Train Lovers

1

මගින් සවන් දෙන්න මේ මහරගම දුම්රිය ස්ථානයයි පලවෙනි වේදිකාවට දැන් පැමිණි දුම්රිය කොළඹ කොටුව දක්වා පිටත් වේ. එම දුම්රිය කොළඹ කොටුව දක්වා ඇති සෑම දුම්රිය ස්ථානයකම නවත්වනවා ඇති

ඇන්ටි කිසි කලබලයක් නැතුව අදින තැන් ඇඳලා කියනවා. මිනිස්සු නොසැහෙන කලබලෙන් පස්ස කැඩිච්ච කඩියෝ වගේ කෝච්චියට නගිනවා. කොහොමත් මහරගමින් හෙන නඩයක් නගිනවා අපේ සෙට් එක කරන්නේ බැහැලා කට්ටිය නගිනකම් අයිනකට වෙලා විනාඩියක කාලයක් හිරි ඇර ගන්න එක. වටයක් කැරකිලා සිරි නරඹන එක තව අත් දෙකට පොඩි විවේකයක් දෙන එක විශේෂයෙන් කියලා කරන්නේ ඕවා තමා. මහරගම ඉඳන් ෆුඩ්බෝඩ් එකේ යන එක ගේමක් හුඟක් වේලාවට. මෙච්චර වේලාවක් පිස්සු කෙල කෙල අතපය දිග ඇරගෙන ආවට මොකෝ ඒ නඩේ නැග්ගහාම ⁣ආව අපිටත් ඉඩ මදි වෙන වේලාවල් නොසෑහෙන්න අපිට සෙට් වෙලා ඇති අදත් ටිකක් විතර එහෙම දවසක් කෝච්චිය විනාඩි පහකට වඩා ප්‍රමාදයි ඉතින් ලෝඩ් එක වැඩි.

"ආහ් කොල්ලනේ "

මැදගෙදර අයියා කොහේ හිටියද මන්දා එකපාරටම පිටිපස්සෙන් ඇවිත් යසිත්ගේ පිටට එකක් ගහලා කරට අතක් දා ගත්තා. ඊලඟට අපිට අනිත් අත වනන ගමන් කට පුරා හිනා වුනා. වයසට නෙමේ එයාගේ වැඩ කොහොමත් අයියා කිව්වාට හරි නම් අංකල්, මං හිතන්නේ පොර හැට හෑත්තැව දශකයේ වෙන්න ඕනේ. ඒ කියන්නේ මිනිහට අපේ වයසේ ලමයිනුත් ඇති ඌ කොහෙද කාගේ කවුද කියන්න නම් මං දන්නේ නෑ. මං ඕවා අහන්න ගිහින් නැති නිසා. ඒ වුනාට හෙන හොඳයි එයා. මහරගමින් නගින්නේ එතන ඉඳන් අපේ පරිස්සම ගැන අපිට වඩා වද වෙනවා පොර. වේලාවකට මල පනිනවා. ⁣අපි කිරි බොන නොදරුවෝයැ.

හරි එහෙනම් සෙට් එකම එල්ලුනා ගමනේ යා. මාත් යසිතයාගේ පිටට පාරක් ගහගෙනම කෝච්චියේ එල්ලුනා. මගේ ජිවිතේත් මේ කෝච්චිය වගේ මට මේ කෝච්චියේ යද්දි අනන්තවත් එහෙම හිතිලා ඇති. වංගු වැඩි සමහර වේලාවට මට පාලනය කර ගන්න බැරි තරම් වේගවත් තව වේලාවකදි මට ඕනේ වුනත් ස්පීඩ් කරන්න බෑ. ප්‍රමාද වීම්, අවලංගු වීම්, වර්ජන, බැනුම් අහන එකෙත් ඉවරයක් නෑනේ. ඒ වුනාට හෙන රෙස්පර්ට් එකට ලාවට හිනාවක් දාගෙනම ඔළුව පොඩ්ඩක් ඇඳ කරලා පිටිපස්ස බලද්දි පැල්ට්ෆෝම් එක දිගේ ගැණු ලමයෙක් දුවගෙන එනවා පේනවා. මල් කඩා හැලෙන සාරියකුත් ඇඳගෙන මේ උදේ පාන්දර මැරතන් දුවන්නේ ඇයි නංගි ආහ් යකෝ මේකිට ලේසියෙන් ම තුන්වෙනි පෙට්ටියේ එල්ලෙන්න තිද්දීත් දෙවෙනි පෙට්ටියත් පහු කරන් ඇවිත් අපේ ඒකෙම එල්ලෙන්න නේද මේ එන්නේ මං හීනි කරලා පස්සේ ලොකු කර ගත්ත ඇස් දෙක ආයේම පුංචි කරගෙන සින් ගාලා එකිට ඉඩ දිලා අතකුත් දික් කරලා කෙල්ලව ඇඳලා ගත්තා. තප්පර කාලක් ගියේ නෑ මට ඔය වැඩේට ඒකිත් අපරාදේ කියන්න බෑ ඉක්මනට මගේ අතේ එල්ලිලා නැඟ ගත්තා කෝච්චියට. ඒ කෙල්ල කොච්චර හිරිමල් වියේ වුනත් මං බැන්නා ඒකිට හිතින් ඇයි යකෝ මේකිට පිස්සුද මේ යන්න හදන කෝච්චියක් එක්ක මෙහෙම සෙල්ලන් කරන්නේ කොල්ලො වෙලා අපිවත් නොකරන වැඩ මුන් කරන්නේ අපිවත් අමාරුවේ දානවා. මෙච්චර ලස්සන කෙල්ලෙක්ට තියෙන ප්‍රශ්න ගැන මං කල්පනා කලේ ජිවිත ආසාව නැති කරගන්න තරම්. අනේ කෙල්ලේ මං නම් මගේ ජිවිතේට ආසයි. මගේ වෙන්න එතකොට ඔයාටත් ආස හිතෙයි. තප්පරයයි අරික් කාලක් ඩිස් මිස් වුනානම් තව හුඟක් ආස හිතෙන්න තිබ්බා. අනේ ඉතින් ඒකිටත් හති ඔහොම තමයි නංගි කෝච්චිවල යද්දි තප්පරත් දශමවලට බෙදලා වැඩ කරන්න ඕනේ මිස් වුනොත් මිස් වුනාම තමයි. ආයේ ඇඳලා ගන්න ඈ. මං ඔය ටික ඒකිට ඇහෙන්න කියන්න ගියේ නැත්තේ ඕවා කියලා මෙතන වැඩ රාජකාරිවලට යන අනිත් උන්ගේ දවස ම සවුත්තු කරන්න ඕනේ නෑනේ නැති නිසා නැතුව බයකට නෙමේ.