Kathryn POV
" Okey class can anybody tell me what is death for you all ? " tanong ng aking guro Pero mas minabuti Ko na lang tumingin sa labas . Kaso biglang may bumato sakin ng chalk kaya naman Napa harap ako " ms Bernardo . Kung Hindi ka nag cucuting di kanaman nakikinig sa klase Ko . Okey ms . Bernardo let me ask you a question what is death for you ?!" Tumayo muna ako bago sumagot ." Ang kamatayan para sakin ay ang pinaka nakakatakot na maa-aring man yayari sa buhay Ko Hindi dahil takot ako mapunta sa kabilang mundo bagkus . Natatakot ako para sa mga maiiwan Ko . Ina-alala Ko sila paano kung Hindi nila kayanin ayoko silang mag alala paano kung d agad sila . Dahil Hindi nila kinaya ang pag ka wala Ko pa---" " Edi masaya sumunod agad sila hindi kana mag iisa sa langit or els sa langit ka kaya ? Hahahahahaha" tawa ng kaklase Kong si Daniel kaya naman nag init ang dugo Ko " HINDI MO ALAM KUNG PAANO MAG KAROON NG TANING SA BUHAY YUNG FEELING NA GUSTONG GUSTO MO MAG MAHAL PERO DI MO MAGAWA KASI KONTI NA LANG ANG ORAS MO SA MUNDO .NA UNTI-UNTI KA NG SINUSUNDO NI KAMATAYAN PERO AYAW MO PANG BUMITAW KASI MAY ISANG BAGAY KANG GUSTO MONG MATUPAD KAYA WAG NA WAG MO AKONG BABASTUSIN MR. PADILLA !!" Sabay labas ng classroom ko . Hay uuwi na lang ako para mas mabuti . Ako nga pala si Kathryn Bernardo my friend calls me Kath I'm 17 years old anak ako ni ted Bernardo my mom died when I was 10 years old dahil nag kasakit sya. Sa puso . Ng maka uwi ako sa bahay naabutan Ko si dad na kausap si kuya Kevin " hi dad hi kuya " sabi Ko at nakipag beso " ohh kath aga natin ahh nag cutting kananaman no! " sabi ni kuya " Hindi ahh good girl na ako " sabi Ko " wehh. At Oo nga pala sa Friday na ang 18 birthday mo ready na pala ang lahat " masayang sabi sakin ni kuya " do I really to have a party ? Ehh madadag-dagan lang naman ang edad Ko " sabi Ko " Hindi pwede anak na ngako ako sa mommy mo na when you turn 18 I'll give you the best debut sa ka sayang naman efforts namin ng kuya mo " sabi sakin ni dad " Kay Jan naba ung mga invitations dad pahingi naman ako para sa classmates Ko " sabi Ko " sure ilan ba ?" " 50 pcs will do " sabi Ko at inabot naman sakin ni dad ung mga invitations " ahh so sa hotel pala natin gaganapin " sabi Ko " yup " sabi naman ni kuya " k I'll go to my room na I need to rest " at umakyat na ako hay sa Friday day . Laking pasalamat Ko sa diyos dahil madadagan nanaman ang buhay Ko sa Manila ng sakit ko..
To be continued..
