"အားလံုး ဒီေနရာမွာ လာတန္းစီ"
အဖြဲ႔မွဴးၫႊန္ျပတဲ့ေနရာေၾကာင့္ မ်က္ေမွာင္က်ံဳမ်သည္ ဒီလူက ငါတို႔ကိုေလ့က်င့္ေပးတာလားႏွိပ္စက္တာလားမသဲကြဲဘူး ငါ့ဟာငါ စားဖိုမွဴးလုပ္ေနရင္ေကာင္းသား ဟူးးး
"ဟာ" "ဟာ"
အသံႏွစ္သံဟာ တစ္ၿပိဳင္နက္ထဲ
ဘယ္သူလဲဆိုၿပီးသြားၾကၫ့္စရာမလို စပ္စလူးစြာေတးလန္ေတျြဖစ္တဲ့ ကင္မ္ႏွစ္ေယာက္
"ဘာဟာတာလဲ"
"ၾကၫ့္အံုးေလ ေနပူႀကီးထဲ "
"မင္းတို႔ တစ္ကယ္ရင္ဆိုင္ရမယ့္အရာေတြက အရိပ္ရၿပီး မပင္မပန္းလုပ္ရမယ့္အရာေတြမဟုတ္ဘူး"
"ဒါေပမယ့္ ခုဟာက"
"ႀကိဳလုပ္ထားမွ မင္းတို့အတြက္အဆင္ေျပမွာ မို႔လို႔ပါ"
"ဒါနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အဖြဲ႔ပဲလား တျခားသူေတြေရာ"
"ငါေျပာတာကို ေသခ်ာနားေထာင္
အဖြဲ႔မွဴးေလးေယာက္ရိွတာသိတယ္မလား"
စိတ္ဝင္တစားနဲ႔ အာရံုစိုက္နားေထာင္ေနတဲ့ကေလးေတြေၾကာင့္ စကားဆက္လိုက္သည္
"မင္းတို႔ေလးဖြဲ႔ကို အဖြဲ႔မွဴတစ္ေယာက္စီက တာဝန္ယူၿပီး ေလ့က်င့္ေပးရမွာ ဒီအေတာအတြင္းၿပိဳင္ပြဲေတြလဲရိွတယ္ တစ္ဖြဲ႔နဲ႔ တစ္ဖြဲ႔ၿပိဳင္ရမွာ ေနာက္ဆံုးၿပိဳင္ပြဲၿပီးရင္ အႏိုင္ရတဲ့အဖြဲ႔ပဲ အထူးကယ္ဆယ္ေရးတပ္ဖြဲ႔ရဲ့စံျပဆုတံဆိပ္ကိုရမွာ"
"အဲ့တာဆို ရႈံးတဲ့အဖြဲ႔ေတြက ထြက္သြားေပးရမွာလား အဖြဲ႔မွဴးေတြကေရာ ဘယ္လိုဆက္ျဖစ္မွာလဲ"
"ေျပာမွာေပါ့ Kim Seokjin ရယ္"
စကာေနာက္ကာမဲ့ရြဲ႔ၿပီးေျပာလိုက္ေတာ့ မ်က္ေစာင္းတစ္ခ်က္ထိုးကာ ဆူပုတ္ပုတ္နဲ႔ ၿငိမ္ၾကသြားတာေၾကာင့္ ၿပံဳးရံုသာၿပံဳးလိုက္မိသည္
အသက္သာႀကီးတာ seokjin ကတကယ့္ကေလး
"သူေျပာသလို ရႈံးတဲ့အဖြဲ႔ကထြက္သြားရမယ္ အဖြဲ႔မွဴးေတြေတာ့မပါဘူး သူတိူ႔က ပင္တိုင္ေတြမို႔လို႔
မနက္က ငါတို႔ကို တပ္ခ်ဳပ္ေခါင္းေဆာင္ကေခၚၿပီး အဖြဲ႔ေရြးခိုင္းတယ္ ငါအရင္ဆံုးေရြးရတာ အဲ့တာ မင္းတို႔အဖြဲ႔ကို ငါေရြးခဲ့တယ္"
