Annemin Emameti

(1)

Yazma tarihim ~ 17.05.2024

Yayınlama tarihim ~20.05.2024

Medya; Nisa Akça

İyi Okumalar ☆

Ellerim soğuktan titrerken dudaklarımı birbirine bastırdım. Sanki buz kütlesinin içinde hayatta kalma mücadelesi içerindeymişim gibi hissediyorum. Ancak öyle değildi. Soğukta durakta oturmuş dolmuşun gelmesini bekliyordum. Kaç dakika geçti onu bile bilmiyorum. Bildiğim bir şey varsa teyzemin çok kızacağı. Hala dolmuş beklememek rağmen gelmemişti. Burnum soğuktan kızarmış olabilirdi. O sırada montomun cebinde duran telefonum çaldı. Elime alınca arayan kişiye baktım.

Teyzem arıyor...

Kesin merak ettiği için arıyordur,ah!

"Efendim,"dedim açar açmaz. Bedenim artık soğuktan titremiyordu,aksine buna alışmış gibiydi. "Nisa,ne zaman geleceksin? Ben ve enişten seni çok merak ettik,"dedi endişeli ses tonuyla. Ablası yani annemi kaybedince bana çok bağlanmıştı,bende ona. Annem gibiydi teyzem. Her zaman benim yanımda olup,bana destek çıkmıştı.

"Üzgünüm teyze. dolmus hâlâ gelmediği için onu bekliyorum. Sen, enişteme söylersin." Biliyorum eniştemi buraya kadar yoracaktı ama buna izin veremem. "Sen yine de acele et. Dur eniştene haber vereyim..." dediği an hemen "Yok teyzem, eniştem buraya gelmesin. Olmazsa taksiyle gelirim. Teyzem onaylayınca beklemenin bir anlamı olmadığını fark ederek oturduğum yerden kalktım. Sessiz ve karanlık sokaklarda ilerlerken korkum daha da arttı. Biran önce eve gidip yatağıma yatıp uyumak istiyordum. Oldum olası karanlık ve sessiz sokaklarda yürürken sanki bana birisi musallat olacakmış gibi hissediyorum. Böyle hissetmem gayette normal!

Taksiden inince kafamı yukarı kaldırıp gökyüzündeki yıldızlara bakmıştım. Çok güzellerdi ve bir o kadar parlak. Tıpkı değer verdiğim iki kişi gibi. Apartmana girince merdivenlere yöneldim. Merdivenleri ağır ağır çıkarken hayatı sorgulamayı unutmuyordum. Hayatı sorgularken teyzemgille oturduğumuz daireye gelmiştim. Zile basarak beklemeye başladım. Beş dakika olmadan kapı kuzenim Defne açmıştı. Hızlıca bana sarılıp iki yanağımı öpmüştü. Ben olayın şokundayken o beni çekiştirip içeri almıştı. Ne oluyor lan ben ne kaçırdım?

"kuzen,hayırdır?"dedim alayla. O sırada ayakkabılarımı çıkarmış terlik giymiştim.

"Şey kuzen sana nasıl desem bilemedim."Etrafına bakıp hızlıca beni kolumdan tutup odasına soktu. "Ben birine âşık oldum. Yardım et bana," dediğinde ağzım o şeklini almıştı. Defne ve birine âşık olmak hayatta inanmam.

"Defne,ben şaşırdım. Kızım emin misin âşık olduğuna? Hoşlanmış olmayasın,"dedim tek kaşımı kaldırarak. Kafasını 'hayır' manasında sağa sola salladı. Tanrım! Kim bilir kime âşık oldu. Bir arada böyle söyledi. Âşık sandığı kişi sapık çıktı. Hatta bir kızı tecavüz falan etmiş. Kuzenimi de tecavüz etmeye çalışıyordu ben en sonunda yetişmiştim. Tabi bu olay iki yıl önceydi.

"Nisa,biliyorum iki yıl önceki olay gibi olmasını istemiyorsun ama öyle olmayacak ben biliyorum,"ellerimi tutarak "Hem senin çalıştığın yerde ismi Mert," dedi.

Mert iyi çocuktu. Defne'yi üzmeyeceğini bilirdim. Ama işte yinede güvenemem. Her erkek aynı değil ancak Defne yeni yeni toparladı, bir daha kötü olmasını istemiyorum.

"Defne,bak çalıştığım yerde olabilir ama onu fazla iyi tanımıyorum. İyi çocuk fakat ya kötüyse?Kendini hemen kaptırma,"diyerek yanağını öptüm ve odadan çıktım. Dış kapının orada kenarda duran çantamı alarak odama koydum. Sağımda duran tuvalete girdim. İşlerimi halledip çıktıktan sonra adımlarımı mutfağa yönlendirdim. Teyzem arkası bana dönüp hem yemek yapıyor hem de "Dilber" şarkısını söylüyordu. Sinsice sırıttım,parmak uçlarımda yürüyüp iki yanağını da öptüm. Teyzem korkudan elindeki bıçağı yere düşürdü. Biraz sakinleştikten sonra arkasını dönerek beni gördü. Kaşlarını yine olduğunu gibi çatmıştı.