MY MAN | TK

4

Merhabaaa✋✋😗😗😗

"Emin misin "

"Evet efendim eminim burası"

"Tut sen şu iti"

Elinde ki küçük tüy yumağı köpeği yanında ki korumasına verdi. Sırf o çocuğu görebilmek için bu köpeği almış ve çalıştığı yere kadar gelmişti. Kendisini görürse iyi bir tepki almayacağını biliyordu fakat rüyasına girdiği günden beri -3 gündür- aklından çıkmıyordu.

"Şimdi mi gidelim efendim yoksa gelmesini mi bekleyelim "

"Bekleyin " diye emir verip ağzında ki sigarasından bir nefes çekti içine.

Şuan kendine gerçekten inanamıyordu. Onca işinin gücünün arasında aklına giren çocuk yüzünden tüm odağı bozulmuştu.

"Geldi efendim"

Taehyung veteriner kliniğinin giriş kapısına dikti gözlerini.  İçeriye giren bedeni izledikten sonra korumasının elinde ki köpeği kucağına almış ve içeriye doğru yürümeye başlamıştı.

İçeriye girdiğinde iki adam karşılamıştı onu.

Randevusu olmadığı için zorluk çıkarıyorlardı.

Taehyung sabrının tükendiğini hissederken önünde konuşan adama dalmamak için zor duruyordu.

"Efendim bugün zaten yeterince yoğun bir gün boş saatlerimiz yok, köpeğinizin durumu da çok acil değil gibi duruyor bu yüzden randevu almalısınız"

"Köpeğimin durumu acil değil mi, bir hayvanın durumunun acil olup olmadığını nasıl kanatlayacağız biz size?"

Kendi yerine koruması konuştuğunda ellerini ceplerine koydu ve derin bir nefes verdi.

"Bay Jeon'a sormam gerek " diye gitti adamlardan biri.

Jungkook gelir gelmez muayene ettiği kediyi severken içeri giren adamla kediyi elinden bırakmıştı.

"Bay jeon, bir adam geldi. Köpeğinin durumu acil diyor ama randevusu yok, bende bugün boş olmadığınızı söyleyince sorun çıkardı, üstelik köpeğinin durumu gayet iyi dıruyor"

"Ne zamandan beri görünüşe göre hastalık belirliyorsunuz?"

"Şuan boşum gelebilir"

Başını onaylar anlamda sallamış ve o sinir bozucu adamı çağırmak için tekrar gitmişti girişe.

"Girebilirisiniz"

Taehyung adama ters bir bakış atmış ve elinde ki köpekle gösterilen odaya doğru girmişti.

Ne diyeceğini kendi de bilmiyordu. Onu görmek için gelmişti sadece.

"Buyru-

Kapısını tıklatma gereği duymadan içeri girdiği gibi bakışları orta yolda buluşurken jungkook'un gülen yüzü kaskatı kesildi.

"Pis sapık" dedi ayağa kalkıp sessizce.

"Sana da merhaba" dedi Taehyung otuz iki diş sırıtarak.

"Ne işin var senin burada, polisi mi arayayım, onu mu istiyorsun?"

"Sakin ol çocuk adam, köpeğim hastalandı bende getirdim"

"Köpekmiş, pis adam, uzak dur benden. Güvenliği çağırım yoksa"

"Şimdi mi korkmaya başladın?"

"Nereden bileceğim beni öldürmeye gelmediğini şuna bak kuyruk gibi adamlarını da gerirmişsin"

Bakışları yarım açık kapıda ki adamlara gittiğinde sinirle nefesini verdi.

"Öldürmeye gelmedim, köpeğim hastalandı bakıver"

Jungkook adama ters bir bakış atmış ve ona uzattığı köpeği almıştı dikkatlice.

"Ne gibi bir terslik var"

Taehyung ne diyeceğini bilmediğinden biraz düşündü.

"Yemek yemiyor, kusuyor. Enerjisi yerinde değil"

Jungkook kucağında ki köpeğe baktı gayet enerjik duruyor hatta ellerini ısırmaya çalışıyordu.

Yine de muayene etmek için her yerine kadar incelemişti.

Taehyung'da onu incelemişti.

Hayvanda hiçbir sorun görünmüyordu.  Jungkook  sinirle Taehyung'a baktığında kendini dikizliyor olduğunu gördü.

"Hayvanın hiçbir şeyi yok, senden kokmuş belli ki"

"Benden neden korkacakmış"

"Hayvana zulm etmiş falan olabilirsin "

Taehyung kaşlarını çatmaya devam ederken jeongguk konuştu.

"Şimdi gidebilirsin, başka bir köpek gelecek"

Jeongguk köpeğin tüylü yüzünü sevip Taehyung'a uzatmıştı.

"Ne bakıyorsun alsana "

Taehyung transtan çıkmış gibi kendisine uzatılan köpeği aldı.

"Tekrar geleceğim"

"Mümkünse gelme "

Taehyung üstten üstten konuşan çocuğun üstüne doğru adımladı.

Jeongguk geriye doğru adım attı. Çok yanlış kararlar verip karşısında ki adamın kim olduğunu unutuyordu.

"Yani gel ama her zaman gelme, biliyorsun zor oluyor veterinerlik falan"

Nefes nefese konuştuğunda Taehyung dibinde bitmişti bile.

Onun bu ürkek tavırları Taehyung'un daha da hoşuna gitmişti.

Jungkook ona bakmamak için başını yere eğmişti.

Karşısında ki sinir bozucu-çekici-adam sınırlarını zorluyordu.

Korkuyordu da.

Taehyung elini çenesine koydu ve kendisine bakmasını sağladı.

Ah şu boncuk gözleri...

İlk gördüğü andan beri gözleri gözünün önünden gitmiyordu.

Ürkekçe kendine bakıyordu. Sanki az önce  atarlı atarlı konuşan kendisi değil gibi.

Kapı tıklama sesi ile jeongguk'un bakışları kapıya sabitlendi. Ardından Taehyung'u geniş omuzlarından tutup yavaşça ittirdi.

"Çıkmalısın artık, hasta hayvanlar gelecek "

Oldukça sakin konuşarak adamı sinirlendirmemeye özen gösterdi.

"Tamam gideceğim, yarın görüşürüz "

Taehyung kucağında köpekle arkasına bile bakmadan dışarı çıktı.

Eğer arkasına baksaydı sinirden kıpkırmızı olmuş bir jungkook görecekti.

Baybayy✍✍✍😗😗🎀🎀