royal | dahmo

Royal.

Kontrolleri daha sonra yapacağım.

Aralarından geçen bu konuşmanın ardından günler, günleri kovalamış, Momo ve Dahyun gittikçe daha çok yakınlaşmaya başlamıştı. Bir gece tesadüfen karşılaşıp oturdukları o bahçede her gece gizli gizli buluşmaya, hatta gizli kaçamakları için hazırlanmalar yapmaya başlamışlardı.

Askerler aptal değildi komutanlarındaki değişimin farkındaydılar. Momo kendine bakmaya başlamış, daha az sinirli bir insan olmuştu. Her sabah kalkıp pantalonunu özenle ütülüyor, gömleğinde en küçük leke olmasına izin vermiyor, ayakkabılarını büyük bir özenle cilalıyordu.

Dahyun zaten bir prenses olduğu için onda çok değişen bir şey olduğu söylenemezdi. Görünüşü ve kendine bakmasında bir şey değişmese bile prensesin kişiliğinin çok değiştiğinin herkes farkındaydı. Prenses gün içinde sürekli saatleri saymaya başlamış, havanın karardığını gördüğü gibi içine dolan küçük heyecanı hizmetçilerinden gizleyemez olmuştu.

Abisi Jeongin küçük kız kardeşi ve arkadaşında olan bu değişimlerin farkındaydı. Momo hiç olmadığı kadar mutlu, küçük kardeşi ise hiç olmadığı kadar hayat doluydu. Jeongin'in düşüncelerini kumaş pantalonundaki küçük kırışıklığı düzelten Taehyung dağıldı. Omuzları dik bir şekilde odaya girdi. Kafasını çevirerek hiçbir yere bakmıyor, keskin bakışlarını asla uzaklaştırmadan karşısına doğru yürüyordu. Babasının önüne geldiğinde hızlıca eğildi. Kendisine selam verdikten sonra bir beyefendi edasıyla masadaki boş bir koltuğa oturdu.

"Size oğlumdan bahsetmiştim değil mi? İşte o öve öve bitiremediğim prensimiz bu." 

" Gerçekten çok yakışıklıymış, övdüğünüz kadar var diyebilirim." 

" Ablasına çekmiş diyelim o zaman." 

Aralarında geçen küçük konuşmadan sonra gülmeye başladıklarında Jeongin dişlerini sıktı. Karşısında küçük kardeşinin nişanlısı varken sakin kalması hiç mümkün değildi. 

"Niye orada pısıyorsun Jeongin? Gel eniştenle tanış." 

Babasının sözlerinden sonra yumruklarını sıkarak karşısındaki koltukta oturan çocuğu ilerledi. Aralarında pek uzun bir konuşma geçtiği söylenemezdi, Jeongin zaten babasının zoruyla burada olduğu için özel bir sohbet arayışında değildi. Özellikle bu herifle hiç değildi. 

"O zaman neden şöyle yapmıyoruz? Jeongin gitsin ve kız kardeşini getirsin. İki nişanlıyı tanıştırıp iyice kaynaştırırken bizde iki krallığın dostluğunu kutlarız." 

Jeongin için bu kadarı yeterliydi. Kız kardeşinin bu herifle karşı karşıya gelmesini asla istemiyorken babasının bunu kendi elleriyle yapmasını istemesi kömür saçlı çocuğu deli gibi sinirlendiriyordu. Dişlerini sıkarak kalın sesiyle net bir tonda konuştu.

"Dahyun müsait değil."  

___ 

Ormanın çoğu bölgesinde bulunmayan o nadir kuşların canlı cıvıltısı yanlarındaki nehrin sakinleştirici sesleriyle buluşup havaya karıştı. Üstünde yattığı piknik örtüsünden bile hissedilen yemyeşil çimlerin arasında masmavi gökyüzünü izliyor, esen rüzgarın vücudundaki bütün sorunları alıp götürmesine izin veriyordu. İrislerini gökyüzünden aralayıp yanında kelebek kovalayan kadına çevirdi. Çıplak ayaklarıyla çimlerin üzerinde koşuyor, üzerinde en güzel çiçekler desenleri taşıyan elbisesini savuruyordu. En sonunda yakalamayacağını anladığında yanına geri döndü. Usulca piknik örtüsünün üzerine oturup dudaklarını büzdü.