ភាគទី1

965 25 0

by yungv44mppp

by yungv44mppp

Winter’s pov

ខ្ញុំមិនដែលធ្វើការមួយថ្ងៃសោះក្នុងជីវិតរបស់ខ្ញុំនៅពេលដែលខ្ញុំបានបញ្ចប់ការសិក្សានៅវិទ្យាល័យនៅនិទាឃរដូវនេះ ខ្ញុំមិនដែលគិតថាខ្ញុំនឹងឆ្លងកាត់
ការលំបាកទាំងនេះដែលព្រលឹង និងគំនិត
របស់ខ្ញុំកំពុងជួបប្រទះនោះទេ ម៉ាក់របស់ខ្ញុំ
បានស្លាប់កាលពីមួយខែមុនដោយសារជំងឺមហារីក
សួត។នាងជក់បារីពីរកញ្ចប់ក្នុងមួយថ្ងៃ
ខ្ញុំបានប្រាប់គាត់ឲ្យឈប់ប៉ុន្តែពាក្យរបស់ខ្ញុំបានឆ្លងកាត់ត្រចៀកឆ្វេងរបស់នាង ហើយចេញខាងស្តាំនគាត់គឺជាអ្នកបំរើពេញម៉ោងធ្វើការនៅវិមានដ៏ធំ ប្រហែលជាផ្ទះដ៏ធំបំផុតនៅក្នុងទីក្រុង នាងមិនដែលនៅផ្ទះច្រើនទេ គាត់គ្រាន់តែទូរស័ព្ទមកនិយាយ
ជាមួយខ្ញុំប្រហែលជាមួយនាទី ឬយូរជាងនេះ គាត់គ្រាន់តែមកផ្ទះនៅថ្ងៃចុងសប្តាហ៍ដីេម្បីញុំាំអាហារថ្ងៃត្រង់ និងអាហារពេលល្ងាចប៉ុន្តែឥឡូវនេះវាមិនដូចនោះទៀតទេគាត់បានលាចាកលោកទៅ ហើយឥឡូវនេះខ្ញុំត្រូវបំពេញការងាររបស់គាត់ក្នុងពេលដ៏
ខ្លីខ្ញុំបានទទួលទូរស័ព្ទកាលពីសប្តាហ៍មុនដោយនិយាយថាខ្ញុំនឹងចាប់ផ្តើមធ្វើការជាអ្នកបំរើនៅថ្ងៃច័ន្ទ
អ្នកណាគេនិយាយលេង? ខ្ញុំមិនបានដឹងអ្វីទាំងអស់អំពីការធ្វើជាអ្នកបម្រើជីវិតរបស់ខ្ញុំធ្លាក់ទៅលើផ្លូវបង្ហូរ
ទឹក ហើយខ្ញុំបានដឹង ខ្ញុំបានហែកក្រដាសមួយសន្លឹកចេញពីសៀវភៅកត់ត្រារាងមូលរបស់ខ្ញុំ ហើយសរសេរជាអក្សរដិតធំៗ "FML"
មិត្តរបស់ខ្ញុំ គឺ Ningning បានធ្វើឱ្យខ្ញុំពេញចិត្តយ៉ាងខ្លាំងក្នុងការផ្តល់ឱ្យខ្ញុំនូវជណ្តើរយន្តទៅកាន់វិមាននេះ ឆាប់ៗនេះខ្ញុំនឹងត្រូវធ្វើជាទាសករវាជាការពិតណាស់កន្លះម៉ោងឆ្ងាយផ្ទះរបស់ខ្ញុំស្ថិត
នៅក្នុងសង្កាត់ក្រីក្រ និងជាទីក្រុងអ្នកមានឆ្ងាយណាស់ពីយើង ជាធម្មតាខ្ញុំដើរគ្រប់
ទីកន្លែង ប៉ុន្តែប្រសិនបើខ្ញុំដើរលើក
នេះ ខ្ញុំប្រហែលជាបាក់ជីេងរបស់ខ្ញុំហើយខ្ញុំបីេក បន្តួចឡាន ហើយកាំរស្មីព្រះអាទិត្យរះកាត់សក់
រលកពណ៌ទង់ដែងរបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំអោនក្បាលទៅក្រោយ ហើយធុំក្លិនខ្យល់បរិសុទ្ធ ដែលបំពុលសួតយឺតៗ
"ឯងមិនអីទេនៅកន្លែងនោះ
Winter? Ningning សួរដោយ
ហ៊ានមើលមុខខ្ញុំ ‘អីេ យីេងមិនអីទេ យីេងនឹងធ្វើអ្វីដែលអ្នកមានទាំងនោះប្រាប់យីេង ហើយយីេងនឹងទៅខ្ញុំនិយាយថាគ្រវីដៃលើអាកាសដើម្បីបដិសេធសំណួរNingning ងាកមើលផ្លូវវិញដោយគ្រវីក្បាលពីការសន្ទនា យើងជិះយឺតៗរហូតដល់ទ្វារដែកដ៏ធំ
សម្បើមទាំងនេះ ហើយខ្ញុំអានចាន
នៅលើស៊ីម៉ងត៍។ វាអានថា "YOO
Residence" (លំនៅដ្ឋានរបស់គ្រួសារយូ) Ningning ឆ្ងល់ថាតើយើងនឹងចូលទៅខាងក្នុង
ដោយរបៀបណា នៅពេលដែលខ្ញុំចង្អុលទៅ
ឧបករណ៍បំពងសម្លេងនេះ ដូចជាការបង្ហោះនៅ
