shifting / HYUNLİX

1. bölüm

(felix)

hayattan cidden sıkılmıştım

artık yaptığım hiç bir şeyden haz almıyordum

aslında bu tek bir tanıdığım bile olmadığı için olabilirdi daha 7 aylıkken bırakıldığım yetim hanede büyümüştüm ailem hakkında bildiğim tek şey ise annemin beni bir gece yarısı ağlayarak teslim etmesiydi babam bile belli değildi

evet...

ben tek geceden kalma iki üniversite öğrencisinin yaptığı çok büyük bir hataydı

savcı olmak istiyordum savcı olup annem ile babamın gerçek kimliğini öğrenecek ve onları bulduktan sonra onlara deli gibi saldıracaktım her halde

çok ders çalışan bir tiptim ama sınıftaki tek bir kişiyle bile konuşmadığım için zorbalığa uğramamıştım . hedeflerimden bir tanesi gerçekleşmişti avusturalyadan ayrılıp seule gelmiş ve seulün en ünlü üniversitesinde hukuk bölümüne girmeyi başarmıştım

sosyalleşmeye zamanı olmayan biriydim zaten 18 yaşımı geçtiğim için er yada geç yetimhaneden ayrılmam gerekti şu an az bir miktar ile okulun yurtlarından birin de kalıyordum çalıştığım kütüphaneden aldığım miktar yetiyordu

ama sizce de bir gariplik yok muydu? hep aynı rutin aynı saat dilimleri aynı insanlar bundan kurtulmalıydım bunu gerçek hayatta yapamayacağım için kendi gerçeklik algımı oluşturmaya karar verdim . internette gördüğüm SHİFTİNG denilen hayali everenleri araştırmaya başlamıştım kolay gibi görünüyordu tabii ki bunu yaparken de dikkat etmemiz gereken bir şey vardı . hayali evrenden çıkmak için bir şifre lazımdı ve shiftingin bana göre en önemli kısmı buydu . karar vermiştim yapacaktım ! gideceğim yeri seçmiş ve hayalimdeki yeri birebir script kağıdına aktarmıştım bu oluşturduğum evrende bir tek ben ve hayal ettiğim şeyler olduğu için görünümümü değiştirmeme gerekte duymamıştım . yan etkileri var mı diye kısa bir araştırma daha yapmıştım. sadece bekleme odasında beklerken baş dönmesi ve nedensiz sesler duymadan bahsediyordu

script kağıdım sonunda bitmişti ve yastığımın altına koymuştum en yaygın pozisyon olan deniz yıldızı pozisyonunu aldım ve gözlerimi kapatıp 100e kadar saymaya başladım hareket edersem baştan başlamam gerektiğini bildiğim için göz kapaklarımı dahi oynatmadım

"96,97,98,99,100"korku ile gözlerimi açtım bembeyazdı her yer felix yavaşça yerden kalktı ve etrafa bakındı ama beyaz hariç hiç bir şey yoktu beyaz duvarlardan birine yaklaştım ve elimi yavaşça duvara değdirdim elimi değdirdiğim anda elim gözden kayboldu sanki bir kapı gibiydi diğer tarafa geçiyordum . cesaretimi topladım . ilk bir elimi sonra bir bacağımı en sonun da tüm vücudumu geçirdim duvardan gördüklerim karşısın da şok geçirmiştim her yerde ağaçlar alttan çalan hoş bir şarkı ve bir minderin üzerinde duran kitaplar işte aradığım evren buraydı .