Ve evet o gün gelmişti .Cüneyd ve Zeynep evlendi.
Zeynep ve Cüneydin dergahdaki odasına geçdiler.Zeynep gergindi ve ürkek..
Cüneyd onu incitmek istemiyordu.Zeynepin gerginliyininde farkındaydı .biraz düşündü ve dedi
-Gel senle bir oyun oynayalım, otur.
Hazırmısın.?
Mükafatını merak etmiyormusun? ,her oyunun bir mükafatı olur
Zeynep
-oyunu oynatan mükafatı taktir etmişdir,yoksa hakikatli bir oyun olmaz.
-Hakikat..beki halā ,bana bilmediyim bir hakikatı söyle.Amma öyle bir hakikat olsunki,şu ana kadar bilmediyime pişman oliyim,Öyrendiyimede...
Varmı diyiceyin ,düşündünmü?
Zeynep
-düşündüm
Cüneyd
-Nedir?
Zeynep
-Korkuyorum.
Cüneyd
-Korkma söyle
Zeynep
-söyledim..Korkuyorum.Hakikat bu.
Cüneyd Zeynepin yüzüne bakmak için hafif kafasını eýer
-Bilmediyimede ,öyrendiyimede ,pişman olucağım şey bu Korktuğun"
Cüneyd Zeynepe bakar ve der
-Aç yüzünü
Zeynep duvağını açar.Cüneyd kafasını hafif eyip yüzüne bakar bir duyguyla..Birden bire Zeynep ağlamaya başlar
Cüneyd hafif bir ses tonuyla dedi;
-niye ağlıyorsun ,ağlama
Zeynep
-Korkuyorum
Cüneyd yerinden kalkar
Dediyine vardırdın.bildiyimede, bilmediyimede pişman olucam şimdi,Ağlama!..
Kapı çalar Cüneydin pskoloğu gelmiştir .
Zeynepin yanına gelir ve duvağını kapatıp hem hüzün hemde kızqın bir sesle
-Çık
der...