"දකුණු කොරියාවෙ සෝල් අගනුවර සකුරා ගහක් මුල තිබුණ පුංචි බෙන්ච් එකක වාඩිවෙලා තමන් ඉදිරියේ තියන විශාල ඩිජිටල් තිරය මත දිස්වෙන රූප රාමු වල සිටින කෙනා දිහා බලාගෙන අතීතෙ කිමිදිලා හිටපු ඉයුන්හා හරි සිහියට ආවෙ තමන්ගෙ එහා පැත්තෙ හිටපු කෙනා කෙල්ලගෙ අතක් අල්ලගත්ත නිසා...."
" ඔන්නී ඒ ඩිම්පල් ප්‍රින්ස් ආයෙම කැලෑමලව හොයාගෙන එන එකක් නැද්ද..."
" අවුරුදු දහයක් කියන්නේ පොඩි කාලයක් නෙමෙයි සෝයෝනා කැලෑමල ඕනවටත් වඩා දුක් වින්දා ඩිම්පල් ප්‍රින්ස් ගිහින් දින සති මාස ගනන් එයා බලන් හිටියා අඩුම තරමෙ එයාගෙ හොදම යාළුවා සන්හිවත් ආයෙ ගමට ආවෙ නෑ...."
" අපරාදෙ කැලෑමලට තිබ්බේ කෝල් කරලා බලන්න.."
ළග හිටපු පුංචි ගැහැණු ළමයා තොල් දෙකත් නොපිට හරවගෙන කියද්දි ඉයුන්හා ලාවට හිනා වුණා කෙල්ලගෙ ඇස් තිබ්බේ තාමත් ඉස්සරහ තියන ඩිජිටල් තිරය වෙත...
" දුෂ්කර ගමක පැල්පතක ජීවත් වෙන කෙල්ලෙක්ට කොහෙන්ද ෆෝන්..."
" ඕහ් ගෝඩ් මට ඒක අමතක වුණානෙ. කොහොම වුණත් කැලෑමල පව් මම නම් හිතන්නේ ඒ කතාවට ලස්සන අවසානයක් ලැබෙන්න ඕනෙ..."
ඉයුන්හා ආයෙත් හිනා වුණා...
" අවසානයක් ලැබුණත් නැතත් කැලෑමල හැමදාම ඩිම්පල් ප්‍රින්ස්ට ආදරෙයි. ප්‍රාර්ථනා කරන්න මැරෙන්න කලින් එකම එක වතාවක් හරි කැලෑමලගෙ ඇස් ඉස්සරහට ඩිම්පල් ප්‍රින්ස්ව ගෙනල්ලා දෙන්න කියලා එතකොට එයාට පුළුවන්නේ එදා ඉල්සාන් වලට සමුදීලා යන වෙලාවෙ කියන්න බැරි වුණ දේ කියන්න.."
" අනිවාරෙන් එහෙම වෙන්න කියලා අපි හිතමු. ඒක නෙමෙයි ඔන්නි මං ඔයාට කිව්වෙ ඔයාගෙ කතාව කියන්න කියලනෙ ඒත් ඔයා ඇයි මේ ඩිම්පල් ප්‍රින්ස් ඇන්ඩ් කැලෑමල කතාව කිව්වෙ.."
පුංචි සෝයෝන් ඇහුවෙ ඉයුන්හා දිහා අවධානෙන් බලන ගමන් එතකොට තමයි කෙල්ල ඩිජිටල් තිරයෙන් ඇස් අහකට ගත්තෙ...
" මගේ කතාවත් ඔය කැලෑමලගෙ කතාවට සමානයි ඒකයි...."
" එහෙනම් ඔයාටත් ලැබෙන්න ඕනෙ අන්න අර වගේ ඩිම්පල් ප්‍රින්ස් කෙනෙක්.."
STAI LEGGENDO
🥀 Wιʅԃ Fʅσɯҽɾ 🥀(Completed)
Fanfictionහැම මනුස්සයගෙම හිතේ ඉන්නවා නැවත ආදේශකයක් නැති සුන්දර බැදීමක්..! 🥀🌹
