ကော်ဖီဆိုင်တစ်ဆိုင်မှာ ကိုကိုရယ် ကျတော်ရယ် မိန်းကလေးတစ်ယောက်ရယ် ကိုကိုက ထိုမိန်းကလေးလက်ကိုကိုင်ထားဆဲ
"ဒါဘာသဘောလဲကိုကို"
"ကိုကိုပြောပြီးပြီ ကိုယ့်မင်းကို စိတ်ကုန်နေပြီ ခဏတာသာယာမှုအတွက်ဘဲ "
"ဘာ ဒါလား ကျတော်ကို သပ်သပ် အသုံးချခဲ့တာ သိပ်မုန်းဖို့ကောင်းတာဘဲ ဦးထိပ်ခေါင် ခင်ဗျားအဖေပြောတဲ့စကားကိုယုံခဲ့ရမှာ "
"ကိုယ့်အဖေ"
"ဟုတ်တယ် ခင်ဗျာအဖေကိုယ်တိုင် ပုံတွေနဲ့ သေချာပြောပြခဲ့တာ ကျတော်ယုံခဲ့ရမှာ ခင်ဗျား အတွက် ပျော်ရွှင်မှာလား ကျတော်ကရော ဘာလဲ လို့"
"ဒီမှာကောင်လေး တို့ကောင်လေးကို အော်စရာမလိုဘူး"
"ခင်ဗျာ ပါးစပ်ပေါက်ပိတ်ထား ကျတော်တို့ကြားဝင်မပါနဲ့ ခင်ဗျားသိပ်လမ်းခွဲချင်နေတာမလား လမ်းခွဲပေးမ
ယ်"
"တစ်ခုတော့ပြောလိုက်မယ် ခင်ဗျား လူရွေးမမှားစေနဲ့ "
ခင်ဗျားဘေးမှာရှိတဲ့မိန်းမနဲ့ အခြားတစ်ယောက်ရဲ့ အသံဖိုင်ကိုလည်း ဖွင့်ပြရမှာလား"
"မဟုတ်ဘူး မင်းလိမ်နေတာ"
"ဒါအမှန်လား နားထောင်လိုက်လေ"
ဆိုင်ကလူတွေက စူးစပ်နေကြတယ် အသံဖိုင်ထဲမှာ
"ဦး ရေ"
"ဗျာမိန်းမလေး ထွဋ်ခေါင်ဆီက ငွေယူပြီးပြီလား"
"သူဆီက ငွေတွေယူထားတယ် သူမသိပါဘူး "
"ဟိုကောင်လေးကရော"
"ဟိုကောင်လေးနဲ့ ထွဋ်ခေါင်ကို သွေးခွဲထားပြီးပြီ သူတို့မကြာခင် လမ်းခွဲတော့မယ်"
"ဟုတ်ပြီ ကိုယ်မိန်းမလေး လာပါ တစ်ပွဲလောက်နွှဲရအောင်"
"ကြာသလားလို့"
ထိုနောက်မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ညည်းညူသံ အသားချင်းရိုက်သံတွေပါ ဖုန်းထဲမှာထွက်လာတယ်
"ဘယ်လိုလဲ မချိုချို"
"မင်း ဒါ မဟုတ်ဘူး သူလိမ်နေတာ"
