კარადას ვაღებ ჩემს ტანსაცმელებს ვიღებ ხელში რაც მეტევა და ჩემოდანში ვყრი.ოთახს თვალს ვავლებ ცრემლებს ძლივს ვიკავებ არ მინდა აქაურობის დატოვება.შემდეგ ვამჩნევ ფოტოს რომელზეც მე-და მამა ვართ გამოსახული ამ დროს მან რბოლაში გაიმარჯვა მე კი მისი ოქროს თასი მიჭირავს.დიდხანს დავყურებდი ამ ფოტოს სანამ დედამ არ დამიძახა
სოფო(დედა)-შს მზად ხარ?
ფოტო თავის ადგილას ვდებ.მაგრამ გული არ მაძლევს მისი აქ დატოვების უფლებას ამიტომ ვიღებ და ჩანთაში ვდებ.სახლს ვტოვებ და ვჯდები მანქანაში.
მანქანაში ვზივარ და წიგნს ვკითხულობ ლაპარაკს კი დედაჩემი იწყებს
დედა-რას კითხულობ?
იგნორი
დედა- სათვალე არ მაქვს და იმიტომ გეკითხები.არ მელაპარაკები?
დედა-შს მისმინე ვიცი შენთვის რთულია მეგობრებთან და შეყვარებულთან დაშორება მაგრამ უნდა გამიგო ჩვენ ახლა ჩვენი ცხოვრების გმირები ვართ და ახალ ცხოვრებას ვიწყებთ
წიგნი გაბრაზებულმა დავხურე და ვუთხარი
მე-ეს ჩემი ცხოვრება არაა ჩემი ცხოვრება აქედან 1000 კილომეტრის მოშორებითაა!!
დედა-მე და ქაის(სოფოს ქმარი.)ერთმანეთი გვიყვარს
მე-მეც მიყვარს სუჰო(შეყვარებული) მაგრამ შენ ეს არ განაღვლებს!!
დედა-არ მინდოდა შენი წამოყვანა არც სუჰოსგან არც მეგობრებისგან.მაგრამ შენ ჯერ მხოლოდ 17 წლის ხარ.ახალ სკოლაში გადახვალ და ახალ მეგობრებს გაიჩენ.თან შეგიძლია ფრენბურთის გუნდში თამაში ვინ იცის შეილება მალე გუნდის კაპიტანიც გახდე!
მე-არ მინდა რომ მე სხვა კაცის ფულით ვიარო სკოლაში!
დედა-ის უცხო კაცი ჩემი ქმარია და ამას შეეგუე!
მე-თავი დამანებე!
მანქანა მალე გაჩერდა.თვალ წინ კი უზარმაზარი კარიბჭე გადამეშალა.დედაჩემმა პულტის წითელ ღილაკს დააჭირა კარიბჭე კი გაიღო და შიგნით შევიდა.სახლს დავაკვირდი და ნამდვილ სასახლეს გავდა.კიბეებზე კი ჩემი მამინაცვალი იდგა მის გვერდით კი მსახურები.გადავუდა თუ არა დედაჩემი იმ წამსვე თავისი ქმრისკენ გაიქცა და ზედ შეახტა შემდეგ კი ერთმანეთი გადაკოცნეს
🧠 ვაი რა გეშველებათ
YOU ARE READING
🔞მე არ ვარ შენი ძმა!|J.JK.|🔞
Actionგაფრთხილება ❗❗❗ ფიკი შეიცავს 🔞 სცენებს და არაა ცენზურა დაცული ამიტომ ვისაც ესეთები არ გსიამოვნებთ ნურც წაიკითხავთ
