bumagay sa kanya. In short she's pretty.

Nagtataka siyang tumingin sa akin siguro napansin niyang titig na titig ako sa kanya.

"Why are you staring at me like that?"

Oh. She has a dimple

Umiling ako at kinuha ko ang bag ko sa bench na pinatungan ko kanina at nagumpisa nang maglakad.

" Hey, you should treat your wounds. Okay? Delikado baka may rabies si Mommy Cat and get anti-rabies."

Ang hinhin at lambing magsalita na parang sinusuyo niya ako kaya napalingon ako sa kanya na kapantay ko na palang maglakad.

" I know."

Tipid ko sambit atsaka mabilis ng naglakad. Kaya naiwan ko siya ang liliit kasi ng bias.

Rinig ko pa ang huli niyang sinabi bago ko siya tuluyang iniwanan.

"Sungit naman niya! She should be thankful because I am worried about her!" Tapos pinadyak ang dalawang paa.

Mahina akong natawa dahil sa nakita.

She's Adorable