Δίχως καρδιά /part 1

59 10 50
                                    

Βρισκόταν ξαπλωμένη στο κρεβάτι της, δίχως να γνωρίζει για πόσες ώρες ήταν αναίσθητη. Το κεφάλι της βούιζε, ενώ ήταν η πρώτη φορά που αισθανόταν κάθε μία ξεχωριστή φλέβα να την καίει. Κατά πώς φαινόταν το δηλητήριο είχε κάνει καλά τη δουλειά του, αφήνοντάς της για ανάμνηση αυτόν τον ιδιαίτερο πόνο. Ο ήλιος είχε πλέον ανατείλει, ενώ η Ζένυα προσπαθούσε να σύρει το κορμί της μέχρι το μπάνιο. Ο Βιν μόλις την είδε να βγαίνει από το δωμάτιο, έτρεξε κατευθείαν στο πλάι της.

«Είσαι καλά; Γιατί σηκώθηκες; Αν χρειαζόσουν κάτι, θα στο έφερνα εγώ»

Η Ζένυα τον κοίταξε πλαγίως.

«Δεν είμαι ανάπηρη. Σήμερα αισθάνομαι πολύ καλύτερα, απλώς πονάει το κορμί μου σαν να έχει πιαστεί. Όλα όσα διαδραματίστηκαν, τα θεωρώ ένα κακό όνειρο. Σχεδόν αδυνατώ να ανακαλέσω όλα τα γεγονότα. Θυμάμαι μονάχα πως μαζί με τη Γουέβερλη θέλαμε να πάμε για ένα ποτό στην πόλη και έπειτα εκεί μας επιτέθηκαν. Ήταν και ο Τζάι. Μετά θυμάμαι πως βρέθηκα στο αναρρωτήριο και...ήταν και αυτός μαζί μου. Αυτός ο νεαρός με την παράξενη εμφάνιση»

«Το κακό με εσένα είναι πως πάντοτε μπλέκεις σε μπελάδες. Η Γουέβερλη αγνοείται. Δεν είναι τυχαίο που σου λέγαμε να βρίσκεσαι εντός των τειχών της Χρυσής Αυλής. Εκεί έξω υπάρχουν όλα αυτά τα δαιμόνια που μας απειλούν. Ακόμη και αν βρίσκονται στο Ντεντγουολ, δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι πως είμαστε ασφαλείς. Υπάρχει και η Γουίλοου Γκροβ μακριά από εδώ, από την οποία δραπετεύουν διαρκώς δαίμονες. Όσο και αν προσπαθούμε να τους αναχαιτίσουμε, είναι πολλοί και ισχυροί»

«Μα αυτός είναι και ο λόγος που είμαι αρχηγός των Τοξοτών, για να προστατεύω τον εαυτό μου. Απλώς αποφάσισα μία φορά σε ολόκληρη τη ζωή μου, να βγω, δίχως να κουβαλάω τα όπλα. Πού να ήξερα;»

«Μα, θα έπρεπε να το ήξερες. Δεν είσαι η οποιαδήποτε. Έχεις το αίμα των Γουέϊντς. Τόσο εσύ όσο και η Γουέβερλη ανήκετε στις πιο ισχυρές οικογένειες Κουίλ»

«Όμως η ζωή μας βρίσκεται εντός ενός χρυσού κλουβιού και τίποτε περισσότερο. Θέλω να ζήσω Βιν, ακόμη και αν αυτό σημαίνει πως θα βάλω τη ζωή μου σε κίνδυνο. Τόσα χρόνια πηγαινοέρχομαι μέχρι τη Σχολή μας και πίσω. Φτάνει πια! Θέλω να πάω μία βόλτα, αυτή τη φορά με το τόξο μου. Αν κάτι συμβεί, θα μπορέσω να αμυνθώ. Επίσης, τι θα κάνουμε με τη φίλη μου; Ποιος θα την αναζητήσει; Τι απέγινε;»

«Τα φρικιά της Γκόστον έχουν αναλάβει την αποστολή»

«Όμως είναι και δική μου φίλη!Δεν μπορώ να την αφήσω έτσι!»

ΜΟΡΤΕ #SSBC24Where stories live. Discover now