✨️🧚‍♂️WINXXXX✨️🧚‍♂️

4. BÖLÜM| BELAMIZDAN KURTULDUK GIBI SANIRIM

SIRADAAAA POLE 4. SU KARDELENSU VAR!!!!!!!!🧚‍♂️🧚‍♂️🧚‍♂️✨️🧚‍♂️✨️🧚‍♂️✨️🧚‍♂️

Tasarimimi yapabilir miyim? Tamam, MESELE BU----

---------------------------

YIL:1867
YER:LONDRA
Cumartesi saat 11.48

Kardelensu pazara gitmek için yola çıkmıştı, etek uçları hızlı yürümekten çamur olmuş, elleri para kesesinin sertliginden tahriş olmuştu. Ancak çok mutluydu, CUNKU COK MUTLUYDU!!!!!

hızla pazara girmiş ve daha mutlu hissedebilmek için içinden ne geldiyse onu almıştı, çoğunlukla meyveydi bunlar.

Geri dönüş yolunda birden pazarın çıkışına BOMBA ATILDI!!!! Kardelensu korkuyla bir evin arasına siginirken, kendini koruyabilmek ve gerekirse kalabilmek için aldığı şeyleri bıraktı ve kalabalıkla birlikte kaçmaya basladi.

Ancak etraf tozdan görünmüyordu ve koşmak gerçekten çok zordu, bu yüzden bir duvara çarptı ve bayıldı. (Ayni mantıktan yazdım geçen bolumku gibi ama its for the plot janim)

----------
Cumartesi saat 23.50

Kardelensu gözünü açtığında yalnızdı, kargaşa halindeki kalabalık ve o toz dumandan eser yoktu. Ayrıca karanlık gözünü kör etmişti, görünürde tek bir canlı söyle dursun, görünürde GORUNUR HICBISEU YOKTU!!!!

Evinin yolunu bulabilmek adına ara sokakta ilerledi kardelensu. O sırada yanından geçtiği evin çatısından citirti sesleri geldi. Kardelensu adımlarını hizladirirken birisi ona seslendi.

"Hey! Kayıp gibisin." Kardelensu korktuğumdan dolayı arkasını dönmedi ve ilerlemeye devam etti, ancak sesin sahibi pes etmemişti.

"Ben kötü biri değilim, gerçekten yardım etmek istiyorum" Konusan kişinin sesi tok bir İngiliz aksanı dışında çok kibardi, bu yüzden kardelensu arkasını döndü ve ona baktı.

Bir centilmen duruyordu hemen 2 metre ötesinde, tirsmamis değildi kardelensu, ancak güvenebileceği kimse yoktu yanında, eve donmeliydi. Ailesi endişeden ne hale gelmişti belkide?????

Centilmen hemen kendini tanıttı "Ben Peter, buralarda yaşıyorum. Burası biraz tenhadir, seni caddeye kadar bırakayım." Güler yüzle konuşması kardelensuyu biraz rahatlatirken hafifçe başını kabul edercesine salladı, Peter kardelensuyu korkutmamak adına mesafeli ancak yakın bir şekilde ona yolda eşlik etti.

"İsminizi öğrenebilir miyim leydim?"

"Kardelensu..."

"Ms. Kardelensu..."

"Sadece kardelensu diyebilirsiniz mrs. Peter, ben-"

"O zaman sizde bana Peter diyin, düz Peter."

"Peki...." dedi yüzünde hafif bi kizariklikla kardelensu.

Yol boyu pek fazla bir şey konuşmadan yürüdüler. Kardelensu konuşmak için fazla utangaçti, Peter sadece uzun boyuyla değil, yakışıklı yüzüyle de dikkat çeken bir adamdı.

Tam o sırada evinin yakınına bu saatte onunla gidemeyeceğini fark etti. Hemen korkuyla konuşmaya başladı. "P-peter, caddeye yaklaştığımızda ben tek gitsem iyi olur, yoksa-"

"Biliyorum k-kardelensu... Ben um... ileride sana yolu gösteririm." Dedikoducu teyzeler bu yıllarda dahi her yerdeydi (aminakoduklarim) o yuzden gorunmemelri gerektiğini Peter da biliyordu. Ayrılma noktasına geldiğinde birbirlerine baktılar. Tam vedalaşmak uzereydiler ki yağmur bastırdı.

"Bence hemen git kardelensu, benim yüzümden hastalanmani istemem"

"Ama ya sen? Senin sokağından uzaklaştık..."Tam o sırada Peter kardelensunun elini avucuna aldı ve nazik bir öpücük kondurdu.

"Leydim icin buna değer..." Kardelensu utancından kıpkırmızı kesilmiş ve hemen arkasını dönüp koşarak uzaklaşmisti, arkasinda kalbi hızla çarpan Peter i bırakarak.

---------------

Aradan 1 hafta geçmişti, kardelen eve vardiginda ailesine kayıp olduğunu ancak yolunu sonunda bulduğunu ve o gün yaşananları (Peter haric) anlatmıştı, ailesi derin bir nefes alırken hayatlarına devam ettiler.

Kardelensu geçtiği her sokakta, yürüdüğü her caddede, her sokak köşesinde Peter ı arar olmuştu. Ancak görünürde kimse yoktu.

Bugünde kardeşi selinsuyu keman kursundan almaya gidiyordu kardelensu, birden selinsuya çarptığında kardelensu şaşırdı, keman kursu 1 blok ötedeydi, kardeşi nasıl gelmişti ki buraya?

"Ablam, nasıl geldin sen eve kadar?"

"Yolu öğrendim abla" dedi ve hemen içeri girdi selinsu. Kardelensu tam sorgulayacakken selinsu hızlıca ablasının eline bir not verdi. Sonra gülerek kaçtı.

Kardelensu ne olduğunu anlamamisti ancak notu açtı. Notta şu yazıyordu.

"Leydim, bu 1 haftada seni çok özledim. Akşam saat 12 de camından dışarı bak, seni bekliyor olacağım."

Kardelensu hemen kağıdı sakladı ve koşarak içeri girdi. Selinsu notu okumamıştı. Bunun rahatlığıyla hemen odasına gitti ve geceyi bekledi.

Gece 12 de cama çıktı kardelensu, notunda dediği gibi onu bekliyordu Peter. Kardelensu ve Peter kısa bir süre de olsa birbirlerine aşkla baktılar. Sonra odaya annesi girdi kardelensunun ve hemen cami kapatti, ancak bu bakışma ve 12 yi beklemeler son bulmadı, belki haftalar belki aylarca böyle buluştular gizlice.

Sonunda evlenmeye karar verdiler, düğünleri ilk tanıştıktiklari sokaga güller serilerek, başka bir yerde kır weddingi olarak yapıldı. Rivayete göre londradaki o sokakta betondan olmasına rağmen hala bir gül acarmis........

SONNNN✨️✨️✨️✨️✨️

🥺🥺🥺🥺🥺🥺ROMANTIK ISTENDJ YAPTIMMMMMM