06/05/2014
"Kadere inanırmısınız, ben inanırım. Kader bizim için yazılmıştı. Kader beni onlarla tanıştırmıştı. Ve bu son görüşmemiz değildi..."
🌿🍃
◦•●◉✿Yazardan✿◉●•◦
İnsan kimi sever, kimi seçer bilemeyiz. Hayat her zaman bize iyi seçenekler sunmaz veya göstermez.
İzmir'de ailesiyle yaşayan bir kız çocuğu vardı. Kızın sap sarı saçları, mavi gözleri vardı. Kızın adı.
ÇAĞLA İZEM KILIÇ'TI.
Çağla her zaman ki neşesiyle aşşağıya indi. Bugün yine yaramazlık peşindeydi. Yaramazlıklarıyla dillerde düşmezdi, çağlayı gören herkes 'geldi bizim deli kız' diyorlardı. Deli dolu bir kızdı. Babası aşşağıya inen kızını gülerek karşıladı. "Günaydın, güzel kızım." dedi.Çağla gülerek, babasının yanındaki sandalyeye oturdu. "Günaydın babacım." Dedi.
Hemen annesi mutfaktan, içeriye girdi. Yine söylenmeye başladı. "Senin bu kızın varya, yine yaramazlık yapmış. Komşulardan gelmeyen şikayet kalmadı." Dedi ve sonra mutfağa geri gitti.
Babası kızına döndü ve göz kırptı."Güneşim ne yaptın gene, söyle babana." Dedi. Çağlaya hep güneşim derdi. Çünkü güneş gibi parlıyordu.
Çağla gülerek, babasına cilve yaptı."Yaaa baba abartıyorlar, ayşe teyzenin eriklerini çalmışım, yalaann valla." Harfleri uzatarak konuşuyordu. Yedi yaşında babasına cilve yapıyordu.
Annesi içeriye, ekmekle girdi. "Ne yalanı çağlam, doğruymuş. Kadının erikleri kalmamış, alıp durma annecim. Biz sana alırız." Dedi ve masaya oturdu.
Babası kızına bakarak güldü. "Kızım annen haklı, biz sana alırız. Söyle baban,sana ne alsın."
Dedi ve ekmekten bir parça aldı.
Çağla babasına dönerek, omuz silkti."Ağaçtan yemek istiyorum baba. Ağaçtaki daha güzel ve tatlı." Dedi. Babası kızının bu hareketlerine güldü. Kızının tabağına kahvaltılıklardan koydu.
Çağla ağzına salatalık attı. "Anne bugün dışarıya çıkabilirmiyim?. Nolur anne."
Annesi çağlaya sen uslanmazsın bakışı attı. "İyi peki, yaramazlık yok."dedi.
Çağla hemen atladı."Yok."
Annesi."Ayşe teyzenin eriklerini yemekte yok."dedi.
Çağla başını salladı."Üff anne ya. Bir zevkim vardı."
Annesi."Ne dedin duyamadım annem."dedi.
Çağla somurtarak. "Tamam anne."
Annesi zafer kazanmış gibi gülümsedi."Afferin benim kızıma. Hadi kahvaltını et."dedi.
Çağla kahvaltısını ettikten sonra, sofradan kalktı ve babasının yüzünü öpücük kondurdu. "Görüşürüz babacım." Dedi.
Babası kızını anlına öpücük kondurdu."Görüşürüz kızım, geç kalma. Dikkat et izem'im." Dedi.
Çağla annesinide öptükten sonra dışarı çıktı ve ayakkabılarını giydi. Evden çıkıp, sokağa adım attı. Mahallenin dedikoducusu Nazan teyze, çağlayı camda karşıladı. "Kız nereye böyle?, yine nereye gidiyorsun?." Dedi.
