WHY STARS FADE
written by: sereynameryaya
………………
Ang buhay ay parang bituin, may dahilan kung bakit tayo kumikinang pero darating ang araw na itoy unti unting mawawalan ng liwanag.
"Nak pasok ka na. Malamig na dito sa labas." -Mama
"Ma hinihintay ko lang po si ter." -Me
"Sige anak una na ko sa loob" -Mama
"Sige po susunod nalang ako" -Me
Pumasok na si mama sa loob, maglalakadlakad muna ako habang hinihintay si ter. Wow! Ang liwanag ng mga bituin ngayun. naalala ko nanaman yung araw na nakilala ko si Diter.
***flashback***
"Anak dito na tayo titira. Malapit sa dagat, maaliwalas ang hangin, at makakakilala ka ng mga bagong kaibigan. Dito din ako lumaki. Meron din akong mga kaibigan dito na may anak na kasing laki mo. Mamaya ipakikilala kita." -Mama
"Kayong bahala" -me (naiinis tone)
Ayaw ko naman talaga tumira dito. Mas gusto ko dun sa bahay namin nila papa. At tulad nga ng sinabi ni mama nakipagkita sya dun sa kaibigan nya, hindi sana ako sasama kaso napilit ako. Sure ako ipakikilala nya ako sa mga anak nun para magkaroon ako ng kaibigan.
"Uy. Antagal mo ng di nakadalaw dito ah. Yan na ba ang anak mo." -Kumare ni mama
"Ah oo si Star, ikaw? Yan na ba ang anak mo? Anlaki na ah." -Mama
"Oo si Diter. Diter anak say hi to Star." -Kumare ni mama
"Hi Star" -Diter nahihiya tone
"Ayaw ko sayo!" -Me sabay puntang labas pero pinakinggan ko parin sila.
"Star! Ah pagpasensyahan nyo na si Star. sumungit kasi ang anak ko simula ng namatay ang papa nya" -Mama
Pinaalala na naman nya. Ang papa ko ang nagiisa kong bestfriend kaya nung namatay sya wala na akong kaibigan. Sya lang ang taong umiintindi sakin.
"Ok lang mare. Diter sundan mo muna si Star. Wag kayong pupunta sa dagat mataas ang tubig " -kumare ni mama
Patay makaalis na nga.
"Star saan ka pupunta?" -Diter
Shemay nakita pa ako. Kailangan ko ng tumakbo ng mabilis. Takbo, takbo, takbo. Patay maggagabi na pala, takot pa naman ako sa dilim. Bahala na. Takbo, lingon, tago. Yes wala na sya. Pwede na siguro akong umuwi. (^___^) ---> (-___-) Patay bago lang pala ako dito, pano ako uuwi? Madilim pa naman na. (T___T) Sa sobrang takot, pagaalala at pagkawalan ng pagasang makakauwi. naupo nalang ako sa dalampasigan at dun humagolgol.
"Pa, pano ako uuwi? Andilim na natatakot na ako. Di na ata ako makakauwi" -me
"Star ikaw bayan? Buti nahanap na kita,kanina ka pa namin hinahanap" -diter
"T-ter"-me habang lalong umiyak. "Bu-buti nahanap m-mo ako. Natatakot ako sa d-dilim. Di ko alam yung daan pauwe" -me habang todo iyak.
"Shh. Tama na here hold my hand. Wag kang matakot di naman madilim. Tumingin ka sa taas diba my stars isa dun ang papa mo, binabantayan ka nya dito kaya sya lumiliwanag para magkailaw ka at wag matakot."-diter
"Ter sorry ahh" -me
"Bat ka nagsosorry? Basta simula ngayun ako na ang bago mong bestfriend. Palagi na tayong magkasama para di ka na matakot"-diter
"Promise?" -Me habang nagpupunas ng muka.
"Promise ikaw kaya ang star ko! Uwi na tayo?" -Diter habang nakangiti ng super laki.
"Sige"-me habang napangitti narin.
Lumipas ang araw, buwan, taon at naging mas close pa kami ni ter at marami narin akong kaibigan. Papagi nya saking sinasabing ako ang star nya pero hindi nya alam sya ang nagbigay ng liwanag sa buhay ko.simula lang kase nung namatay si papa parang ang dilim na pero at least dumating sya.
Habang naglalakad ako sa dalampasigan naalala ko yung mga gabing palagi kaming magkahawak kamay at tumitingin ng star. Tapos pag may nakita kaming falling star sabay kaming nagwiwish. Ansayang balikan nun. Kaso ngayun naging busy na kami dahil tapos na kami sa aming pagaaral. May kanya kanya na kamingbtrabaho.
Napangiti ako at napahawak sa kwintas kong star. Ito yung regalo nya nung 18 th birthday ko. Nagwish kasi kaminsa falling star at sabi ko gusto kong magkaroon ng sarili kong star tapos eto binigay nya kwintas pa na star kaya may sarili na talaga akong star. Haha loko talaga si ter ehh.
Andami talaga naming masasayang alaala. Hay nako antagal nya. Umupo muna ako sa dalampasigan. Siguro ang weird ko noh.haha pasensya na ganto daw kase talaga pag inlove. Oo inlove ako sa bestfriend ko nagsimula siguro toh nung nakilala ko sya nagliwanag kase ang puso ko.
Pero wait yun na bah ang bestfriend ko? Bat may ka holding hands na papalapit dito?
"Star sorry natagalan ako ah sinundo ko pa kasi ang girlfriend ko. Haha sinagot nya na ako" -ter
"Girlfriend?" -Me
"Ahh oo di ko pala nasabi. Baka kase mabusted ako at asarin mo pa ako. Sorry ulit. Sya pala si sunny" -diter
"Sunny? Hi ako si star. Bestfriend ni diter" -me with fake smile.
"Nice to meet you. Palagi ka saking kinukwento ni di." -Her habbang ang ganda ng ngiti.
"Uhmm star papakilala ko sya sa parents ko. Gusto mo sumama? " -ter
"Ahh hindi na. Hinihintay nadin ako ni mama. Alam mo na malamig narin sa labas. Pasok na kayo at aalis narin ako" -me
"Ah sige. Halika na sunny" -ter
Magkahawak kamay silang umalis at naiwan ako sa kinatatayuan ko. Tunog ng hampas ng alon lang ang narinig ko. Humagulgol akong pauwi saamin. Ang bilis ng oras kung dati ako yung star nya ngayun may sunny na sya. Wala akong panama sa sunny nya kung iisipin star lang ako sa mundo nya yun ang araw nya. Masakit man isipin pero dapat tanggapin. Maraming natutupad na hiling pero minsan hindi para satin. Tumingin ako sa mga star at may nakita akong falling star. Pinikit ko ang mata ko at humiling.
"Sana dumating na ang para sakin." -MeT_T
...............
Ang buhay ay parang bituin. May dahilan kung bakit tayo nabuhay at kumikinang. Pero darating ang araw na itoy unti unting mawawalan ng liwanag. Ngunit sa bawat pagkawala at pagbagsak ng bawat bituin. May hiling namang matutupad... and that's the reason why stars fade...
...............
A/N:
This is my first one shot in wattpad. Dedicated at inspired sa isa sa pinakamamahal kong bestfriend/pinsan-pinsanan/kakambal ko sa star na isa ring writer.
