Gecenin 01.30'unda söylene söylene yürüyordun, arkadaşların 18. yaş gününü kutlamak için bir bara gitmeyi önermişti. Ancak gittiğiniz yerin ayyaş dolu pis bir yer olacağını düşünmemiştin. Ayrıca orda buluşup kutladıktan bir süre sonra, ortalıktan kayboldular. Onları ararken bir sürü kişi size asılmaya çalıştı. Bir süre sonra da arkadaşların bir parktan sana fotoğraf atıp "Nasıl şaka?" yazmışlardı. Onları engellemiştin.
Ve şuanda, arkandaki ayyaştan kurtulmaya çalışıyordun. Sende sarhoştun, onlar ortadan kaybolduktan sonra biraz içmiştin. Üzerinde mini, gece mavisi tonlarında askılı bir elbise vardı. Ayrıca topuklular yürümeni zorlaştırıyordu. Adım başı yukarı çıkan mini elbiseni düzeltmeye uğraşmak...Doğum günün tam bir kabusa dönüşmüştü. Bir sürü yerden geçiyordun, arkandaki asla peşini bırakmıyordu.
Korkuyordun ve yanında kendini savunabileceğin hiç bir şey yoktu. Küçücük çantayı ona savurmaya kalkarsan büyük ihtimalle ona çarpmadan seni durdurabilirdi.
Evinden en az yarım saat uzaktaydın, nerede olduğunu az çok biliyordun. Hatta bilmiyordun diyebiliriz. Arkandakinin hızlanmaya başladığını fark ettiğinde, sende hızlandın. Bir ara sokağa daldın, sonra ötekine. Derken bir okulun önünden geçen kaldırıma kadar geldin. Karşı kaldırımda yürüyen, uzun boylu, uzun siyah saçları olan bir çocuk vardı. Elinde beyaz bir poşet vardı, marketten dönüyordu. Beyaz tişört siyah şort siyah çorap ve pembe terlik seçimiyle çok güvenilir duruyordu. Ayırca pembe, mavi, mor ve sarı renk geçişleri bulunan pofuduk bir tokayla toplanmış saçları daha da güven vermişti. Ancak herkese güvenemezdin değil mi? Evet ama şuan yardıma ihtiyacın vardı.
Yolun karşısına geçip çocuğa doğru yürümeye başladın. Ona şimdi yetişirsen, ayyaş herif sana yaklaşamadan ona olanı anlatabilirdin.
Koştun ve onu dürttün. Arkasını döndü ve sana baktı.
"Şey merhaba."
Sana baktı.
"Eee, merhaba?" Seni süzdü.
"Rahatsız ettiğim için özür dilerim ancak beni takip eden biri var, yardım edebilir misniiz acaba?"
Arkana doğru baktı. İlerleyen biri olduğunu görüyordu ve bu kişi kesinlikle sarhoştu.
"Tamamdır." Cevapladı. Sizi kolunun altına aldı ve yürümeye devam etti.
"Tanışıyor gibi görünürsek yaklaşmaz diye düşünüyorum." Onu onayladın.
"Reşit gibi durmuyorsun, alkol kokuyorsun ve peşine sarhoş birinin takıldığını düşünürsek bir eğlence mekanından dönüyorsun?"
"Evet ama reşitim yani reşit oldum diyebiliriz..."
"Ve reşit olduğun an böyle kısa bir elbiseyle bir eğlence mekanına içmeye gittin? Yanlış anlama elbisene karışmıyorum, karışamamda ancak yaptığın doğru değil. İyi bir anne terbiyesi aldığıma şükret."
"Haklısınız..." Dediklerinde haklıydı. Yardım istediği kişi seni daha kötü yerlere çekebilirdi. Ya da yardım isteyecek birini bulamaz ve o pisliğin ellerine düşebilirdin.
Bir süre sessizce öyle yürüdünüz, en sonunda gittiğini fark ettiğinde durdu.
"Evin yakında mı?"
"Hayır."
"En yakın durak nerede biliyor musun?"
"...."
Nefesini bıraktı.
"Tamam. Ben seni bırakacağım. Lütfen hangi dolmuşun evine gittiğini bildiğini söyle."
"Evet, biliyorum."
"Rahatladım."
Dolmuş durağına doğru yürüdünüz.
. . .
"Beni buraya kadar bıraktığın için teşekkür ederim."
"Birşey değil. Bir dahaki sefere yanına kesici birşeyler, yani kısaca kendini savunmana yardımcı olacak bişey al."
"Zahmet verdiğim için üzgünüm...Tokanız ve terlikleriniz çok güvenilir geldi de..."
"....." "Anlıyorum...."
Dolmuş gelene kadar bekledi. Sen binince arkasına bakmadan gitti.
