Blaze ||

Part 1

"Pakistan need only 4 more runs to win the match... Let's see if shubman gill will lead his team to victory this time... Yes yes... he hits a shot... yes... a six... and India qualify for the next round of the match... Congratulations India...."

ආයෙත්.. ආයෙත් ඒ දේම.. පහුගිය අවුරුදු ගාණෙම උන දේ එක දිගටම ආයෙත් මේ පාරත් රිපීට් උනා..

මුළු ඕඩියන්ස් එකම ඉන්දියාවෙ ප්‍රේක්ෂකයන්ගෙ ලා නිල් පාට ජර්සි වලින් පිරිලා තියෙද්දි තැනින් තැන සැලකිය යුතු ප්‍රමාණයක තද නිල් පාට ජර්සිත් තිබ්බා.

හැමදාමත් වගේම මේ පාරත් පරාජය.. World cup එකේ super 8 වටයට යන්න තිබ්බ අන්තිම චාන්ස් එකත් ඒ විදුහට මිස් වෙද්දි මම කළේ එහෙම්මම ග්‍රවුන්ඩ් එකේ පෙරළුණ එක..

ඇයි.. ඇයි අපිට බැරි ඉස්සරහට යන්න.. අපේ රටේ අහිංසක මිනිස්සුන්ගෙ හීනය... අපි ගැන තියලා තියෙන විශ්වාසය.. ඒ ඔක්කොම නැති උනා.. ආයෙත් පාරක්...

තව දුරටත් ඒ මිනිස්සු අපිව විශ්වාස කරයිද ??? එක පාරක් දෙපාරක් නෙමේ... අපි වැටුණු හැමපාරම මේ මිනිස්සු අපි එක්ක හිටියා. තව දුරටත් අපි එක්ක ඉදියිද ?? එහෙම ඉන්න ඕනෙද ?? අපිව අපේ රටේ මිනිස්සු ප්‍රතික්ෂේප කළොත් ඒක ඇත්තටම සාධාරණයි.. මොකද අපි හම්බ කරන් කාලා ඇදලා luxury life ගත කරන්නෙ ඒ මිනිස්සුන්ගෙ සල්ලි වලින්.. ඉතින් අපි එයාලාගෙ විශ්වාසෙ කැඩුවම මේ හැසීරෙන විදිහ ඇත්තටම හොද වැඩියි..

"ඒ ශේෂ්... වරෙන් යන්න හෑන්ඩ් ශේක් කරන්න"

භාසුරුගෙ කටහඩට මන් ඔළුව ඉස්සුවා..

Indian team එකට hand shake කරද්දි ඒ players ලා හැමෝම මුමුණපු ඒ වචන දෙක Well played" හහ්... මොන බොරුද.. අපි කොහෙත්ම හොදට සෙල්ලම් කළෙ නෑ.. අපිට වඩා හොදට ඉස්කෝලෙ නවය දහය පන්ති වල පොඩි උනුත් සෙල්ලම් කරයි..

"ඒහ් ශේෂ්.. ගණන් ගන්න එපා බන් ඊළග මැච් එක ගොඩදාමු අපි ලබන අවුරුද්දෙ..."

"කොහොමද බන් මෙහෙම ගොඩ දාන්නෙ ?? උබට පේනවද මෙතන ඉන්න එකෙක්ටවත් ඒ ගැන ගාණක්වත් තියෙනවා කියලා.. උන් ඔක්කොම හොදට බජව් දානවා.."

අපි හිටියෙ බස් එකේ. Ground එකේ ඉදන් හොටෙල් එකට යන ගමන්...

"ඒකන්ම් ඇත්ත බන්.. ඒත් කමක් නෑ උබ Man of the match උනානෙ..."