When The Sunshines Faded Away (The Fifteen Series #1)

Prologue

02.14.23

MALIGAYA NATIONAL HIGHSCHOOL.

Valentines Day. Yan ang pinaka inaabangan nang couples and nang mga tao sa campus. Nagkalat sa bawat hallway‚ parks‚ room‚ and gymnasium na naman ang mga tao. Meanwhile yung iba naman ay nagd-date or either nagbibigay nang flowers sa mga loved ones nila like kaibigan o ka-ibigan kahit mga teachers and advisers ay may kani-kaniyang agenda sa araw na ito dahil paniguradong babaha na naman nang chocolates ang mga bag nila.

Habang ako nandito nakatayo nagd-dalawang isip kung paano ko ibibigay ‘tong rosas sa kamay ko. Full of mixed emotions ang naghahalo sa buong katawan ko ngayon.

“What if hindi niya tanggapin ‘to?” I asked myself with full of curiosity and nervousness. Nagh-hesitate pa rin sa actions na gagawin ko. Hindi naman kase ako talaga sanay dito to shy to say this but this is my first time..first time na magbigay nang flowers sa isang girl.

“Hey‚ Nicko ikaw ba ‘yan? Hindi kita nakilala ah. Anong nakain mo? Baka nalason kana ha.” Drix said while tapping my shoulders. “Ingat and goodluck sana ‘di ka ma reject‚” Dagdag pa niya. I just give out a little smile. “Sus‚ ako pa mar-reject? Kidding. Ge mauna na ako erp‚”
Nakangising tugon ko sa kaniya.

—

Nanginginig. Kinakabahan. Natatakot. Nahihiya. Yan lang naman ang mga emotions na naf-feel ko as of now.

May kumalabit sakin sa tagiliran na siyang kinagulat ko napakamot naman ako nang ulo nang makita ko si Kina yung kumalabit sakin. “Uy‚ kay Mariko mo ibibigay yan ‘no?” She said while kinikilig.

“No‚ you’re wrong. Hindi kay Mako.” Nakangising sambit ko habang nakatingin sa lupa. “So‚ who’s the lucky girl?” Pangaasar niya sa’kin.

Pag-angat ko nang tingin ko ay agad akong napukaw nang makita ko na ang hinihintay ko. I feel the lightning strike in my heart—para akong na-estatwa. There she is the girl; The girl i admire the most.

She walked passed by me. Pumasok na siya sa classroom ngunit nakatuon pa rin ang tingin ko sa kaniya. Sinalubong naman siya nang kaibigan niya si Jaime.

Pumasok na rin ako sa classroom namin. I saw that Jaime made a hand-made flowers for Jeniewin and tinanggap niya ito. Sobrang saya niya na makatanggap nang gano’n. Sa sobrang saya nga niya niyakap niya ito. Nagkaroon na rin ako nang lakas nang loob para ibigay na rin ‘tong bouquet of tulips.

“Uhm excuse me‚ may i interrupt you guys?” Saad ko habang nakatingin sa baba‚ kinakabahan.

“Sure? Ano ‘yon?” Jaime said habang nakangiti. “Hm..” Nilabas ko yung bouquet sa likod ko. “This is for you‚ Jeniewin Eiane. Accept this flowers or else‚” Saad ko habang namumula‚ I looked away to distract myself from blushing.

“For real? Omgg! Thankyouu‚ Nickolai.” She said while giggling. Nagulat ako dahil niyakap niya ako bigla.

“Ehem‚ picture taking daw tayong CGirls‚ oo yes fr ngl‚” Pagbabasag sa moment namin ni Jaime.

Agad naman siyang bumitaw sa yakap at sumali sa picture taking nila habang may kani-kaniyang hawak na bulaklak.

I smile while looking at their happy faces. I felt so amazed at their beauty but only Eiane makes me feel the things they call “starstruck”.

“Am i falling inlove?” I sarcastically laugh at myself. “No‚ you’re not” napailing na lamang ako.

“No one can make Nickolai Fifteen fall inlove.” I proudly said to myself. “That’s the rule...no one can break it. no one.”

to be continued..