''Koskoca dünya dediler. İçinde küçülen bizdik, haberleri yoktu."
Zihnimden daha uçsuz bir yer var. Herkesin bildiği bir yer. Benim bir türlü sığamadığım.
Ama orayı anlatsam, içinde yeşeren bir kır bahçesine benzetirdim.
Yeşilliklerin ortasında binbir çeşit tohum var çatlamayı bekleyen. Açanlar var, kolları kahve çalı izlerine uzanan.
Bir çürük, kaç diken çürüttü bilinmez ama kanatmayan dikenler, çatlak tohumları göz yaşlarıyla büyütürler.
Bir kır bahçesinde zehir eden ekinler, şifa veren çiçekler var. Bir fırtına vuru verir ama hırçınlığı kimi söker? Bir rüzgar oluverir bazen kollarından akıp giden.
Her gün beyaz bulutları kaçıran, yağmur bulutlarının arkasına saklanan güneşin nefes verdiği çiçekleri yatağına uzanan gecede uyutan bir dolunay,
Kır bahçesine küskün bir açelyanın, sayamadığı yıldızlar kadar uykusuz kaldığı akşamlar var.
8
