Come on / [seongjoong]©®™

☄️

"Kabul etmiyorum seonghwa"

"Ne?" Omuzları dikleşti

"Duydun seonghwa. Seninle olmam"

"Peki o zaman borcunu ne yapacaksın?"

"Onu hallederim her şekilde."

Seonghwa, sinirle derin bir nefes aldı ve bana yaklaştı.

"Sana baska seçenek vermedim. Sadece kabul edeceksin"

Kaşlarımı çattım.

"Hayır, böyle bir zorunluluğum yok"

Seonghwa, göz devirdi. Sesi çok kalın çıkıyordu.

"Evet, var. Eğer benimle sevgili olmazsan; ya zorla olursun ya da borcunu 2 katına çıkartırım"

Borcu 2 katına çıkarsa, hem ben borcu ödeyemezsem adamlar beni öldürür, hem borcun 2 katına çıkacağını abim öğrenirse öldürürdü. Lanet olsun!

"Tamam! Kabul ediyorum"

Seonghwa, sinsice güldü. Balkondan bağıran tanıdık bir ses duydum.

"Hong! Yaktım seni!"

Abim bağırıyordu. Tamam... Sakin ol hongjoong, sadece o binadan aşağı inmesi 1 dakika sürerdi. Ben de o sırada kaçabilirdim.

"Senin yanındaki seonghwa mı?! Ne yapıyorsunuz orada! Geliyorum yanınıza ikinizide öldüreceğim"

Abimin siması kaybolunca seonghwa ile göz göze geldik. Seonghwa, bir anda elimi tuttu ve koşmaya başladık. Neden konuşuyorduk? Arabası vardı.

İyice uzaklaştığımızdan emin olduktan sonra soluklanmak için durduk. Hala elimi tutuyordu.

"Neden koştuk? Araban vardı"

Seonghwa, gülümsedi.

"Aksiyon olsun diye. Çiftler böyle yapar bebeğim"

Bebeğim...bu söz onun ağzına çok yakışıyordu. Kalbim hızlanıyordu. Umarım aşık olmuyorumdur.

"Abim hep böylemi?"

"Aslında değil. Çok tontiş bir kalbi var ama iyiliğimi düşündüğü için böyle davranıyor. O tontişlik sadece Lee know'a"

Seonghwa, tekrardan güldü

"Eğer sinirli kısmı bu ise... Tontiş tarafını düşünmesem de olur"

Bu sefer ben güldüm. Seonghwa, bana bakakaldı.

"Bu gülüşün ile bana bütün dünyayı yaktıra bilirsin"

Bakakaldım. Sadece baktım. Kalbim yerinden sökülüyordu.

"Gülüşümün bir özelliği yok ki..."

Seonghwa, yaklaştı. Beni duvar ile arasına aldı.

"Yok mu? Beni kendine çekiyor."

Dudaklarıma bakar

"Dudakların çok güzel. Onları istiyorum"