ကျွန်မတို့ရဲ့ ခရီးစဉ်
ကျွန်မက ဆိုရှယ်ကျတဲ့မိန်းကလေးတစ်ယောက်ပါ။ ဒါကိုလည်း ဖုန်းကွယ်မထားပါဘူး။ မောင်နဲ့ လက်ထပ်ပြီးနောက်မှာလဲ ယောက်ကျားလေး သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ပျော်ပျော်ပါးပါး စစနောက်နောက် သွားသွားလာလာပါပဲ။ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောရရင် ယောက်ကျားလေးတွေနဲ့ ပလူးပလဲနေတတ်တယ်ပေါ့။ အဲလိုနေရတာကို ကျွန်မ ကြိုက်တယ်။ ကျွန်မ အဲဒီလိုနေတတ်တာကို မောင်ကသိပါတယ်။ သူ့အတွက် ဘာမှ ပြဿနာမရှိဘူးဆိုတာလဲ ကျွန်မသိတယ်။
မောင်နဲ့လက်ထပ်ပြီးနောက် ကျွန်မ အိမ်ထောင်ရေး ဖောက်ပြန်ဖို့ဆိုတာ စိတ်တောင် မကူးဖူးပေမယ့်လည်း ကျွန်မမှာ လိင်နဲ့ပတ်သက်ပြီး ထူးခြားတဲ့ စိတ်ကူးယဉ်စွဲလန်းမှုတွေ ရှိနေပါတယ်။ အိမ်ထောက်ကျပြီးနောက် ၂ နှစ်လောက်နေတော့ ကျွန်မနဲ့ အမျိုးသားနဲ့ ငပလီကို ရုံးပိတ်ရက်ရှည် သွားလည်ကြတယ်။ ကိုနေလင်းဆိုတဲ့အမျိုးသားနဲ့ လေယာဉ်ပေါ်မှာခုံတန်းတစ်ခုထဲကျပြီး အပန်းဖြေရိပ်သာ ကလာကြိုတဲ့ ကားနဲ့လည်း အတူတူစီးခဲ့တော့ သူနဲ့ ကျွန်မတို့လင်မယားနဲ့ အပြန်အလှန် ပြုံးပြနှုတ်ဆက်ပြီး စကားစမြည် နည်းနည်းပြောဖြစ်ခဲ့တယ်။
နောက်ရက်မှာ လင်မယားနှစ်ယောက် အပန်းဖြေရိပ်သာ က ရေကူးကန်ဘေးက လွတ်တဲ့ ခုံတန်းမှာ သွားထိုင်ကြတော့ ကျွန်မတို့ရှေ့က ခုံတန်းမှာ ယောက်ကျားတစ်ယောက် မျက်နှာပေါ် စာအုပ်တင်ပြီး စာဖတ်ရင်း အိပ်ပျော်နေပုံရပါတယ်။ လေယာဉ်အတူစီးလာတဲ့ ကိုနေလင်း ပါပဲ။ ရေကူးဘောင်းဘီ အတိုလေးပဲဝတ်ထားတဲ့ သူခန္ဓာကိုယ်ဟာ အသားလတ်လတ် ကြွက်သားအဖုအထစ်များနဲ့ ယောက်ကျားပီသစွာ စွဲဆောင်မှုရှိလွန်းလှပါတယ်။ ကျွန်မကို ရင်ခုန်စေတာကတော့ အနီးကပ်မြင်နေရတဲ့ သူ့ရဲ့ ရေကူးဘောင်းဘီအောက်က ဖုဖောင်းနေတဲ့နေရာပါပဲ။ ကျွန်မသတိလက်လွတ်ပဲ သူ့ရဲ့ ဖုဖောင်းနေတဲ့ ပေါင်ကြားကို အတန်ကြာ ငေးကြည့်နေမိတယ်။ ရေကူးဘောင်းဘီရဲ့ ဖုဖေါင်းနေတဲ့ နေရာအောက်မှာ တော်တော်ထွားကျိုင်းတဲ့ လီးကြီး ရှိတယ်ဆိုတာ အသေအချာပါပဲ။ မောင်နဲ့အတူ ထိုင်ပြီး စကားပြောနေရင်းလဲ ကိုနေလင်းရဲ့ ဖုဖောင်းနေတဲ့နေရာကို မကြာမကြာ ခိုးကြည့်နေမိတယ်။
