მე სულს მოგცემ...

თავი 12

Ninis pov

მთელი გზა თითქმის მეძინა რო გავიღვიძე უკვე ბათუმში შევდიოდით ლუკა იჯდა ამჯერად საჭესთან იოანეს და მარიამს ეძინათ

- ლუკა მალე ჩავალთ?
- რამოხდა
- მშია
- ჩემ ჩანთაში დევს რაღაცეები და შეგიძლია აიღო
- კარგი სად დევს
- უკან

უკნიდან შავი ზურგჩანთა ავიღე და გავხსენი შოკოლადები იყო რამდენიმე ხელი ტანსაცმელი და პრეზერვატივებიც გამეცინა და ლუკაც მიხვდა

- პატარავ გირჩევნია მალე ამოიღო საჭმელი და დადო ჩანთა
- კაარგიი

შოკოლდები ამოვიღე და ჭამა დავიწყე

- აუ მეც მინდა
- შენ?
- ხო არ შეიძლებაა?
- კი რათქმაუნდა მაგრამ აღარ დარჩა

ამაზე ტუჩის კუთხე ჩაეკეცა და თვალებით ჩემ შოკოლადზე მანიშნა რომელიც დაეჩენილი იყო

- შენი მომაკბიჩე
- კაი რააა ესღა დამრჩა
- ბათუმში რომ ჩავალთ გპირდები გიყიდი
- მართლააა
- კი

ბავშვით გამიხარდა ამიტომ ჩემი დარჩენილი კიტკეტი მივაწოდე მანაც ჩაკბიჩა და მთლიანი შეჭამა ნეტა ამხელა კიტკეტი როგორ ჩაეტია მარა შეჭამა ფაქტი საღეზე იყო ისე გამეცინა მის ასეთ ბავშვურ მარა საყვარელ საქციელზე

- არ გადაგცდეს
- შენ ხო გადამარჩენ
- აუცილებლად მას შემდეგ როცა ჩასვლის მერე შოკოლადს მიყიდი
- მეგონა დაგავიწყდებოდა
- არასდროს

მალევე მივედით პატარა 6 კოტეჯი იყო მასწავლებელი ეგრევე ჩვენთან მოვიდა

- რატომ დაიგნიანეთ

იოანეს გაეცინა

- რავიცი მას მარიამმა სადაც რამე მაღაზია გაიბრჭყვიალა ყველგან გაგვაჩერებინა
- ეგრე არ ყოფილააა

გამოექომაგა მარიამიც

- კი და ვსიო

ახლა მასწავლებელი ჩაერია

- კარგით ბავშვებო რადგან დააგვიანეთ თქვენ აქედან სამ კილომეტრში კოტეჯში მოგიწევთ მისვლა რადგან აქ უკვე დაიკავეს ბავშვებმა
- რააა

დავიყვირეთ ყველამ ერთ დროულად

- რაც მოხდა თქვენი ბრალია ამიტომ თქვენ თავებს დააბრალეთ

ჩვენ ისევ მანქანაში დავბრუნდით და სამ კილომეტრში მდებარე კოტეჯში წავედით როგორც კი შევედით ოთახები გავინაწილეთ ანუ ოთახები რა ორი საძინებელი იყო ამიტომ ერთში მე და მარი შევედით მეორეში კი ლუკა და იოანე...