ALEV...

25 1 0
                                    




Hele(i)n gül


Alevlerin koynunda kıvranıp duruyorum, titrek titrek.

Bir nebze duman teneffüs etsem de can bulsam,

Sökülse yorgun bedenim durduğum toprağa.

Uzaklardan esen bir alaz var, nazik nazik etrafa yayılmakta.

Bir mıntıka-i istirahat bulsam da orada kendimi ağrısam.

Ruhumun kanında esen dumanı ne güzel, içime çeksem de yarılsam.

Görünür uzakta bir alev, hafifçe esen lodosla,

ve işte ben...

Ah! Ben ki buna bile sarsılmayan...

Kendimi yere oturtup huzur bulsam,

biraz da ben mi, bana kıyamasam?

Yaksam geçmişimi bir nargilenin ucunda.

İhanetin sesi öylece çınlıyor kulaklarımda.

Bir delik açsam onlara ve de acısı yayılsa ruhuma.

Hayır, sus! Bilmek istemiyorum o isyankâr geceyi.

Biliyorum yetiyor bana, kim beni o gün zapt etmişti.

Biliyorum yetiyor bana, kim beni o gün zapt etmişti

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.


İmza: H.G.

Bir Kalbin ÇığlığıHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin