Kardeşim Emma,Almanya'ya yaz okuluna gitmek için hazırlanıyordu.Bavulunu yere koymuş tedirgin ve üzgün bir şekilde eşyalarını bavuluna yavaş yavaş yerleştiriyordu.Ona yardım etmeye gittim ve "sadece 3 ay,gelip geçer"dedim.Ben gitmediğim için benim için söylemek kolaydı.Burda bencillik yapmış olabilirdim.Emma "onda sorun yok ama,uçak beni korkutuyor,tek başıma gitçem ya hani!"dedi.Evet burda haklıydı ama yapacak birşey yoktu.
Bavuluna son eşyasını koyup ona kapatması için yardım ettim üsten ittirdim ve fermuarını çekti.Sırt çantasınada telefon,şarj aleti vb. şeyler koydu.Ve bavulu ikimiz bir çırpıda dik koyduk ve merdivenden yavaşça indirmeye çalıştık. "Çantandada artık ne kadar gereksiz eşya varsa yani,bu ağırlık ne!?"dedim içimden.Merdivenin son basamağına geldik ve bavulu kapının yanına kadar çektik.Emma kedimiz Yumoş'u son kez sevmeye gitti.Emma "Sen havalimanından eve gelene kadar Yumoş'a ıslak mama vereyim,ıslak mama var mı?"dedi. "Buzdolabının en üst solda gerilerde olması lazım"dedim.Dolabı açtı ve mamayı çıkarttı ve farklı dolaptan kâse çıkardı.İçinde mamanın yarısını döktü ve bir saat önceden çay için ısıttığım sıcak suyu, azcık daha ısıtıp mama kâsesine döktü.Parmağıyla ısısına baktı ve biriken suları geri döktü.Yumoş'u çok seviyor ve özen gösteriyordu.Emma biraz ağlamaklı oldu ama belli etmeden tezgahın üstünden kağıt havluyu koparıp yüzünü sildi ve çöpe attı.
Bavulunun yanına gitti ve "hadi artık çıkalım"dedi. "Tamam olur zaten 21 dakikamız var varmamız 17 dakikayı alır"dedim ve kapıyı kapatırken Yumoş "beni bırakmayın,nereye gidiyorsunuz"dercesine bakıyordu.Aldırış etmedim çünkü her evden çıktığımda,kapının yanında oluyordu.Kapıyı kapattım ve kitledim.Anahtarlıktan araba anahtarını çıkardım ve bagaja,Emma'nın bavulunu koymaya çalıştık.Koyduk ve hemen koltuğa oturduk.Emma "uçağın kalkmasına kaç dakika var?"dedi. "İyi ki hatırlattın çok oyalandık"dedim.Saate baktım ve "Çok az zamanımız kalmış"dedim içimden. "14 dakikamız kalmış hadi kemerini tak"dedim ve sinyali verip evin bahçesinden sonunda çıktı.Emmaya "konumu hazırla"dedim.Konumu hazırlayıp bana yolu tarif ediyordu.Çok vakit geçmede havalimanından yeni çıkmış,alçakta süzülen uçaklar görünmeye başlamıştı.Bu duygu bana güzel görünsede Emma için çok korkutuyordu.
Arabayı açık otoparkta gölgeli bir alana parkettim ve bagajdan bavulu çıkarmaya çalıştım.Emma kapıyı kapatıp sırt çantasını taktı ve bavulu çıkarmakta yardım etti.Bavulu bir çırpıda çıkarttık,bagajın kapısını kapatıp arabayı kitledik.Karşıya geçmeye çalışıyorduk ama taksiler birini indirip, birini almaktan pekte mümkün olmuyordu.Bir taksi geçip diğeri geliyordu.Sonunda yol boşalmıştı ve hemen havalimanına gelmiştik.Kapıdan girer girmez klimanın soğuk havası yüzümüze çarptı.Yaz yaz güzel gelmişti.Emma'ya bavulunu verdim ve hemen sıraya girdi.Uçağın kalkmasına 3 dakika kalmıştı ve kutuya sırt çantasını koydu bende o sırada cam kenarında bir bankta yer kaptım.Ve sıradan çıkmasını bekledim.
Arkama baktığımda önünde bir kişi kalmıştı ve sonunda sıradan çıkmış yanıma geliyordu.O sırada da bavulu uçağa doğru gidiyordu.Konuşmak için az zamanımız kalmıştı ve o an gelmişti.Sırt çantasını bir omzuna taktı ve beraber uçak tarafına gidiyorduk.Kapıya geldiğimizde ona son defa sarıldım ve uçak kapısına geldiğinde biletini gösterdi bana son kez el salladı karşılık bende el salladım ve evet artık gitmişti.
Saat tam öğlendi 13:00 dü.Havada onu uçağını gördüğümde içimden el sallayalım geldi o görmemesine rağmen ben el salladım.havalimanına,kardeşim Emma ile geldiğim arabaya,eve tek olarak gidecektim.Bu biraz üzücüydü ama eve yatılı kalması için arkadaşlarımda birine yazdım.Jamila benim yakın arkadaşımdı ve çoğunlukla müsait biri.Hemen açık otoparka geçtim,arabanın anahtarını çantamdan çıkardım ve kapıyı açtım içerisi tam sıcaklıktaydı.Ayarında. "İyi ki de gölgeye parketmişim"dedim içimden ve arabada biraz oturmaya karar verdim.Jamila'ya yazdım
