Sır

eve dönüş

Uçak indiğinde genç bir adam dışarı çıkmıştı yüzünde her zaman ki kendini beğenmiş bir sırıtış vardı

Havaalanının dışına doğru yürürken bir yandan da en yakın arkadaşına geldiğine dair bir mesaj atıyordu.

Mesaj arkadaşına ulaştığında arkadaşı dışarıda onu beklediğine dair bir mesaj attı.

Mesajı okuduktan sonra telefonu cebine atıp adımlarını hızlandırdı.
Arkadaşını görmeyeli yıllar olmuştu şimdi onu görücek olmak güzeldi

Dışarı çıktığında Karlos'u arabaya yaslanmış, sinsi bir gülümsemeyle ona bakarken bulmuştu. Karlos'un gözlerinde eski günlerin heyecanı parlıyordu. Güneşin altında parlayan arabasının yanında, o tanıdık gülümsemesiyle sanki hiç zaman geçmemiş aralarına mesafe,yıllar girmemiş gibi duruyordu.

Kollarını açıp arkadaşına doğru yürüdü. Adımları hızlanırken yüzünde büyük bir gülümseme belirdi.

"Vay vay vay, kimleri görüyorum!" diye bağırdı.

"Hoş geldin kardeşim," diye yanıtladı Karlos, gözleri mutlulukla parlıyordu.

İkisi birbirine sıkıca sarıldı, sanki yılların hasretini bu kucaklaşmayla dindirmeye çalışıyorlardı. Eskiden çok yakınlardı arkadaştan öte kardeş gibiydiler ama demir yurdışına gidince yolları ayrılmıştı yinede konuşmayı kesmediler ellerinden geldikçe sık sık haberleşmeye çalıştılar.

İkisi birbirinden ayrılınca demir hafifçe karlosun omzuna vurup gülümsemişti

"Özlemişim seni kardeşim"

"Bende kardeşim, eee nasılsın almanya nasıldı?"

"İyiyim neresi olursa olsun insanın memleketi gibisi olmuyor özledim buraları"

"Tabi oğlum doğup büyüdüğün yeri bir başka olur, neyse gel hadi arabaya bin seni bizimkilerle tanıştırayım"

"Şu telefonda bahsettiğin yeni ailen mi?"

"Evet onlar kardeşim"

"Eee anlattığın kız ne oldu sonunda çıkmaya başladınız mı?"

Arabaya bindiklerinde karlos aracı çalıştırıp yola çıkmıştı.

"Nişanlandık:) "

"Tebrik ederim, bu arada ailenle tanışmayı biraz ertelesek olur mu biraz seninle bir yerlerde oturalım sonra ben işlerimi halletmeye giderim"

"Olur mu öyle şey geleceğini haber verdim hepsi bizi bekliyor hem seni onlarla tanıştırmak için sabırsızlanıyorum. Eğer bu işler ertelenebilicek işlerse bir gününü tamamen kardeşine ayır:) "

Demir sevgiyle arkadaşına baktı yine her zaman ki gibiydi. Demir onu kırmak istemediği için başını sallamıştı

"Olsun be kardeşim iptal ederim işleri senden kıymetli değil ya"

"Eyvallah kardeşim"

***
İkisi arabadayken ayrı oldukları yıllarda neler yaptıkları hakkında sohpet etmişlerdi sonunda eve vardıklarında arabadan inip kapıya doğru yürümeye başladılar

"Evini şirinmiş ne zamandır buradasınız"

"Bir kaç yıl oldu tam olarak bende emin değilim saymadım"

"Senin şu umursamazlığından banada lazım karlos"

"o olmaz işte bu umursamazlık bana özel:)"

"Bazı şeyler hiç değişmiyor"