Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ağlamaktan kızardığına emin olduğum gözlerimi kaldırdığımda gördüğüm yüz kesinlilikle korkudan ellerimin dahada fazla titremesine neden olmuştu...
Bana dik dik bakarak, "Adamlarımla aranda ufak bir yanlış anlaşılma geçmiş-" sabır diliyormuşçasına hala ağlamaya devam eden bana bakıp, "Normalde seni evine bırakırdık fakat Kartal piçi kendisi yerine kimi aldığımızı öğrenmek için harakete geçmiştir."O kadar şanssızdım ki başım, aldığım her nefeste daha fazla belaya bulaşıyordu.
Titreyen çenemi sabit tutmaya çaba göstererek "Peki ne zaman evime döneceğim." eve dönsem dahi bekleyenim yoktu fakat en azından kafam rahattı işimde ve gücümdeydim.
"Kartal piçinin eli kolu uzun birisi. Onu mekanında düşürdükten sonra senide düşünürüz şimdilik misafirimizsin." elimi kan yüzünden birbirine girmiş saçlarıma atıp karıştırdım. Yapacak bir şey yoktu masum olduğumu biliyordu ve ters bir hareket yapmadığım sürece sanırım beni öldürmezdi bu yüzden başımı hafifçe salladım.
"Peki efendim."
Başımı tekrar aşağıya eğip sessizce tırnaklarımla oynarken, "Kalacağın oda üst katta koridorun en sonunda sağdaki oda, git ve duş al." duş alma konusunda gerçekten haklıydı ve biraz fazla utanmıştım çünkü rezalet bir haldeydim her yerim kandı ve yerde yuvarlandığım sandalye yüzünden üstüm toz olmuştu.
Ayağa kalkıp merdivenlere yönelirken arkamı dönüp, "Efendim eğer sorun değilse adınızı öğrenebilir miyim?" soru sorarken bile lanet olası bacaklarım korkudan ve stresten titriyorlardı. Adam benden kısa olsada kalıplıydı ve vücudunda ki dövmelerle kesinlilikle korkunç duruyordu.
"Yasir Boğaç senin isminde Noyan olması lazım dosyana pek bakmadım kaç yaşındasın çocuk?"
Yasir Boğaç...İsmi bile korkunçtu. İkinci defa gözlerimi onun siyaha yakın gözleriyle buluşturup, "Yirmi üç yaşındayım, efendim." yaşımı belirttikten sonra anladım dercesine başını hareket ettirdi bende konuşulacak başka bir şey kalmadığını onun hiçbir şey demeden odadan çıkmasıyla garantileyip üst kata çıkmaya başladım ve söylediği odanın önünde durup kapıyı açtım.
Burası klasik misafir odası gibiydi fakat benim evimden daha büyük olduğu kesindi. Odanın içinde iki tane kapı daha vardı, banyo olduğunu düşündüğüm kapıyı açtığımda yaptığım tahminimde yanılmamıştım.
Diğer kapıyı açtığımda ise burasının bir giyisi odası olduğunu anlamam pekte uzun sürmedi. Kendime temiz kıyafet bulma umudu ile dolap ve çekmeceleri açtığımda hepsinin içi dolu olduğunu farkettim. Muhtemelen ben gelmeden önce hepsi yeni satın alınmıştı fakat neden bu kadar ince düşünerek hareket etmişlerdi anlamamıştım. Sonuç olarak bir kaç saat öncesine kadar onlar tarafından dayak yiyordum.
Elime kıyafet ve havlu alıp banyoya girdim ve bir güzel tüm kirimden arındım. "Oh be, temiz hissediyorum."
Kendi kendime banyoya rahatlamış mırıltılar bırakırken iyice temizlenmiş olduğuma kanaat getirip banyodan çıktım ve yatağın üzerinde bulunan kıyafetleri üzerime geçirip yatağa uzandım.
Yatakta ne kadar durdum bilmiyorum fakat kapımın tıklatılmasıyla odaya elinde tepsiyle bir teyze girip, "Oğlum acıkmış olmalısın hadi biraz ye." diyerek kucağıma tepsiyi bıraktı ve saçımı okşayıp çıktı.
Sanırım bu evdeki tek insan gibi olan kişi bu teyzeydi ve bana biraz annemi anımsatmıştı en azından merhametliydi.
Odamdan çıkma yasağım gibi bir şeyim yoktu fakat pekte aşağı kata inesim gelmiyordu çünkü korkuyordum. Buraya gelmek için arabaya binerken bu kadar tırsacağımı hiç düşünmemiştim bile...
Sakince aldığım duşun verdiği rahatlıkla kasedeki çorbayı içerken, kapının aniden açılması ile elimdeki kaşık kaseye düşmüş ve birazcık tepsiye sıçramıştı.
İçeriye giren kişi Yasir'den başkası değildi ve elinde eczane poşetine benzeyen bir poşet vardı, yavaşça yatağın köşesine gelip oturup yüzümü sert ve birazda sinirli olan bakışlarıyla inceledi. Sanırım hasar kontrolü yapıyordu fakat siniri bana değil gibiydi.
"Yakup'un ellerini kırmam gerekirdi... Çok acıyor mu?" sorduğu soruyla şok olmuş bir şekilde dilim tutulmuş gibi olduğu için kafamı hayır dercesine salladım.Anlamadığım şey koskoca mafya neden benimle ilgileniyordu.
Ben bunu düşünürken poşetten çıkarttığı kremi parmağına biraz alıp patlayan dudağıma değdirdi.
Az çok ismini duymuştum fakat yüzünü bugüne kadar hiç görmemiştim şehir efsanesi gibiydi ve oldukça güçlü bir adamdı. Şu an ise kendi adamı yüzümü mahvettiği için sinirlenmiş ve yüzüme krem sürmek için gelmişti.
Canı tatlı bir insandım ve krem canımı yakmıştı o ise bunu ekşiyen suratımla farkedip yanan yeri üfleyerek sürmeye devam etti.Evet koskoca mafya babası Yasir Boğaç dudağıma üfleyerek krem sürüyordu.
"Bebek gibisin çocuk özellikle de mavi cırt cırtlı ayakkabıların.." bu dedikleriyle çok utanmıştım çünkü oldum olası hep bağcık bağlamayı beceremez bağcıklara takılır düşerdim bu yüzden de cırt cırtlı ayakkabı giyiyordum.
Boyum uzun ve yapili birisi olabilirdim ama pek kabul etmesemde Yasir'in tabiriyle 'cocuk' gibiydim canım acıdığında ve korktuğumda ağlardım, cıvıl cıvıl şeyler giymeyi severdim tek kişilik hayatımda kendi kendime yaşayıp gidiyordum ta ki bugüne kadar.
"Şey sürekli takılıp düstüğüm için bu yolu buldum." Kafamı tekrardan eğecekken çenemden tutup başımı geri yukarı kaldırıp, "Utanma gerek yok sadece uzun bir süre sonra ilk defa bu kadar sevimli bir şey gördüğüm için şaşırdım." diyerek kendisini açıkladı.
Yüzümdeki yaralarla işi bittiğinde saçlarımı karıştırmış ve aksam yemeği için asağıya inmemi söylemiş ardından da odadan çıkmıştı. Bende derin bir iç çekip kapanan kapıya baktım ve yataktan çıktım..
Herkese selam canlar! Yasir sen aşıksın arkadaş shshxhshdjsjdjsjs her neyse umarım bölümü beğenirsiniz kendinize iyi bakın seviliyorsunuz.♥️
