merdiven altı

24

bazen yeni bir güne uyanmaktan nefret ediyorum.

yeni gün, yeni umutlar saçmalığını kim çıkardıysa tamamen palavra atarak konuşmuş olmalı. yeni bir günün, yeni bir umut getireceğine dair bir kesinlik yokken insanları böyle bir bekleyiş içine sokmak tamamen saçmalık. uyandığında bugün neler olacak derdine düşenler varken, hayatı dümdüz ilerleyen ve tek heyecanı izlediği dizinin yeni sezonunu geldiği için sevinenlerin yanında bu dengesiz düzen, insanları bir umudun içine bırakıp, bir de umutsuzca tekrar aynı döngü içine sokuyor. aklı bir karış havada ve tasasız insanlar ise 'yeni gün, yeni umutlar' diyerek insanlara pozitif enerji saçtığını falan düşünüyor.

benim felsefem ise 'yeni bir gün, yeni sorunlar.' umut ettiğim gün yok, oluruna yaşıyorum.

ve yine başka bir güne uyanmak zorunda olduğum bir sabah ve yine başka bir sorun.

hem de çok büyük bir sorun.

jeongguk'un bana yazdığı şeyler aklımı bulamaç ederken bir yandan da vücuduma iğrenç bir titreme getiriyor. aklımı yitirecek gibi hissediyorum. nefes almak her zamankinden daha zor geliyor ve ben artık ayakta duracak gücü kendimde bulamıyorum.

fakat yine de jeongguk'a ulaşmak zorundayım.

jeongguk, hana'nın günlüğünde bulduğu yazılar sonrası bana söylediği şeyler tamamen beynimden vurulmuşa döndürüyor beni. başta gerçek olabileceğini düşünmüyorum ve tamamen reddediyorum. başka biridir, bana benzeyen başka bir insandır diye kendimi ikna etmeye çalışırken, jeongguk oldukça emin bir şekilde bahsettiği kişinin ben olduğunu söylüyor. midem bulanıyor bir anda. kulaklarım uğuldamaya, başım dönmeye başlıyor. haksızlık, diyorum kendi kendime, hayatın beni böyle bir karmaşıklığa itip bununla tek başıma savaşmak zorunda bırakması tamamen haksızlık.

lakin her şey bir gerçek ve yine ben bunlarla savaşmak zorundayım. o an her ne kadar düşünme yetim benden alınsa bile yapabileceğim en mantıklı şeyi yapmaya karar verip, jeongguk'un yanına gitmek üzere yola çıkıyorum. her şey o kadar ani gelişiyor ki, daha ne yaptığımı anlamadan kendimi bir takside buluyorum. başka bir şehire taksiyle gitmek bana fazlasıyla pahalıya mal olsa bile umrumda olmuyor. bir an önce jeongguk'un yanına ulaşmak istiyorum.

evine vardıktan sonra ne yaşanır, ailesi beni görürse nasıl tepki verir, bu gibi sorulara cevabım tamamen meçhul olsa bile şu an bunları düşünmenin boş bir kafa yorması olduğuna karar veriyorum. jeongguk konumunu attığı son mesajdan sonra bir anda çevrimdışı oluyor ve ne mesajıma, ne de aramalarıma cevap veriyor. yeterince stres altındayken, bir de jeongguk'un bu şekilde davranması kafayı yememe sebep oluyor. beynim karmakarışık, aklım durmuş şekilde yolu seyrediyorum. bir an önce jeongguk'un yanına varmak içinse dilim durmadan kendi içinde dualar ediyor.

en çok korktuğum şeyse jeongguk'un kendine zarar verebilme ihtimali. kendimden çok, onun açısından düşündüğümde, bu onun için benim yaşadığımdan çok daha karmaşık ve zor bir durum. kafasında kendisinin öldürdüğüne ikna ettiği kız kardeşi, aşık olduğu adama aşık çıkıyor. yaşadığı en karmaşık şey olduğundan dolayı aklıma jeongguk'un bu yüzden kendi canına zarar verme ihtimali sürekli beynimi kemiriyor, ki, bu da benim kendi beynimi kemirmeme sebep oluyor.

zorlu ve asla bitmeyen, kafamdan binbir türlü senaryo kurduğum ve oldukça sancılı geçen yolculuk, neyse ki bitiyor.

jeongguk'un attığı konuma vardığımızı anladığım vakit, cebimdeki tüm parayı taksiciye verip hızla arabadan iniyorum. etraf, sokak ve caddeler sessiz. gecenin bu saatinde kimse dışarıda değil. bu durum biraz beni ürkütse bile etrafıma bakarak yürüyorum fakat jeongguk'un hangi binada oturduğunu bilmiyorum. yolda dümdüz ilerlerken bir binanın köşesinde sırtını duvara dayamış, kolları bacaklarına sarılmış ve kafası ise diz kapağına gömülmüş biri görüyorum. ona baktığım birkaç saniyenin ardından, duvara yaslı kişinin ağzından bir hıçkırık kopuyor. duyduğum sesle ağlayan bu kişinin jeongguk olduğunu anlıyorum ve onun ağzından çıkan hıçkırık dolu ağlayış kalbimi parçalamaya yetiyor. bir süre anın şokuyla olduğum yerde beklesem bile, hemen kendime gelip hızla jeongguk'un yanına koşuyorum.