တရကြမ်းမောင်းနှင်လာသောကားသည် ခြံဝန်းအကျယ်ကြီးရှေ့ရောက်သည့်အခါရပ်တန့်သွားပြီး ကားပေါ်မှလူသည် ကားဟွန်သံတစ်ချက်ပေး၍ စိတ်မရှည်သလိုမျက်ခုံးတို့ကိုတွန့်ချိုးထားသည်။
ခြံစောင့်လေးမှာလည်း ကားမောင်းလာသည့်သူဟာ သူတို့သခင်လေးမှန်းသိသည့်အခါ ပြာပြာသလဲတံခါးဖွင့်ပေးရင်း ခေါင်းကိုမြေကြီးထဲစိုက်ဝင်မတတ်ခေါင်းငုံ့ထားလိုက်ရသည်။ အိမ်ကိုတစ်လတစ်ခါတောင်ပြန်မသော သခင်လေးမှာ အိမ်ကိုပြန်လာသည့်အခါတိုင်း စိတ်တိုနေတတ်ပြီး အကြောင်းမှာလည်း သခင်မကြီး၏စနက်ပင်ဖြစ်ပြီး ယခုလည်း သခင်မကြီးနှင့် ပြဿနာလာတက်ခြင်းပင်ဖြစ်ပါလိမ့်မည်။
ခြံတံခါးပွင့်လာသည်နှင့် စက်မရပ်ထားသေးသောကားအား အိမ်မကြီးရှိရာအထိပုံမှန်အရှိန်နှုန်းနှင့်မောင်းဖြင့်လိုက်သည်။ ခြံဝကနေ အိမ်မကြီးဆီရောက်ဖို့ တစ်ဆယ့်ငါးမိနစ်လောက်တော့ကားဆက်မောင်းရသေးသည်အထိ ခြံဝန်းကအင်မတန်ကျယ်သည်။
ကားပါကင်ထိုးသည့်နေရာတွင်မဟုတ်ဘဲ ဖြစ်သလိုထိုးရပ်လိုက်တော့ အိမ်တော်ထိန်းကြီးကအလျင်အမြန် ကားတံခါးလာဖွင့်ပေးသည်။
" ရောက်လာပါပြီလား သခင်လေး " ဟုသောစကားကိုဆိုတာ ဦးညွှတ်လိုက်ပြီး ဝန်ဘင်းအခြေအနေအားအကဲခတ်နေလေသည်။သူ့ဒေါသ ဘယ်အခြေအနေထိရောက်သလဲ ခန့်မှန်းနေတာဆိုပိုမှန်ပေလောက်သည်။
" ဒယ်ဒီရှိလား အိမ်တော်ထိန်းကြီး "
" သခင်ကြီးက နောက်ဘေးပန်းခြံမှာအနားယူနေပါတယ် သခင်လေး "
" အိုခေ ဒယ်ဒီ့ကို ကျွန်တော် ခဏနေမှလာခဲ့မယ်လို့ပြောထားပေးပါ ၊ စာရင်းရှင်းစရာလေးရှိနေသေးလို့ "
ဝန်ဘင်းပြောလိုက်တော့ အိမ်တော်ထိန်းကြီးက ဦးညွတ်ပြသည့်အခါ ဝန်ဘင်းလည်းအိမ်ထဲဝင်ဖို့ရန် ခြေလှမ်းလှမ်းလိုက်သည်။ ဒဏ်ရာတွေကဆေးထည့်ထားပေမယ့် ခြေလှမ်းတိုင်းမှာနာနေသေးသည်။ သွေးတောင်ထွက်ချင်ထွက်နေအုံးမှာ။
" သခင်လေး....... ဘွားဘွားကြီးက လွန်ခဲ့တဲ့သုံးရက်ကမှဆေးကုသမှုခံယူထားရပါသေးတယ် "
