Niewolnicy Umysłu

Rodział I-Lata młodości

W niedalekiej przeszłości w małej miejscowości na świat przyszło ludzkie dziecko płci żeńskiej (samica).Dziecko to było niebywale brzydkie i odrażające dla oka człowieka.Wiele ludzi powie,że wynika to z genów,jednak ona po prostu się taka urodziła.Jej stworzyciel stwierdził że imię które idealnie odzwierdziedla jej urodę to Dżzesika.Po tym można było stwierdzić jego fascynację Amerykańskimi filmami.Dziecko to dorastało w buszu.Żyli w skromnej lepiance,w środku której znajdywało się palenisko i kocioł.Mała Dżzesika szybko pojęła zasady surwiwalu,ponieważ ojciec od jej najmłodszych lat uczył ją jak przeżyć w miejskiej dżungli.Razem chodzili na polowania,ryby,grzyby.To właśnie wtedy nauczyła się skurować zwierzęta i filetować ryby.Matka nauczyła ją wyrabiać ubrania z liści i kory drzew.Gdy ojciec zrobił pierwsze okno w lepiance całą rodziną oglądali małe ptaszki.Wtedy Dżzesika odkryła swoje zamiłowanie ornitologią. Przez lata żyła odizolowana od społeczeństwa,aż pewnego dnia jej stworzyciele spłodzili nowego osobnika płci męskiej (samca),któremu dali na imię Arystoteles. Po tym wydarzeniu dziewczynka odeszła w cień.  Teraz to Arystoteles był w świetle reflektorów. Wtedy poraz pierwszy przeżyła tak głęboki smutek. Chciała zrobić pętlę na lianie by to zakończyć. Jednak życie zaskoczyło ją informacją o szkole.  Gdzie miała spędzić kolejne lata swojego życia.