ဆောင်းဟွန်းတစ်ယောက်စာအုပ်ဖတ်နေသလိုလိုနဲ့စာအုပ်ကိုပြောင်းပြန်ကာရင်းအိပ်နေတာကိုနီခီကသတိထားမိသွားတာပေါ့...။
စာအုပ်ကိုဖယ်လိုက်ပြီးခုံကိုထုပလိုက်ကာဆောင်းဟွန်းတစ်ယောက်လန့်နိုးလာတော့တယ်...။
ပါးပေါ်ကသားရေတွေကိုသုတ်ပြီး
"ဪ?ဘာလဲ?"
"အိပ်လို့ကောင်းနေတယ်ဟုတ်လား?"
"မအိပ်ပါဘူးစာဖတ်နေတာကိုးဟားဟား"
"စာအုပ်ကိုပြောင်းပြန်ဖတ်တယ်ပေါ့?"
"ဟားဟားမှားသွားတာမှားသွားတာ..."
"ဖတ် ထပ်-ပြီး-ဖတ်" ဆိုပြီးစိတ်တိုသွားကာစာအုပ်တွေထပ်ပြီးချပေးလိုက်လေရဲ့...။
"ဒါတွေကို?"
"အပြစ်ဒဏ်ဖတ်အခု!!!" ဆိုပြီးပြောလိုက်ကာဆောင်းဟွန်းလည်းစာအုပ်တွေအများကြီးဖတ်ရတော့တာပေါ့...။
တစ်နေ့ခင်းတည်းနဲ့မပြီးတော့ညနေကျဆက်ဖတ်ရပြီး
"ဒါနဲ့ဒီတိုင်းပဲစာလုပ်လိုက်လို့မရဘူးလား?ဘာလို့စာအုပ်-"
"လျှာမရှည်နဲ့ဖတ်"
"ရားးးးသေတော့မယ်လေသေအောင်သာလာသတ်လိုက်ပါလား?ဪ??"
"ဓါးဘာဓါးလိုချင်လဲ?"
"နောက်တာကိုး"
"စကားမများဘဲဖတ်အဲ့ဒါပြီးမှအိမ်ပြန်ရမယ်"
"မနက်မိုးလင်းသွားတောင်ပြီးမှာမဟုတ်ဘူး"
"ရအောင်လုပ်နိုင်ရမှာပေါ့ဖတ်"
"တကယ်သတ်ပစ်လိုက်ရင်တောင်သေမှာမဟုတ်ဘူး"
"ဘာ???"
"ဪမဟုတ်ပါဘူးဒီတိုင်း"
"ပြီးပြီးရောမဖတ်နဲ့နော်သေချာခေါင်းထဲရောက်အောင်ဖတ်ပြီးရင်ပြန်မေးမှာ" ဆိုပြီးပြောတော့စိတ်ညစ်ညစ်နဲ့ဆက်ဖတ်နေလေရဲ့...။
၉နာရီလောက်ကျတော့ဆောင်းဟွန်းတစ်ယောက်အိပ်ငိုက်လိုက်ပြီးအိပ်ပျော်သွားကာနီခီလည်းဘေးနားမှာဝင်ထိုင်လိုက်တာပေါ့...။
မျက်နှာနားကိုတိုးလာပြီး
"တကယ်ကြီးအိပ်နေတာပဲ"
YOU ARE READING
Never say "Never" ✓ || Nikihoon 🐥🐧
Fanfiction"နာကျင်ရတယ်တစ်ဖက်သတ်လိုက်ချစ်ရတာက အဲ့ခံစားချက်ကိုသိလို့လားလို့??မသိပါဘူးမင်းသိတာငါ့ကိုစောက်ဖတ်မလုပ်ဖို့ပဲ"
