KARANLIK ŞEHİR

BÖLÜM 5:HAYATTA KAL

YENİ BÖLÜME HOŞ GELDİNİZ.

HİKAYEYE GEÇMEDEN ÖNCE OY VERİRSENİZ SEVİNİRİM.

İYİ OKUMALAR

🌃

Gözlerimi açtığımda Kuzey'i uyanmış ayakta dikilirken gördüm.Kendimi toparlayarak yatağımda oturur hale geldim.Kuzey benim kalktığımı görünce bana döndü,gözlerine baktığımda gözlerinde telaş vardı ama neyin telaşı olduğunu anlamıyordum.

"Işık birine birşey mi oldu yoksa."
"Olsaydı Kuzey benim uyanmamı beklemez kaldırırdı."

"Kuzey iyi misin?"dediğimde hızlıca benim yatağıma oturup bana döndü."Korkmıyacağına söz ver."dediğinde içimde bir telaş oluştu."Kuzey ne oldu?"dediğimde gözlerini benden kaçırdı.Derin bir nefes alıp tekrardan gözlerimin içine bakıp elimi tuttu."Erken uyandığım için hava almaya dışarı çıkmıştım.Etrafta gezinirken ısırılmış birini gördüm fakat adam ısırılmamış gibiydi tam emin olmadığım için adamı takip etmeye başladım fakat bir süre sonra kaybettim.Ya birilerine bişey yaparsa ne yapıcaz."dediğinde ağzım açık kalmıştı bu zombiler insanlara saldırma dan da zombi oluyorlarsa bizim için çok kötüydü çünkü normal insanlarla ayırt edemezdik.Derin bir nefes alıp düşünmeye başladım bir şey yapmamız gerekiyordu ama ne yapıcaktık.Biraz düşündükten sonra aklıma bir plan geldi.

"Kuzey beni şimdi çok iyi dinliyorsun.Şimdi gidip bizim çocuklara da bu olanları anlatıcaz,onlara anlattıktan sonra sen bize adamın nasıl biri olduğunu,neresinde ısırık olduğunu,ne giyindiğini falan anlatıcaksın.Her birimiz hem askerlerin hemde insanların olduğu bölgeleri gezmeye başlıcaz bu sırada telefonlarımızdan birbirimize haber verebilmemiz için aramda olucak.Adamı bulan kişi gizlice onu takip edicek bu sırada diğerleride ona yetişir.Adam insanlardan uzaklaştığında onu yakalayıp askerlere teslim edicez."diyip derin bir nefes aldım.

Kuzey bana şaşırmış mış gözlerle bakıyordu çünkü korkma dediği kız adamı yakalamak için plan kurmuştu.Kuzey'in elini sıkarak korkmasını gerektirecek hiç bir şey olmadığını hissettirmeye çalıştım. Kuzey ile beraber diğerlerine haber vermek için çadırdan hızlıca çıktık. Diğerlerinin çadırlarına vardığımızda hepsinin uyuyor olduğunu gördük fakat uyandırmak zorundaydık. Diğerlerini uyandırıp planı anlattıktan sonra harekete geçmek için hazırlandık. Hepimiz yanımıza güvende olmak için yanımıza bıçak almıştık.

Ben,Kuzey ve Naz insanların kalabalık olduğu bölgeyi ararken, Ceyda,Ahmet,Yağız askerlerinin olduğu bölgeyi arıyordu. İlk 1 saat boyunca aramalarımıza rağmen hiçbirimiz adamı bulamamıştık.

"Çocuklar buldunuz mu?"dediğimde hepsi sırasıyla hayır dedi.Bir saattir arıyorduk her yeri en az on kez gezmiştik fakat adama dair ufacık bir iz bile bulamamıştık. Adam üstünü
değiştirmişti,ısırıldığı yere makyaj yaparak gizlemiş olabilirdi.En mantıklısı babamgile söylemekti zaten bu saate kadar kimseye söylememiz bir hataydı.

"Çocuklar çadırlara dönelim."dediğimde hepsinden onay gelmişti.Etrafa bakarak çadırıma geri dönmek için yola koyuldum.Etrafa bakarken Kuzey'in tarifine aynen uyan birini gördüm.Bizim aradığımız adam olmayabilirdi fakat oysa elimden kaçıramazdım.Gizli bir şekilde adamı takip etmeye başladığımda insanlardan uzaklaşmaya başladığını fark ettim. O anın stresiyle bizim çocuklara haber vermeyi unuttuğumu fark ettim.

"Işık kızım sen malsın.Tek başına bir zombiyi nasıl yenmeyi düşünüyorsun."
"Unutmuşum işte Ne yapabilirim.Şu saatten sonra geri dönüş yok ya yakalayacağım ya da bu zombi bizi öldürecek."
"Delirmişsin sen."