cobain // chanmin

0.4

Selemee. Of çok az kişi okuyo yazasım gelmiyo uf uf. Neyse daha başlardayız zatenn. BU ARADA LOSE MY BREATHE (?) PART DAĞILIMI ÇOK EŞİTSİZDİ AQ CHANGBİN 6 SANİYE VARDI AMINA.

"ilk buluşmamızı date'ye dönüştürüyorum" sırıtarak söylemişti bunu. Nedensizce sevgiliymişiz gibi davranıyordu, hoşuma gitmedi değil ama yinede zorbam olan birinin bana bi anda böyle davranması garipti.

"ne? Nereye gidiyoruz? Ne yapıcaz? Nasıl yani??" bir sürü soru sorduğumun farkındaydım ama çok saçma gelmişti neden bi date'ye çıkıyodukki DUR Bİ DAKİKA BU BİZİM İLK DATE'MİZDİ. Aklıma gelen şeyle hemen heyecanlanmıştım sonuçta hoşlandığım çocukla ilk date'mize çıkıcaktık. bu buluşmayı istesem bile unutamazdım artık.

"sakin ol seungmin. Bence buz pateni yapmaya gidelim. Sahile yakın bir yerde buz pistinin olduğunu duymuştum. Yorulduğumuzdada guzel bir pizzacıya gider pizza alırız sonrada sahile geçip yemek yeriz. Hm? Sana uyarmı" bana beraber tuvalet temizleyelim dese yinede bana uyardı sonuçta yeni aşık olduğumu fark ettiğim şahıstı.

" o-olur ama benim fazla zamanım yok evime bi kaç şey sipariş etmiştim 8 gibi gelebilir ama istersen geri gönderebilirim" aslında yalandı. Sadece chan'ın yanında daha fazla kalırsam kalp krizi geçirebileceğimden öyle demiştim.
Saat 5'te çıkmıştık 1 saati yolda geçirdiğimizden 2 saatimiz kalmıştı.

"geldik~. Dur bi dakika bekle beni" chan hemen arabadan inip benim oturduğum tarafın kapısına yürümeye başladı. Kapımı açıp bana yürümem için bıraktığı yerle ona şaşırarak baktım. Çok centilmendi ama bana hiç bu yüzünü göstermemişti. Elini bana uzattığında kalbim çok hızlı atmaya başlamıştı. Kalbimin hızlı atması başladığı gibi kanın yanağıma pompalanması aynı olmuştu. Yinede elini tutmadım nerdeyse 3 yıldır kimseye temas etmiyordum. 8. Sınıfta olması gerektiğinden daha fazla temas hissettiğim için... Biri bana dokunduğunda bile o anlar gözüme geliyor ve midem bulanıyor. Bundan dolayı çevremdeki insanlar neden temastan nefret ettiğimi bilmese bile bana anlayış göstermişti bundan dolayı rahattım ama tanımadığım birinin bana temas etmesi an meselesiydi bundan dokayı sürekli bir tetikteydim. Eskiyi hatırlamanın manası yoktu. Şuan gökyüzünden
beni izliyen bebeğimide...

"seungmin iyimisin? Bir şeyinmi var?" benim için telaşlanan chan'ın sesiyle kendime gelmiştim neredeyse 3 dakikadır boş boş chan'ın eline bakıyordum.

"bir şeyim yok sasece dalmışım önemli değil" dediğim şeyle cham rahat bir nefes almıştı. Hemen ardından elini dahada yakınıma getirdi.

Elinden kaçmak istercesine geri çekildim.

"üzgünüm temas sevmiyorum" dediğim şeyle chan hemen elini indirmişti

"özür dilerim, ben temas sevmediğini bilmiyordum bir daha olmaz." chan'ın pişman olduğu her halinden belliydi ama onun bir suçu yoktuki nerden bilebilirdi temas sevmediğimi?

"yok yok özür dilemene gerek yok bilmiyordun sonuçta" ayağa kalkarken söylemiştim bunu. Chan onaylar bir mırıltı çıkardıktan sonra önümüzde duran piste doğru yürümeye başladı bende onun arkasından geliyordum.

"woah burası koskocaman!" ellerimle büyüklüğünü göstermeye çalışırken chan beni gülerek izliyordu. Bana hayranmış gibi izlediğini fark ettiğimde utanıp hemen durdum. Chan sanırım bana nasıl baktığının farkında değildi çünkü ben utandıpımda oda panik olup hemen boğazını temizledi.

"hadi gel patenleri giyme yerine gidelim" chan'ı onaylayıp peşine düştüm. Sanırım buraya öncedende gelmişti çünkü her yerin nerde olduğunu biliyordu yada önceden araştırmıştı.

Ayağımıza uyan patenleri aldıktan sonra oturmak için biyer bulup oturduk. Chan patenini giyerken onu izliyordum çünkü patenin nasıl giyildiğine dair hiç bir fikrim yoktu. Yinede chan'dan yardım istemedim çünkü giydirirken illaki temas ederdi.