Okuldan cikinca ilk Orkunun yanina gittim.Eger hesap vermesi gerekli olan bir kisi varsa bu kesinlikle benim sevgilimdi.Okula yeni gelen cocuk yuzunden benimle tartismasinin beni okula rezil etmesinin hicbir anlami olamazdi.Ama attigi mesajlar o kadar ic yakiciydiki!
Spor odasinin kapisini actim.Orkunu iceride antremanda bulacagimi biliyordum.Oda bostu,basket sahasi da bostu.Bu sasirticiydi.Bu saatlerde hep burda olurdu.Hemen arka tarafa yoneldim.
Belki de soyunma odasindaydi.
Iceriye yaklastigimda sesler duydum.Orkunun ofkeli sesleriydi.'bak ben bu is bitti dedim Helin tamammi artik biz diye bir sey yok!"
Ne diyordu bu boyle!? Hemen odaya biraz daha ilerledim.Aralikli duran kapidan icerdeki Orkunu ve onun karsisinda aglayan Helin'i,en yakin dostumu,gordum.Hayir!
"Sen Masal'i sevmiyorsun Orkun!O da seni sevmiyor yeni gelen cocukla nasil kiristirdigini tum okul gordu,neden hala biz olamiyoruz..."
"Helin...."
"Seni seviyorum. Lutfen..." Helin Oekuna yaklasti ve onu öpmeye basladi....Iste bu an hayatimin alt ust oldugu andi.
