Hayat dediğimiz şey tam olarak nedir?gözlerimi açarak kapadığımız anlara mı,yaşadığımız iyi kötü anılara mı hayat deriz yoksa?
zaman dedikleri şey saatlerin hızla akıp geçmesi midir?yoksa insanlarla geçirdiğimiz dakikalara,saniyelere mi zaman denir?
bizim karakterimizin oluşmasına sebebiyet veren şeyler(ki en başında insanlar)olmasaydı nasıl bir karaktere sahip olurduk hiç düşündünüz mü?sahiden ,bizi biz yapan şeyler,kişiler,insanlar,yaşadıklarımız?!,onlar olmasaydı tam olarak nasıl biri olurduk hayal edebiliyor musunuz.
insan dediğimiz kişiler,daha doğrusu bugunki adıyla sosyalleşme,bizim karakteristik özelliklerimizin oluşmasına,belirginleşmesine yardımcı olan varlıklardır aslında. İnsan sosyal bir varlıktır ve bunun için ortamlarda bulunur,fakat bi düşünsenize,yıllar boyunca tek bir insanla görüşmüyor,buluşmuyor,gözgöze bile gelmiyorsunuz. Sizcede çok garip ve tuhaf olmaz mıydı? sizi siz yapabilecek olan hiçbir insanla görüşmüyor,yalnızca kendinizi tanıyorsunuz
bu kendini tanıma evresi tam olarak küçüklüklülten başlıyor aslında,ilk baş kendinizi tanımaya başlıyorsunuz,sonra anneniz,babanızı,sonra okula başlayınca diğer hayatınızı belki bir ömür boyu etkileyebilecek insanlarla karşılaşıyorsunuz hatta,işte bu insanlar gelecekteki sizin belirgin özelliklerinizi tanımaya yardım edecek hatta belki bu belirgin özelliklerden bazıları sizin hassas noktalarınız olacak.
Hiç düşündünüz mü?,şuanki hassas noktalarınız,veya duyduğunuzda sevindiğiniz,belkide üzüldüğünüz o şeylerin gerçekten sebebi neydi?, Tamam evet geçmişteki yaşantılardan kaynaklı olabilir,ama genel olarak insanın kendine hassas nokta diyebilmesinin asıl sebebi çok geçmişte,anaokulundan hatta ve hatta anaokulundan bile öncesinden dayanabiliyor,bugunki diyişimizle kaygılı bağlanma,aşırı kaygılı stres dediğimiz şeylerde bu yüzden ortaya çıkmıyor mu zaten? insan kendi hayatının en belirgin noktasında en derinden reddediliyor veya kırılıyor,buda o insanın daha hassas ve daha kaygılı biçimde insanlara bağlanmasına sebebiyet veriyor. Bu stres içinde geçerli,bi insan herhangi bi kişi hakkında veya herhangi bişey hakkında aşırı düşündüğünde stres yapıyor,sonuç olarak(ki streside insan nedeniyle sayarsak)insana zarar veren yine insan,yine insan
insanlar,insan oldukları müddet insanlara ister istemez zarar verecektir. Zarar insanın doğasında vardır maalesef ki.
Tabii birde olumlu tarafından bakarsak(ki biz o insanlara insan değil değeri büyük olanlar diyoruz)isteyerek hata yapmazlar veya zarar vermezler,istemeden verseler bile hatalarından ders çıkarır ve tekrar olmaması için çaba sarf ederler,severler ve eğer sizi çok severlerse sizi hayatının merkezi yerine bile koyabilirler,eğer tanıdığınız böyle bi insan varsa o insana değer verin,sevildiğini hissettirin,size hep zarar vereni değil,sizi siz olduğunuz için sevenleri sevin.
bu günlük bu kadardı,görüşmek dileğiyle
21:13
YOU ARE READING
ateşsiz duman olmaz.
عشوائيbu biraz böyle eleştirimsi(opsiyonel)bi kitap olucak ama neyse.