Pişmanlık Neye Yarar/Hyunlix

bölüm 6

Ben direkt basliyommm
🎀

Felix
Sarılmamız bittikten sonra Jeongin "gelin kahve yapalım diğerleri gelene kadar" dedi. Jisung "aaa iyi fikir, hadi yapalım" dedi. Ben kahve içmek de yapmak da istemiyordum, bu yüzden koltuğa uzandım ve "siz yapın ben istemiyorum" dedim ve telefonumu elime aldım. Jisung "sen bilirsin" dedi ve Jeongin'i de aldı, mutfağa doğru gitti.

Ben telefonumu karıştırıyordum ki Hyunjin'in bana mesaj attığını gördüm. Benim için endişelenmiş ve affetmemi istemişti, hemde benim için canını tehlikeye atmıştı. Bence onu affetmeliydim çünkü pişmandı ayrıca ona biraz da acımıştım. İçimde biraz nefret biraz sevgi vardı ama bende sevgi daha öndeydi. Çok kararaız kaldığım için Jeongin ve jisunga söylemeye karar verdim. Mutfağa doğru ilerlediğimde onlar kahve yapmaya çalışıyorlardı, bende yanlarına gittim ve "size birşey sormak istiyorum" dedim ve sırtımı tezgaha dayadım. Jisung "sorabilirsin" dedi bana dönerek, Jeongin ise "noldu önemli bir şey mi var" dedi. O da bana dönerek. Bende "hayır çok önemli değil ama önemli de, hem değil hem öyle her neyse artık, sorum şu Hyunjin'i affetmeli miyim?" Dedim. Jeongin "bu aklına neden düştü, senden af mı diledi" dedi Jisung "evet aynı fikirdeyim" dedi. Bana bakarak, bende "evet benden özür de diledi af da diledi, bakın kaza yapmadan önce atmış bu mesajları" dedim ve telefonumdaki mesajları gösterdim onlara.

Jeongin "bu çocuk tam bir yüzsüz" dedi Jisung da "evet aynı fikirdeyim" dedi, her zamanki gibi. Ben "ama çok pişman görünüyor ayrıca ben onu seviyorum da" dedim çaresizce. Jisung "bence uyanmasını bekleyelim uyandığında, senden özür falan dilerse ve pişman görünüyorsa gerçekten, senin içinden en çok hangisi geliyorsa onu söylersin" dedi. jeongin de "evet uyanmasını bekleyelim, uyanana kadar bunları kafana takma tamam mı?" Dedi. Bende kafamı salladım ve arkamı dönüp salona geçtim.

Onlar kahvelerini yapmış içiyorlardı bende saate baktım, geç oluyordu bunlar nerede kalmışlardı, neden hala gelmemişlerdi diye düşünürken zil çaldı.

Kapıyı açtığımda Seungmin ve Bangchan yan yana duruyorlardı ve Seungmin'in elinde bir ayıcık vardı. Bu ikisi kesinlikle birbirlerinden hoşlanıyordu. "Hoşgeldiniz geçin içeri." Dedim kapıyı daha çok açarak. Seungmin "hoşbulduk Felix nasılsın iyi misin, diğerleri nasıl?" Dedi. Bende "onlarda iyi bende iyiyim, onlar mutfaktalar siz geçin şöyle" dedim, koltuğu göstererek. İkiside yan yana oturdular ve Seungmin "bak Felix, Bangchan benim için ne aldıı en sevdiğim şey ayıcıklar bilirsin" dedi. Bende "evet bilirim tabii, ne güzel bir ayıcıkmış çok tatlı. Eee Bangchan sen nasılsın" dedim. Utangaç bir o kadar da acınası bir şekilde, kafamı eğerek. Bangchan hiç birşey demeden sadece "özür dilerim Felix" dedi bana bakarak. Bende hafifçe başımı kaldırdım ve boş gözlerle Bangchan'a baktım. Bangchan tekrar konuştu ve "özür dilerim Felix Changbin ve Hyunjin sana zorbalık yaparken kenarda Minhonun zoru ile oturduğum için, özür dilerim hyunjini durduramadığım için, özür dilerim Hyunjin seni bıçakladığında yanına gelip Hyunjine haddini bildiremediğim için ve yine özür dilerim her şey için" dedi. Ben çok mahçup bir şekilde, kafamı tam kaldırdım ve hafifçe boğazımı temizleyip konuşmaya başladım. "Bangchan, evet hatalısın biliyorum ama herşey senin suçun değil sen bana birşey yapmadın, onların benden böyle özür dilemesi gerek senin değil ama yinede özrünü kabul ediyorum, sadece Changbin ve Minho da buraya gelecek lütfen onları bana çok yaklaştırma olur mu?" dedim o da sessizce kafasını salladı.

