KALP SENDROMU

1

Gözlerimi artık hastane değil evde açmak istiyordum.Leş gibi hastane kokusu insanların bakışlarından bıktım gözlerimi yavaş yavaş açıp etrafa bakınmaya başladım odada tektim bu pek karşılacağım bi durum değildi daha çok annem ya da arkadaşlarım olurdu daha az da nişanlım evet nişanlım liseyi bitirdikten sonra nişanladırıldım hemde çocukluk arkadaşımla neymiş bana bir şey olursa o bakacakmış

Odanın kapısı açıldı doktorum ve hemşire odaya girip yanıma yöneldiler "nasılsın Masal?" Doktorumun sorduğu soruya nasıl cevap vereceğimi bilmiyordum iyim desem iyi değildim kötü desem kötü değildim doktoruma dönüp elimi kaldırıp 'yani' demeye çalıştım doktorum "tamam Masal ben anladım biraz daha dinlen zaten serum bitince çıkacaksınız" kafamı olumlu olarak salladım hemşire yanımda ineleri hazırlıyordu doktoruma dönüp annemi sordum "annem bahçede Şafakla oturuyor birazdan gelirler" gözlerimi far görmüş kedi gibi açtım Şafak nişanlım ama o ben geberip gitsem bile hastaneye kolay kolay gelmezdi niye şimdi geldiki? "Masal bayılmadan öncesini hatırlıyor musun?"

Sorusu geldi doktorum dan hatırlamaya çalıştım ama hatırlamıyorumdum en son Şafak'la parkta oturuyorduk doktora dönerek cevap verdim "hayır pek hatırlamıyorum en son Şafak'la konuştuğumu hatırlıyorum" dedim doktorum elindeki dosyaya bişeyler yazdıktan sonra dinlenmesi söyleyip odadan çıktı hemşire ineleri vurup o da çıktı ben ve baş ucumda şu kalp ritmimi sayan aletle kaldım(aletin ismini hatırlamıyorum malesef)

🌊 🌊 🌊

Annem eşyaları toplama başladı bende üstümü değiştirip yatakta oturuyordum kapı açıldı içeri Şafak girdi bana bakmadan anneme "işlemleri yaptırdım çıkabiliriz" annem "tamam siz inin ben doktorla konuşucam" annemle göz göze geldim neden konuşacaktı ki? Yataktan kalkıp masanın üstünden kol çantamı alıp çıktım yavaş yavaş yürüyorum hızlı yürüdükçe midem bulanıyordu Şafak arkamdan hızlı bir şekilde koluma girdi ben ne olduğunu anlamadım Şafak'a baktım ama o yola bakıyordu hastaneden çıktık arabaya bindik annemi bekliyordum kafamı cama yaşlanmışım hayel kuruyordum.

"Masal" Şafak'ın sesiyle ona döndüm oda bana dönmüş tam ne olduğunu soracaktım "Masal ben özür dilerim biraz üstüne gittim biliyorum sende beni istemiyorsun ama elinden geleni yapıyorum" Şafak'ın ne dediğini anlamadım ve az önce benden özür mü diledi? "Şafak dediğini anladım yani neden özür diledin ki?" Dedim Şafak gözleri çıkacakmış şekilde bana bakıyordu Şafak daldığı yerden hemen söze girdi "Masal şaka yapmıyorsun demi? Parkta konuşuyorduk sonra tartışmaya başladık ben sana bağırdığım için ağlamaya başladın sonra kalbin tetikledi hastaneye geldik." Hatırlamıyorumdum niye hatırlamıyorum Şafak kafamı olumsuz şekilde salladım "şaka değil hatırlamıyorum en son parkta oturduğumuzu hatırlıyorum" Şafak direksiyona döndü ben ne olduğunu anlamadım Şafak "tamam boşver ama hatırlarsan bana söyle o zaman yeniden özür dilerim" dedi onu onayladıktan sonra annem geldi Şafak arabayı çalıştırıp eve sürdü 10,20 dakika sonra eve vardık ben hemen odam attım kendimi cebimden telefonumu çıkartıp ilkokuldan beri yanımda olan arkadaşımı aradım Nisan'nı aradım oda sanki beni bekliyordu hemen açtı
N

isan: Alo iyi misin kanka? Eda'nın klasik sorularını es geçip olayı anlatmaya başladım

Nisan: "Nasıl yaa niye hatırlamıyorsun ki kafanı bir yere vurmadın demi?" "Hayır vurmadım hem vursam bir şey yapalardı ama ne bileyim hem Şafak'la baya kavga etmiş olmalıyız ki özür diledi

Nisan: 'OHAA!! Kanka o senden özür diledi görsem duysam inanmazdım ama bunu sen söylüyorsun şuan iniyorum sana." Biz Nisan'yla biraz daha sohbet ettikten sonra kapatık odamdan çıkıp mutfağa yöneldim baya acıkmıştım annemin yanına gidip ne yaptığını sordum. Mantı cevabını alınca anneme daha hızlı olsun diye yardım ettim. Sofrayı kurduk yemek yemeye başladık evin tek kızıyım kısaca abim ve ben abim şirket ceosu ben de yeni üniversite kazanmış hasta kızım yemek bittikten sonra sofrayı toplayıp bulaşıkları yıkadım annem televizyon dan kendi dizisini açtı.