Bana vakti unutturuyorsun. Ben akrep ve yelkovanın arasında sıkışmışken gülüşüne denk geliyorum. Sonra anlamlandıramadığım şeyler oluyor. Kendimi kadransız bir saatin ortasında buluyorum. Sen ve ben. Akrep ve yelkovan. Birbirimize ulaşmak için saatlerce koşuyoruz. Ama saat on ikiyi vurduğunda saatler kırılıyor. Bakışına denk geliyorum tam o anda. Saatler yok oluyor. Dünya'nın dışına çıkmışız. Bilemiyorum, belki de geceler yıldızsız daha karanlık, ya da yıldızlar gece olduğu için parlak. Anlatamıyorum. Ama biliyorum. Dünya hep Güneş'in etrafında dolanmayacak. Çünkü benim dünyam senin gözlerin. Bense güneşten uzak. Gecenin dördü beşi, damarlarında mürekkep akan bir insan...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ZAMAN KIRIKLARI
PoetryArdımızda kalanlar mıydı eskiyen, Yoksa aklımızda bıraktıklarımız mıydı üstü tozlanan? Ayaklarına batan cam kırıkları varken Yüreğini acıtan şey akrep ve yelkovandır bazen
