Bu boşluğu neyle gidermeliydim?
Yokmuş gibi davranırım,
Yaşadığım pişmanlıkları.
Belki de özür dilemeliydim.
Acıttı canımı, ama akmadı kanım.
Dayanamadım, ama dayanabilirim sanırım...
Ağlattı beni, ama akmadı gözyaşım
Belki de özür dilemeliydim.
Sanırım bu hissin adı buydu
Sanırım bu boşluk giderilemez.
Peki dua etsem kabul olur mu?
Ama Tanrı benim duamı kabul etmez.
Umrumda mı değil mi?
Ne yapmalı etmeli?
Ah, keşke bende bilsem...
Babam mı yoksa annem mi?
Söylemeli miydim o iki sözcüğü?
Ne değişirdi ki?
Ya da ben vicdansızım...
Bu sefer unuttum bir şeyleri...
Belkide bu sefer istemedim.
İstemedim özür dilemeyi.
Senin kızınım ya sonuçta.
Adetimiz değildi.
Sevmesende olur beni,
Bakmasanda yüzüme.
Sonuçta ben alıştım,
Bir şeyleri kaybetmeye.
Belkide hiç sahip olmamıştım,
Kaybettiğim şeylere.
Belkide hiç bana ait olmak istememişlerdi,
Kaybettiğim şeylerim.
Merak etme anne,
Artık ağlarken sessizim.
Çığlığımı, sıkıntımı,
İçime atmayı öğrendim.
Tek büyüdük demiştim değil mi?
Buydu en çok zoruna giden.
Yoksa kabullenemedin mi?
Buydu doğru zaten.
Bu yüzden bu kadar sinirlendirdi seni.
Doğruydu çünkü.
Büyütmek parayla olmuyor,
Benim bir babam, annem yok çünkü.
Yine de uyuyamıyorum geceleri,
Uyanamıyorum gündüzleri.
Biliyor musun bugün ne yediğimi?
Belki de artık özür dilememeliyim.
(Şiir yazmak hakkında bir şey bilmiyorum, zadece içimi dökmek istediğim bir şeydi.)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ŞİİR KİTABI
PoetryBazen bir şeyler karalıyorum, yok olmasınlar diye biryere kaydetmek istedim. Birilerinin okuyacağınıda sanmıyorum zaten.
