Jungwon និយាយ
អ្វីដែលខ្ញុំត្រូវគិតពេលនេះ...! ឈប់ខ្វល់ពីការប្រែប្រួលរបស់អ្នកដទៃព្រោះវាមិនមែនជីវិតខ្ញុំ ចង់ពួកគេទៅជាស្អីមិនពាក់ព័ន្ធនិងខ្ញុំ។
"គិតយូរទៀតទេ? យើងកម្រហៅអ្នកក្រៅទៅលេងផ្ទះណាស់ឯងពិសេសបំផុត!"
Sunghoon ដាក់ដៃលើស្មាខ្ញុំហើយខិតខ្លួនមកជិត ឯក្រសែភ្នែកព្យាយាមតាមមើលខ្ញុំដោយការស្រេកឃ្លាន ពាក្យថាវិកលចរិតសមនិងមុខគេពេលនេះណាស់ ត្រឹមប៉ះស្មាខ្ញុំអាចទ្រាំបានតែបើលើសនេះ..។
"ផ្ទះយើងមាន! ហើយជួយនៅឆ្ងាយផង"
"ឯងលេងឬកម្លេះ? មិនធ្លាប់ចូលសង្គមក្លាយជាបុរាណចឹងមែន"
"ហើយ..ថី?"
ខ្ញុំសើចបែបចំអក់ហើយក៏ដើរចាកចេញពីគេ។
"អា៎..កាន់តែសប្បាយហើយ"
Sunghoon និយាយ។
ខ្ញុំដើរមកដល់ជណ្ដើរឡើងទៅថ្នាក់ហើយតែក៏មិនទាន់បានឡើងទៅទេព្រោះកំពុងឆ្ងល់ជាមួយ Ni-ki ដែលគេដើរចុះឡើងៗនៅពេញជាន់បន្ទប់រៀន បើខ្ញុំដើរទៅមានរឿងកើតឡើងឬអត់?
"ន៎ែ!! Yang jungwon"
ថាមិនទាន់ចប់កម្មពាមកទៀតហើយ Ni-ki ដើរសំដៅមករកខ្ញុំទាំងចង្អុលមុខ ដូចជាខឹងមកពីណាពីណីទាំងខ្ញុំនេះមិនទាន់បានជេរគេមួយមាត់ស្អីផង។
"យើងឲ្យឯងចាំទីនេះហេតុអីមិនស្តាប់!"
ខ្ញុំងាកមើលជុំវិញខ្លួនយល់ថាន័យគេនិយាយប្រហែសមិនសំដៅមកខ្ញុំទេតែមើលទៅមានតែខ្ញុំម្នាក់គត់ ខ្ញុំដកដង្ហើមហើយញញឹមហួសចិត្ត។
"ឯងសើចចំអកសម្តីយើងទៀត?!"
"ដូចមិនបាច់ខ្វល់ផង"
ខ្ញុំនិយាយហើយយកដៃរុញវែនតាបន្តិចមុនបន្ត: "ធ្វើដូចមុនទៅរឿងឯងនណាក៏ដឹងយើងដឹងម្នាក់ទៀតហេតុអីគិតច្រើនម្លេះ?"
ជាការពិតណាស់គេតាមមករញ៉េរញ៉ៃខ្ញុំមិនមែនគ្មានមូលហេតុ ព្រោះកាលពីម្សិលមិញខ្ញុំបានឃើញគេជក់បារី ហើយវាគ្រាន់តែរឿងធម្មតា។