ចំហៀងឡានរបស់នាង នាងបានចុចប៊ូតុងពណ៌
ក្រហមឆ្អៅ ហើយភ្លាមនោះសំឡេងរបស់មនុស្ស
ចាស់ម្នាក់បានលេចឡើង។
"តើអ្នកទាំងពីរអាចស្វែងរកអ្នកណា?" គាត់បាន
និយាយទៅកាន់ winter winter ភ្ញាក់ផ្អើលចំពោះភាពសុភាពរបស់គាត់ ហើយធ្វើឱ្យ
នាងស្រឡាំងកាំងនាហមិនដែលឮអ្នក
ណានិយាយបែបនេះទេ វាជារឿងចំលែកដូចជាវាចេញពីល្ខោន ឬភាពយន្តខ្ញុំបាននិយាយមុនពេល Ningningអាច
ខ្ញុំឈ្មោះ Minjeong អ៊ុំអាចហៅ
ខ្ញុំថា Winter ខ្ញុំជាកូនស្រីរបស់
Taeyeon ខ្ញុំនឹងក្លាយជាអ្នកបំរើថ្មីខ្ញុំនិយាយថាផ្អៀងទៅបង្អួចឡានរបស់ Ningning
ទ្វារបើកយឺតៗ ហើយខ្ញុំញញឹមដាក់
ខ្លួនឯង Ningning ដាក់ឡានកំពុងបើកបរ ហើយប្រសិនបើការធ្វើដំណើរទៅទ្វារខាងមុខមិនដល់ 5 នាទីនោះខ្ញុំមិនដឹងថាត្រូវនិយាយអ្វីទេទីបំផុតពួកយើងបានទៅដល់គោលដៅរបស់យើង ហើយរថយន្តរបស់ Ningningបានមកដល់ចំណតពេញមួយ
ពួកយើងបានមកដល់ហើយ Ningning និយាយដោយការភ្ញាក់ផ្អើល winter មិនភ្ញាក់ផ្អើលខ្លាំង
ទេ winter បានឃើញផ្ទះនៅលើក្របនៃ
ចំណងជើងកាសែតផ្សេងៗ ហើយនាង
ដឹងរួចហើយថាវាធំប៉ុនណានាងបានក្រឡេកមើលទៅ Ningningដែលនៅតែសួរខ្លួនឯងថា តើ
ទ្រព្យសម្បតិ្តបែបនេះអាចធំប៉ុន
ណា? នាងដោះវ៉ែនតាចេញ ហើយដាក់
ពីលើក្បាលរបស់នាង ពេលនាងចុះ
ពីឡាន ហើយដើរទៅខាងក្រោយ នាង
ចាប់យកឈុតសម្លៀកបំពាក់របស់នាង
ឡើងដោយយកសំលៀកបំពាក់របស់នាង
ទាំងអស់បានធ្លាក់ទៅលើឥដ្ឋ។
"យ៉ាប់! វ៉ាលីឆ្កួត!" នាងបានជេវ៉ាលីនោះ
ហីេយអោនចុះ រួចរីេសយករបស់របរទាំង
អស់របស់នាងវិញ ពេលខ្ញុំឮទ្វារធំបើក
នាងផ្ចង់អារម្មណ៍ខក្នុងការប្រមូលអ្វីៗទាំងអស់ចេញពីកម្រាលឥដ្ឋមុនពេលដែលខ្ញុំខ្មាសខ្លួនឯង នៅពេលដែលស្ត្រីខ្ពស់ វ័យក្មេង និងរូបរាងស្រស់ស្អាតបានបង្ហាញខ្លួននៅចំពោះមុខនាងហីេយប្រាកដណាស់ម្នាក់នោះគឺ karina ដោយមានអង្គរក្សជាច្រើនមុខហើយបុរសដែលមើលទៅដូចអ្នកបំរើ
បានចូលមកជិតនាង winter បានសម្លឹងមើល
ស្បែកជើងរបស់នាងមួយសន្ទុះ
ជាក់ស្តែង សង្កេតឃើញថាវាស្អាតប៉ុណ្ណា
ពេលនាងនិយាយ ហើយវាធ្វើឱ្យភ្នែកwinter ស្ទុះទៅមើលនាង ប៉ុន្តែពន្លឺនៃព្រះអាទិត្យមិនអនុញ្ញាតឱ្យ winter (ouch សាំព្រះអាទិត្យមែនតីេ)
ឃើញមុខរបស់នាងទេ តែវាធ្វើឲ្យភ្នែករបស់នាងស្រវាំង "នាងតែគួរទិញវ៉ាលីថ្មីមួយហើយឈុតថ្មីទូខោអាវនោះផងដែរ" Karina និយាយដោយសំឡេងស្ងប់ស្ងាត់ winter ក្រឡេកមើលទៅដីវិញ ហើយមានអារម្មណ៍ថាម្ជុលកំដៅចង្អុលថ្ពាល់ពណ៌ផ្កាឈូករបស់នាង ពីសីតុណ្ហភាពខាងក្រៅក្តៅប៉ុណ្ណា នាងក្រោកឈរឆ្លៀតពេលដ៏ផ្អែមល្ហែមគិតពីរបៀបមិនឈ្លើយ ស្រីម្នាក់នេះជាអ្នកណាហ៊ាននិយាយអសុរោះបែបនេះ? កំហឹងរបស់winter បាន
ឈានដល់ 100° ទាំងមិនដឹងថានោះជាអនាគតប្តី (ចៅហ្វាយ)

Thanks for reading