SINIR

Giriş

Mavi kuş günlerden bir gün, bir kafesten alınmış, başka bir kafese konmuş. Mavi kuş, beni kafesten aldılar, beni özgür bırakacaklar diye düşünmüş. Mavi kuş özgürlük istemiş. Kendisini büyük aile kafesinden alıp sıkıca tutan adamın koca parmakları arasından kaçabileceği, belki de kendi isteğiyle serbest bırakılacağını düşünmüş. Görüş alanına kırmızı bir kafes girdiğinde ise korkuyla kaçmaya çalışmış. Kafesinden çıkarılmış, başka bir kafese konmuş. Mavi kuşun özgürlüğü bu kadarmış. Mavi kuşun özgürlüğü, bir kafesten alınıp başka bir kafese koyulana kadarmış... Ailesinin yanından ayrılıp tek başına bir kafese konuluncaya kadarmış.

Mavi kuş aylarca beklemiş, aylarca özgür olacağı günü beklemiş. Özgürlük öyle çekimiymiş ki yaratıcısına yalvarmış, ''Beni özgür bırak, istersen öldür, ama önce özgür bırak. "Demiş.Çünkü özgürlük önemliymiş. Hareket edilebilen bir canlının hiç bir yere gidememesi fazlasıyla üzücüymüş. Mavi kuş hareket edebiliyormuş ama mavi kuş hiçbir yere gidemiyormuş. Çünkü o gökyüzünün kuşu değilmiş. O artık kırmızı kafesin mavi kuşuymuş. Kafesinin rengine bile mutlu olamamış mavi kuş. Ben maviyim, demiş. Bari beni mavi kafese kapatsatdınız...Çünkü bizi özgürlüğümüzden alıkoyan hep bizden bir parçadır. İşte aynen böyle düşünmüş mavi kuş. Sonra bir gün vakit gelmiş. Sevimli bir kız çocuğu kırmızı kafesinin kapağını açmış, onu salıvermiş. Mavi kuş kafesinin kapağına kanadını çarpmış çıkarken, ama umursamamış. Çünkü bir kez olsun özgür olmak istemiş. Çıkmış kafesten, uçmuş, uçmuş, sonra düşmüş. Rüzgârın salladığı denizin korkunç sularına düşmüş. Ama korkmamış hiç. Çünkü özgürmüş, birkaç saniyeliğine de olsa, ölene kadar özgür yaşamış Mavi kuş...

Bu hikâyedeki Mavi kuş benim, sevgilim.
Hareket edebiliyorum, ama hiç bir yere gidemiyorum.
Sende benim kafesimsin.
Senden giderken sana çarpıp yaralanacağım günü bekliyorum.
Çünkü biliyorum,
Sen beni yaraladığında,
İşte ben ancak o gün özgür olacağım.
Şimdi beni özgür bırak,
İstersen öldür,
Ama önce özgür bırak...

Beyza Alkoç
Mavi kuş ve kafesinin hikâyesi...
"Yürümek istiyorsam
kendime bir asfalt dökmek zorundayım..."