Stay (Dutch)

Hoofdstuk 2: Herinneringen

"Dit is tafel 14." Zegt de ober en loopt weg terwijl de persoon zich langzaam omdraait...

Zijn groene ogen vinden meteen die van mij als hij helemaal omgedraaid is. Zijn lippen krullen omhoog in mijn favoriete glimlach, die de kuiltjes in zijn wangen tevoorschijn haalt. Zijn haren zijn veel langer geworden dan toen hij wegging, maar de krullerigheid zit er nog steeds in. Zijn ogen zijn hetzelfde, maar de rest van zijn gezicht ziet er heel anders uit dan vroeger. In plaats van het nog kinderlijke 16-jarige gezicht zie ik nu de volwassen Harry Styles voor me. En ik moet zeggen, volwassenheid staat hem goed. 

"Lauren!" Lacht hij en staat op en neemt me in zijn armen. Hij tilt me op en draait me rond terwijl ik een verrassende kreet slaag. Bijna iedereen in het café draait zich om en staart naar ons, waardoor ik moet blozen. Ik heb het nooit leuk gevonden om compleet in de spotlight te staan. Harry laat me langzaam weer op mijn voeten zakken, duidelijk niet onder de indruk van de ogen die op ons gericht staan. 

"Hoe gaat het met je?" Vraagt hij me als ik plaatsneem in de stoel tegenover die van hem. Hij draagt een rode bloes met verschillende motieven erop gedrukt, en met een hele diepe v-nek. Nog iets lager en ik had tot zijn navel kunnen kijken. Zijn borst is duidelijk gespierder geworden, hij heeft getraind. Mijn ogen nemen het beeld van de grote vlinder en 2 zwaluwen die zijn borst en buik bedekken op. Het verlangen komt naar boven om de lijnen te traceren met mijn vingers komt in me op en ik schud mijn hoofd om van de gedachte af te komen. Focus. 

"Het gaat wel goed hé." Antwoord ik op zijn vraag en kijk op. Zijn ogen zijn gericht op mij. Hij trok zijn wenkbrauw op.

"En verder?" Zegt hij. "Ik wil details weten." Voegt hij toe en steekt speels zijn tong uit. Hij heeft de mouwen van zijn blouses een beetje opgestroopt en een paar tattoos op zijn arm zijn nu ook onthuld. Ik scheur mijn nieuwsgierige ogen af van zijn arm en kijk in plaats daarvan naar zijn ogen, die mij afwachtend aanstaren. 

"Uhm. Ik heb de middelbare school vorig jaar afgemaakt zoals je weet. En omdat mijn ouders en ik het geld niet bij elkaar hadden om naar de universiteit te gaan, heb ik besloten een tussenjaar te nemen en ervoor te gaan werken." Geef ik toe en verplaats mijn blik naar de houten tafel. Ik heb het dezelfde nerf van het hout een paar keer op en neer gevolgd voordat hij eindelijk sprak. 

"Kijk me aan." Zij hij met een stem die veel dieper was geworden dan ik me kon herinneren. "Je hoeft je daarvoor niet te schamen. Je schaamde je nooit ergens voor bij mij." Hij fluistert de laatste zin bijna zo zacht dat ik betwijfel of hij wilde dat ik het hoorde en verdriet neemt over de glimlach op zijn gezicht over. 

"Twee cola." Onderbreekt de ober ons en ik zucht opgelucht. "Alstublieft." Hij plaats het glas voor mij en ik knik naar hem, Harry doet hetzelfde. "Heeft u al een keuze kunnen maken?" 

"De ravioli graag." Antwoordt Harry meteen. Wanneer heeft hij naar de menukaart gekeken? Waarschijnlijk al voordat ik kwam, want ik heb het boekje niet eens open geslagen..

"Ik neem hetzelfde." Antwoord ik snel om uit de gênante situatie te komen. Als de ober wegloopt barst Harry in lachen uit?

"Wat is?" Vraag ik boos en hij begint nog harder te lachen. 

"Je had je gezicht moeten zien toen de ober dat vroeg." Zijn ogen glinsteren en zijn witte tanden vormen een mooi contrast met zijn licht gebruinde huid. 

"Laten we de rollen eens omdraaien. Hoe gaat het met jouw?" Ik vouw mijn handen in elkaar en leg mijn hoofd op mijn handen, klaar om te horen wat Harry te vertellen heeft, hoewel ik het meeste toch al zou weten.