လေတစ်ဖြူးဖြူးတိုက်ပြီး ငှက်တွေကြူသံတစ်ကျီကျီမြည်နေတဲ့ ညနေခင်းမှာ လမ်းသွယ်လေးတစ်ခုပေါ်မှာ အထက်တန်းကျောင်းဝတ်စုံနဲ့ ပုခုံးတစ်ဖက်မှာ လွယ်အိတ်ချိတ်ဆွဲထားတဲ့ ကောင်းလေးတစ်ယောက်က ဝင်လုဝင်ခင် နေမင်းကြီးနဲ့ နေမင်းကြီးရဲ့ပုံရိပ်ပေါ်နေတဲ့ မြစ်တစ်စင်းကိုဘေးတိုက်ထားပြီး ဆယ်ကျော်သက် ကောင်လေးတစ်ယောက်လျှောက်လာခဲ့တယ်။ဆည်းဆာရောင် လိမ္မော်ရောင်အလင်းက ကောင်လေးရဲ့ ကိုယ်တစ်ခုလုံးအပေါ်ဖြာကျနေသဖြင့် ကောင်လေးရဲ့ ဖြူဖွေးတဲ့အသားရေကိုတောက်ပနေစေတယ်။ လေအဝှေ့မှာ နေရောင်ကြောင့် အညိုဖျော့ရောင်သန်းနေတဲ့ဆံပင်တွေကဝှေ့ယမ်းသွားပြီး ကောင်လေးရဲ့မျက်လုံးကိုဖုံးအုပ်သွားစေခဲ့တယ်။ ဖြူသွယ်လျတဲ့လက်တစ်ဖက်က မျက်လုံးမှာဖုံးနေတဲ့ဆံပင်တွေကိုသပ်တင်လိုက်တဲ့အခါ ညိုဖျော့ရောင်သန်းနေတဲ့လှပတဲ့မျက်လုံးတစ်စုံကထွက်ပေါ်လာခဲ့တယ်။
''ရှင်းလန်! ရှင်းလန်!! ''
နောက်ကအော်ခေါ်တဲ့အသံကြောင့်ကောင်လေးကရပ်လိုက်ပြီးနောက်ကိုလှည့်လိုက်တယ်။
''ငါ့တောင်မစောင့်ဘဲ ဘယ်လိုလုပ်ပြီးသွားလိုက်ရတာလဲ။ ''
''စောင့်ရမှာပျင်းလို့''
''သစ္စာမရှိချက် ခွေးကောင်''
ရှင်းလန်ဘာမှပြန်မပြောဘဲတစ်ဖက်လှည့်ပြီးဆက်သွားလိုက်တယ်။ နောက်ကသာ့ဟောက်ကတော့ပေါက်ပေါက်ဖောက်ပြီးဆက်လိုက်လာခဲ့တယ်။
ပုံမှန်ဆို သူ့ကိုတစ်ချက်လောက်တွယ်ပစ်လိုက်မှာဆိုပေမယ့် ဒီနေ့ရှင်းလန်စိတ်အခြေအနေမကောင်းပါ။ ဒါကြောင့် ဘာမှပြန်ပြောချင်စိတ်မှမရှိဘူးဖြစ်နေ၏။
မနေ့ကတည်းကနေသူ့စိတ်အခြေအနေကမကောင်းတဲ့ဘက်မှာရှိနေခဲ့တာ။ အခုထိပြန်မကောင်းလာနိုင်သေးပါ။ မနက်ကျ ရင်သူဒီမြို့ငယ်လေးကနေထွက်သွားရတော့မှာ။ ရှင်းလန်ကအခုအဘိုးအဘွားတွေနဲ့နေနေတာ။ဟိုးငယ်ငယ်ကနေ အခုသူဒီအရွယ်ရောက်တဲ့အထိဘဲ။ သူသိတတ်စကတည်းက သူ့မှာမိဘမရှိဘဲ အဘိုးအဘွားနဲ့နေလာခဲ့တာ။ အခုကျမှဘယ်ကဘယ်လိုပေါ်လာမှန်းမသိတဲ့အဖေတစ်ယောက်ပေါ်လာပြီး သူ့ကိုလာခေါ်မှာတဲ့။ တကယ်တော့ရှင်းလန်အမေက မြို့ငယ်ကနေ မြို့ကြီးပြကြီးဆီအလုပ်သွားလုပ်တုန်း သူဌေးနဲ့မှားမိပြီး သူ့ကိုရခဲ့တာ။ ရှင်းလန်ကိုဖျက်ချလို့ရပေမယ့် မဖျက်ချဘဲ ကလေးမွေးဖို့ဆိုပြီး အလုပ်ထွက် ခြေရာဖျောက် ပြီးတော့ သူ့ရဲ့ဇာတိမြို့ငယ်လေးပြန်လာခဲ့တာ။ ဒီမှာဘဲ ကလေးမွေးပြီး ခေါင်းချသွားခဲ့တယ်။ သူမကသူလူမှန်းသိတတ်စအရွယ်မတိုင်ခင်ကဆုံးသွားတော့ သူမအကြောင်းသိပ်မသိသလို သူမကိုလည်းမမှတ်မိဘူး။ သူ့အတွက်ဒီမှာကအရာအားလုံးအဆင်ပြေတယ်။ မိဘမေတ္တာငတ်တတ်တဲ့ ကလေးအရွယ်လည်းမဟုတ်တော့ အဖေဆိုတဲ့အပေါ်မမျှော်လင့်ထားဘူး။ ဒါပေမယ့်သူကအဘိုးအဘွားတွေဘက်ကိုစဥ်းစားပေးရအုံးမယ်။ ဒီအရွယ်ထိရောက်အောင်ပျိုးထောင်ပေးဖို့ အဘိုးတို့အတွက်တကယ်ကိုမလွယ်ခဲ့တာမို့ သူအဘိုးတို့အပေါ်ဝန်ပိစေလို့မဖြစ်ဘူးလေ။ ဒီတော့ အဘိုးတို့ လာမေးတဲ့ညကသူလိုက်သွားချင်တယ်လို့ဖြေခဲ့တာ။ သူနည်းနည်းတော့ အဘိုးအဘွားအပေါ် သိတတ်ရအုံးမှာမလား။ တကယ်တော့သူမသွားချင်တာမဟုတ်ပေမယ့် အဲဒီနေရာအကြောင်းသူမသိသလို နှစ်၂၀နီးပါး မတွေ့ဖူးတဲ့ဖခင်အပေါ်ဘယ်လိုဆက်ဆံရမလဲဆိုတာသူနည်းနည်းလေးမှမသိပါ။ သူ့အတွက်ဒါကအနှောင့်အယှက်ဖြစ်နေခဲ့တယ်။ ဒါတွေးပြီး စောက်ကျိုးနည်းသူနည်းနည်းလေးမှမပျော်နိုင်နေဘူးလို့။
YOU ARE READING
ထွက်သွားစမ်း! ငါကအချစ်တော်တွေလိုနေတဲ့ပုံပေါက်နေလား
Romanceရှင်းလန်ဟာ သူ့ကျောင်းကနေအိမ်ပြန်တဲ့လမ်းမှာ cloverပင်လေးတစ်ပင်ပေါက်နေတာတွေ့ရလို့ ခူးဖို့လုပ်လိုက်တယ်တဲ့။ အဲအချိန်ဘယ်ကနေဘယ်လိုဖြစ်မှန်းမသိ ကောင်းကင်ထက်က နေရောင်ဟာသူ့အပေါ်ကျလာပြီး သူ့ကိုအသိတရားဝင်စေသတဲ့။ သူနေနေတဲ့ကမ္ဘာဟာစာအုပ်ကမ္ဘာဖြစ်ပြီး သူဟာဗီလိန်အန...
