Element Elması

1.Bölüm

Sıradan bir cuma akşamıydı. En sevdiğim akşamdır, sıradan olmasının sebebi ise hocaların gaza gelip iki günümüzüde ödev yığınına çevirmesi.
Ama en mantıklısı annemi çağırmak.

"Anne bi gelip bana yardım edermisin?"
"Tmm geliyorum."

Hocaları gerçekten anlamıyorum bu kadar ödev vermekten ne anlıyorlar.
 "Yani matematikten 3 fasikul bitirmekmi? Yok artik."

Hayır yani iki günümüz var ondada tatilmi yapıyoruz ödevmi belli değil.
Annem itirazlarımı duymuş olmalıki odama girip;
"Güneş abartma istersen, okul olmasa evde durmaktan canın sıkılır. Ve bence sen o ödevlerin hepsini yapacak kapasiteye sahipsin."
"Bence o kadar emin olma ben kendime o kadar güvenmiyorum anne."
"Bence dünyanın en zeki çocuğu benim çocuğum."
Bu cümleden sonra ona küçük bir tebessüm yolladım. O olmasa ne yapardım,beni çok seven benimle daima gurur duyan bir annem vardı. Bana sadece anne değil arkadaşta olmuştu, tek kardeş olduğumdan evde canım sıkıldığı zaman bana arkadaş gibi davrandığı zamanlar olmuştur. Hala daha davranıyor.

"Yine neye daldın sen?"
"Hiç."
"Hiçse o zaman yemeğe gidelim yemek soğmuştur. Sonra yaparsın ödevini."
O sırada mutfaktan babam seslendi;
"Hadi ama yemekler soğudu."
"Tmm geliyoruz."
"Hadi gel baban yemekleri mideye indirmeden gidelim."
İkimizde kıkır kıkır güldükten sonra sonunda yemeğe geçebilmiştik.

...

Yemekten sonra nedense kendimi çok yemiş ve yorgun hissediyordum. Saat de on iki ye geliyordu. Neredeyse gece yarısı olmuştu. Sonunda kendimi yatağa zorda olsa atabilmiştim. Sonra gözlerim kendiliğinden kapandı.

Rüyada

Her yer karanlıktı, karanlık bir odada olduğum belliydi. Adım atamaya korkuyordumHer şey sessizdi, sadece kendi kalp atışımı duyabiliyordum." Biranda ışıklar açıldı, etrafa bakıyordum gözlerim yavaş yavaş ışığa alışıyordu sonra biran olduğum yerde kalakaldım çünkü olduğum oda benim odamdı her şey normaldi köşede pembe tekli yatağım yanında pembe turkuaz renkli duvarıma yaslanmış çalışma masam ama tek anormal olan çalısma masam yerine eski püskü bir kapı vardı. Üstüne "ütopya" diye bir yazı kazınmıştı ve bir yerdende soğuk geliyordu.
"Ah hadi kapıyı  açmayi denemicekmisin ?"
Biranda yerimden sıçradım etrafa bakındım cam açılmış birde cama konmuş altin tüylü zarif  bir serçe vardı. Kafayı yediğimi düşündüm bir serçe konuşamazdı ama dimi. 

"Sana diyorum beni duyuyormusun?"
Tekrar cama döndüm. Serçe uçup omzuma kondu.
"Bir dakika sen benlemi konuşuyorsun?"

Neredeyse bayılacaktım bir serçe benle konuşuyor, kapıyı açmamı söylüyordu.
"Hayır tabiki ben senle değil sen benle konuşuyorsun."
"Nasıl yani?"
"Şöyle yani senin özel güçlerin var ve onlardan bir taneside hayvanlarla konuşmak."
"Ne saçmalıyorsun sen. Özel güç diye bir şey yoktur."
"Ah hadi ama beni bırakta kapıyı aç."

Dediği doğruydu o kapının orada olmaması gerekirdi. Ama bu, bu konuyu atlayacağım anlamına gelmezdi. Yavaş yavaş kapıya ilereledim, kapıya baktığım zaman birşeyin eksik olduğunu farkettim kapının kolu yoktu, evet açmamız için kol yoktu ne yapacağımı düşünürken yine o ses yani serçe seslendi
"Hiç eski veya kullanılmamış bir kol yokmu?"
"Yani aslında var, babama hiç bu kadar teşekkür edeceğim hiç aklıma bile gelmezdi. Babam öyle bir kutu koymuştu aslında."

Kutuyu biraz arayıp bulduktan sonra içine elimi sokup biraz karıştırdıktan sonra kolu bulup kapıya yerleştirdim, kapıyı derin bir nefes alıp açtım.Çok büyük bir  soguk ve buz gibi rüzgar esiyordu , nefesim sis gibi yüzüme çarpıyordu sonra  aşağıdan sesler geliyordu.
"Buraya sadece gerçeği bulmaya cesareti olanlar gelir."
Diye sesleniyordu bir adam sesi kalindi.  Aşağı bakmak isterken aşağı düştüm.
"Ah"
Azdaha yataktan düşüyordum annem son anda kolumdan tuttu.
"Kızım iyimisin sanırım kabus gördün."
"Evet büyük ihtimalle"

Evet bölümün sonuna geldik. Sizce Güneşin rüyası ne anlama geliyor? Gerçekten öyle bir kapı varmı?

Lütfen yorum yapmayı unutmayın, yorumlarınızı bekliyom bu benim ilk kitabım ve sizden de destek geleceğinden hiç şüphem yok. Tamamen kendi düşüncem lütfen çalmayın.İkinci bölümü de en kısa zamanda yazmaya çalışıcam. Eğer yazım yanlışı yaptıysam kusura
bakmayın,yorumlarda  iletirsiniz.
Şimdiden keyifli okumalar...