TEDAVİ

KRİZ

Saat 14:13

Kurduğum alarmın çalmasına daha 2 dakika var fakat ben bugün belirlediğim biyoloji konularını bitirdim.Oturduğum tekerlekli dönen sandalyeden geriye doğru yaslandım ve kendimi bir kez daha tebrik ettim.

Bugün yorulduğum halde hazırladığım planı aksatmadan çalıştım.Çalıştığım süreç içerisinde uykum geldiği halde göz kapaklarıma uykuyla savaşmaları için katı kurallı bir emir verdim ve güzelce çalıştım.Ancak dinlenme molası sırasında biraz kestirebilirim sanırım.

Yatağımın çaprazında bulunan yatağıma doğru uzandım ve çalmak için saniyeleri kovalayan alarmı kapattım.Şimdi de 15 dakika sonrası için kurayım da bari sonra uykuya yenik düşmeyeyim.Çünkü moladan sonra matematikten geometriden bir konuya çalışmam ve soru çözmem gerekiyor.

Şimdi rahatça gözlerimi kapatabilirim.

----------- 10 D A K İ K A S O N R A --------

Bu ses de ne ? Gözlerime katı kurallı bir emir vererek uyandım ve karşımda telaşla zıplayan annemin dediklerini anlayabilmek için bilincimi açtım.Tabi uykudan sonra ne kadar açılabiliyorsa...

' İlsu koş kızım koş !!! '.Nefes nefeseydi ,korkumdan ayağı kalkıp annemi tuttum.Bir şey oldu sanmıştım.Kardeşime bir şey oldu sanmıştım.

' Anne iyi misin ? Bir şey mi oldu anne ? '

Nefesini toparlamaya çalıştığında konuşmaya çalıştı fakat sesi duyamayacağım kadar kısık çıkmıştı.Bir yandan karnını tutuyor bir yandan sesini çıkarmak için uğraşıyordu.

' Anne cevap ver bana bir şey mi oldu ? Anne cevap ver kardeşime bir şey mi oldu ? '.Sesim sandığımdan daha yüksek oktavda çıkmıştı. Annem nefesini toparladığında çok yüksek bir ses işittim.

' Barlas ... Barlas gene çıldırdı.Sesler geldi .Koş ... Koş Şule ablanı çağır . Sakinleştirici getirsin . Çabuk '.Solukları kelimelerin arasına sıkışıp tekrar süratlanırken annemi arkada bırakarak açık bırakılmış çıkış kapısından çıktım.Karşı komşumuzun kapısının arkasındaki sesler çok şiddetliydi.Bir şeyler kırılıyor yere savruluyordu.

Barlas gene krizlerinden bilmem ne türünü geçiriyordu sanırsam.

1.kata indim.Şule ablanın kapısını yumrukluyordum nefes nefeseyken.Şule abla tıp okuyordu.Cerrahpaşa Tıp Fakültesi 4.sınıf öğrencisiydi.

Barlas'ın krizleri tuttuğunda bu kapıya koştura koştura gelirdim.Bu kapıyı kaç kere yumrukladım Allah bilir.Ah Barlas Ah .Keşke şu vurulan sakinleştiricilerden birine yanıt olarak krizlerini durdurabilseydin.

Kapı açıldığında şaşırmış bir Kıymet teyze ile göz göze geldim.Birbirimizle bir kaç saniye bakıştıktan sonra Kıymet teyze göğsünün üstüne koyduğu sağ elini indirdi.Baya korkmuştu anlaşılan.

' Sübhanallah Ya Rabbi , kızım alacaklı gibi niye geliyorsun eve vallahi öbür tarafa göç edecektim. '

' Şule abla evde mi ? '.Dudaklarım kurumuştu.

' Hayır kızım evde değil.2 saat kadar önce arkadaşına gitti.Ne oldu? '

' Barlas'ın krizi tuttu gene . Evi yıkıp döküyor.Sakinleştirici vurması için Şule ablayı çağıracaktım. '

' Tüh ne yapacağız şimdi.Allah'ım sen şu çocuğa akıl fikir ver.Bu kaçıncı sakinleştirici yavrum bu kaçıncı ? '

Aklıma bir şey gelmiyordu.Barlas'ın ne zaman krizi tutsa Şule Ablaya ulaşırdık.

Olamaz ! Şimdi sesler buradan da duyuluyordu.Durum gerçekten kötüydü.Ne yapmalı ? Ne yapmalı ? Düşün İlsu ne yapmalısın ? Düşün İlsu şuan ne yapmalısın ?