Jisung ve Jeongin yanıma gelip oturdular. Jisung'da "hadi ama Felix bu kadar üzülme, herşey geçti eğlencene bak tamam mı?" Dedi. Bende kafamı salladım, her zamanki gibi. Biz sessizce otururken bu sessizlik kapının çalmasıyla son buldu. Jeongin kapıya doğru ilerledi ve kapıyı açtı, gelenler Minho ve Changbin'di. Jeongin "hoşgeldiniz geçin şöyle bizde oturuyorduk" dedi. Changbin ve Minho aynı anda "hoşbulduk" dediler sonrada yanımıza doğru gelip, koltuğa oturdular.
İkisi de benim yüzüme bakamıyorlardı. Bangchan birşeyler yapmaya çalışıyordu ama yapamıyordu, kendini rahatsız hissetmiş gibi duruyordu derken Changbin birden "özür dilerim Felix" dedi hemen arkasından Minho "özür dilerim" dedi. Onlara bakıyordum. Changbin "Felix beni affet, hyunjini dinleyip sana zorbalık yaptığım için çok pişmanım" dedi Minho da "Felix özür dilerim sana zorbalık yaptığım için" dedi. Ben onlara bomboş bir şekilde sadece bakıyordum sonra da bu sessizlik bitsin diye "tamam bu kadar yeter ben yemek hazırlayacağım bana yardım etsin biri" dedim ve mutfağa doğru yürüdüm. Seungmin "ben yardım ederim Felixx" dedi ve yanıma geldi.

Onlar içerde konuşurken bizde yemeği hazırladık ve diğerlerini çağırdık, hep beraber yemeğimizi yedikten sonra Changbin ve Minho kalkıp sofrayı toplamaya başladılar. Onlar sofrayı topladıktan sonra Bangchan "çekilin bulaşıkları ben yıkarım" dedi. Jeongin "teşekkürler ya sizde ne hamaratsiniz böyle" dedi. Changbin "ne sandın" dedi ve Minho ile salona geçtiler. Bizde arkalarından salona geçtik, Seungmin "ben Bangchan'a yardım ederim" dedi ve Bangchan'ın yanında kaldı. Ben ise içerde herkesin birbirleriyle gülüp konuştuğu ortamda sadece hyunjini düşünüyordum.

Çok susamıştım mutfağa gidip su içme kararı aldım. Ayağa kalktım ve mutfağa doğru ilerledim, mutfak kapısına geldiğimde gördüklerimle şok içinde mutfağa bakıyordum.  Sadece yerimde durup izliyordum. Bangchan ve Seungmin öpüşüyorlardı. Beni hala farketmemişlerdi ben de arkamı dönüp salona geçtim ve jisung'a  sessizce mutfakta öpüştüklerini söyledim. Jisung biraz sesli bir şekilde "ne hemen bakalım" dedi bunları duyan salondaki dedikodu makineleri bize kitlenmişlerdi. Biz onları umursamadan mutfağın kapısına doğru gittik ama arkamızdan herkes geliyordu. Hepimiz onları izliyorduk, hala farketmemişlerdi bizi. Birden Bangchan'ın gözü buraya kaydı ve bizi gördü, bizi görmesiyle hızlıca geri çekilmesi bir oldu. Yerinde durdu ve bize doğru baktı. Seungmin Bangchan'ın baktığı yöne baktığında o da bizi farkedebilmişti, boş gözlerle bize bakıyorlardı ama birden Changbin bir çığlık patlattı ve "yuppi arkadaşlarımız sevgili olmuşlarrr" dedi. Jisung'da yerinde zıplayarak alkışlamaya başladı. Hepimiz sevinçli bir şekilde onları kutluyorduk ama onlar utançtan yerin dibine girmiş gibi bizi izliyorlardı.

Eglencemizi de yaptıktan sonra Bangchan, Changbin ve Minho'yu farklı odaya attık. Biz dördümüzde farklı odalarda yattık. O gece rahat geçmişti benim için çünkü beni zorlayıp, sabaha kadar uyutmayacak babam yanımda değildi.

Ohhh bitti şükür
Beğendiniz mi bu bölümü aslarimm
🎀