Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Om te beginnen, begin.
***
Liedjes voor dit hoofdstuk:
• James TW - When you love someone. • 5SOS - Broken Home. • Luke Christopher - Lot to Learn.
1.
Het is werkelijk raar hoe snel dingen kunnen veranderen. Dat had ik me maar al te goed gerealiseerd toen ik zestien jaar was en thuis kwam maar mijn vader er niet meer was.
Nee, hij is niet dood. Als je je moeder ziet huilen aan de keukentafel en tussen het snikken door haar iets hoort zeggen over je vader, zou je er inderdaad ervan uitgaan dat is hij is overleden.
Maar nee, hij was springlevend.
Mijn vader had mijn moeder blijkbaar verlaten, voor een jongere vrouw. Hoe cliché. Als het een andere situatie was geweest zou ik hebben gelacht.
Ik herinner me die ene donderdag heel erg goed.
Zoals alle andere donderdagen, stond ik die ochtend op en ontbeet met mijn moeder. Mijn vader is rond dat tijdstip al naar werk dus zag ik hem nooit in de ochtend.
En was ik zoals alle andere donderdagen op de fiets gestapt, mijn oordopjes in mijn oor gedaan en was naar school gereden.
Op school had ik rustig al mijn lessen gevolgt en er was niks aan de hand. Nog niet.
Rond twaalf uur s'middags kreeg ik een bericht binnen van mijn moeder.
Mama: Hoe laat ben je klaar met school vandaag?
Ik antwoordde dat ik om twee uur uit school kwam. En een paar minuten later kreeg ik een antwoord terug.
Mama: Kom meteen na school naar huis.
En nog steeds was er niet iets wat ik raar vond. Mijn moeder wou waarschijnlijk iets bespreken wat niet belangrijk was, dus maakte ik me niet druk.
Maar toen kwam ik thuis.
Ik gooide me tas op de grond en wou naar de keuken lopen om water te drinken toen ik me realiseerde dat er iets mis was.
Ten eerste, mijn moeder had geen hallo gezegd. Ten tweede, ze schreeuwde niet dat ik me tas niet op de grond moest gooien zoals ik altijd deed.
'Mama!' schreeuwde ik.
Geen antwoord.
Ik liep de keuken in en mijn hart stond stil. Mijn moeder zat met haar handen voor haar gezicht te snikken.
Geschrokken liep ik naar haar toe.
'Mama?'
'Je vader...' huilde ze.
Ik voelde alle kleur uit mijn gezicht verdwijnen. 'Wat is er met papa?'
Ze huilde harder. 'Je vader is weggegaan!' zei ze in het Arabisch.
